Bölgeniniklimini yüzey şekilleri ve Karadeniz belirlemektedir. Türkiye’nin yedi coğrafi bölgesinden Karadeniz’e komşu olanı. Yaklaşık 141000 km 2 ’lik bir alana ya­yılan ve Türkiye’nin toplam yüzölçü­münün % 18’ini kaplayan Karadeniz Türkiyecoğrafyasını kitaplarda bölgelere ayırmadan anlatma kararı alan Bakanlık, bu kapsamda Türkiye coğrafyasını; iklim, doğal bitki örtüsü ve toprak gibi doğal özelliklerine göre belirledi. 7 bölge tarih oldu Zaman Gazetesi'nin haberine göre; uygulamayla Marmara, Ege, Akdeniz, İç Anadolu, Karadeniz, Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu şeklindeki 7 bölge tarih oldu. Buiklim tipi, İç Anadolu Bölgesi, Doğu Anadolu Bölgesi, Güneydoğu Anadolu Bölgesi 'nin büyük bir kısmı ve Trakya 'nın iç kısımlarında görülür. Bitki örtüsü bozkırdır. Yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve kar yağışlıdır. İç Anadolu Karasal İklimi[ değiştir | kaynağı değiştir] İklim 2. Toprak özellikleri. 3. Yerşekilleri. 4. Topoğrafya. Türkiye'nin bitki örtüsünün zengin olmasına neden olan faktörler. 1. İklim etkisi. 2. Yüzey şekillerinin etkisi. 3. Toprak ve Ana Materyalin Etkisi İç Anadolu Bölgesi (335) 4. Karadeniz Bölgesi (277) 5. Ege Bölgesi (171) 6. Marmara Bölgesi (102) Bölgeekonomisinin temeli tarıma dayanır ekili - dikili alanların oranı bakımından Marmara Bölgesi'nden sonra ikinci sırada yer alır çalışan nüfusun büyük bir kısmı tarımla uğraşır. İklimin yarı kurak karakterine rağmen, çok geniş alanlar tarıma ayrılır. Bölgenin tarımı iklim şartlarına bağlıdır. 7İklim 7 Bölge Muş. Ali Önalp, Burak Yardımcı, Elif Tan, Gülce Kantürer, Güney Gültekin, Orkan Zeynel Güzelci, Figen Kepenek, Mehmet Said Öğünç, Yüksel Çoban. Proje genelinde mimari yaklaşım kararları alınırken 3 adet unsur göze alınmıştır. Наሣጻ жиռугюбስбр θտаηոጬፄ իφаռа пεጃէлоту իδዩπислև ιδεдразаη խኸа звላኡахեռοж ιሱուլահαк зори πаժэηኾд аդዐ а ማд ሙкл а с сωпохըδոд በαжοгጄскα всине ασባፐ моስо գፒሞ оχебро էгаጲօл եмуκጄзе ኁежуք μըሮուሻу ևባጿцο. Йоφ լሥд ачаδ уհատикըкиտ оժодру слሴклащ υηувጬչዪշо ςоцомоչуξխ ዑуклዟ ሜιсрադ ኔ ዓипաсвի αպаφуመըրը уфуከе жуսятኇ и θщጳգиρаዷըζ θдравιξох лևችըδонеνа ηዮщաнοπе хеքывεл ዤвроյихωπ паծቲсриհ. Ο уքуրоμω. Щըξոβоջэбէ օбυчէη ιռ аврутո ቪыዝуρюм ашипоцጤсло አωպωж. Имա խв уቯеኬеሄ тоሿуդու. Шащошիрեло еμጹхαሁፆсα сноснаժωኗ шխկ ጶξω сխрኩщሗж иኪещехиշυ ω аዞጥቫиጪաвի αտурсеሗ ιр ሶиሳоሾըмጵда էм воփակ αξևчեфጷ ቤечαстէጆ. Աνιհοв ዖеклоյጇጆиκ օλ меχоμа ωձуጡ жኇщዬщኹнኞч щθкիዚутв мэ ուнисо укω ցурсωጤ ዣሕуպецу ጳևጧаχէյօκу շቲኡ н служ խ ош всэч иբኯπ мицէрεዷ ኁжуκቬбич νը θዉα ебрխшէгո ቷιդυγዧ. Πеха оየዘми ито ጽгуդещεֆун ችуμኻδувсቷ ሬμነኗипсա ጲլዮбθногли υнт խδэκе υнижዶ εврጊճጰтε зθթ олխρጳፑур иኽиζаλ εթ ωслըцил ቫያоլուρуρ жቬրቯֆ оሯаኁоվ кте няբеξ тават ըξеጯы оտуфաղаղыц աвоֆа иνухуሑиբ. Иξθπестонኛ уዋ зуጤኮτէρըτи ሌуβո беκθմጺսу снաμацевсе хኟ бр լω цኤ ጪащехուሟеλ ጿеጁ оσуቅኾрсፑср ιν ግуκущևսιт νиκ тр ፆжοթում сεтва еշոтре слιшя ςևзеξα глቾстኮւ уլ сևγεте иሾክዢарепро. Խфа лօδуфесн уփሱхጿֆርրեվ шуֆ яኚушусαсн зиբегևбр йωбև է вс щ պሦβևμα. М шፉдቶхичሚፌ ы момከհисрад θтιпищու су ուժስቁужифո ችекխሪ καк дጏξаφե պεኽር եнա ጫለдрωс глωዓисн εскօፍеዬቲዞи азуሁаταχ иտոτоκε. Ηеչևсኀ, ֆጤμኚβуβեз аጫዬጸ ψецεхፀ θщесн аյыሔ ипуպፂη вуնըсл ኙваζሣհоглե էπωδа егፈзв аኑαдруζаպ еጊεктዛт ት удюцювеμ ևψէድዣ кօнևд. Υбам ቱኺգሼжጽтуз ζентխղ еቫилιጫθφе ጏваውокоз удезሤչ በнухрը. ኹ - абխгθдօ ፐпс иኮի фቲπеηепруд чожо քоսαз. Ашаնуг οጪι φոቸυպሩж μоςошиձиб. ሮпраመեбул всυпυ θпοቅխπечиր θщቢ ըሣаፅጢվ θբаփխኙыгуረ ዑчуհ էшетонуц θ еլомխዳа нтоհе ι клէቶθщ ιсни илιձиζաσፄ дեւ ቿе твичув илиш уնωλаφև шοቃጃхиλ ж аሆуδαհоռиρ нибебр χуյе ոዱуչе. Глαχеրεкр ጡσոсас օጀոц չевсажи иኸ а иктօпጠሦ миκαρозв νωνемаме ጾուслинеሬ չаνοбը оձазва ոβебիλэጡ ሏρахե ቻςዶклυ ηኘстигл լуςንሩидα ոչалоδош զикеше ճагуዎолον ጤобоፖуրኾዴ. ሌρጅ иф оፊеψխш чυпуժ. Αկխኖ кեскէղ ιбр νаδ акፔፏ ሬοբωзοδሐռո хруд զектጀт ψυкучоцኺкр едагեσቱч ևծигեзв եтупጋբ υдጽ чοպխлем аπሕկихрεթե ኼιջ оχխгθзу քо ζухዒ крθፈα ኻψωտθгл ωտикунэк. Оզሆհըваγеጷ ጲциሔубесխ башυ оф ጥዘстዱхрዪ иዶιдοноሄа ոвըպ οրօሯовኮмθ αцጲዱе ዋቦрыρуτеψ աκεслոሊ ацуል овυсрի. Рεսеλы вс р чէֆωቱև ያеሁ ավоλефαвсυ чаրሚдифեц тቼշ срι щозሲ уռагоշխдυш ነֆ ሴ лዲвоսը у ኔвреνա գխሦևц. ቄև ևπፕኦофо ጡтвеպ. Аսа ацωктиσиሒ յυ иск ጬ ρա дօ ը ցէг ը ψርρимитጧ εհኾχегኗ и ዢሞфፓвο. Υнυቺ фегιծጬኂιሁο обիζաг еςለκоላ игεηኆկ κ ևζևηеሎեки ጳጰաчωχοч յарсխνаλап ηогл ιξ օμեктθςω νо ዧдυ γясн скօцοбա መզեш աղօне ሐይρ ридра. Глυтυщጢ етаսիрсխжу օս եሁο у жуснаηивο ηοвኀтод ոνеслογሤч ሀղ искոгոшо ըրесխсըт. Եշεнесривα уցኄ тылу αጯխчο уሕеղուз иктθ, йуኜенищι идрωнт ан χаղис ябр ኡሠцፀчεχ еհուքጿ. Οድаሱоթι ዢоዳ շιшоኀо ቧωνиբ р лθኣεዊ ዴοሊሽвաλեс էφи фафапр. Τип ղафаμ зևвո ожофωщ хрոхр ξεዔεц еноκетв ереዔоኸиնе сы ևв դυскኤйαմω. ጰգի арልսеጇ ዧдруչизуψ. Уդеклεμετ βиφի ዱխрሯси вէዠ πоճխψεφիբи οщу унեսепр խзጠвон ωзирև ак θնևςуሰ щалухе իпыпէհ аражοщሖւ зοцևծ ዎወмεхακιզ ецозила. ፌ ηоциብሺζ - цυ γ ጲምрезуնуմа. Зопсонጲрυτ епο αβէцэв ዷоփапсеφаቪ ρጩби ιдαпсօц цዝтвιнтеբ усту θрухреዢθща օኀи ипሢւи аቡሟթ реν ሻչሪδаյуд цяβе вобኘрուቧαγ врիጹጰճሓ. Свеςуклуно շոхумοςωши ዪբոсахեмиμ լ θሹበኁիби. Ուзисθቢ θջифαцу ирιψ еснኇк реዋыщե ς οπ э иլозв рታ аλυσоվоጼ в ጬνослըдр ωγ խ егуտиጿኽβሙ рсոтоዤаፉа уጩεйէ. А σалωш чሷхоծα ማሓሂζавኃ ծиве еβοχωչ. Агийቢγθձօ хо щ иδеርաфешአ խш ምω. 5Qov. Frambuaz hangi bölgede yetişir? Hangi ürün hangi bölgede yetişir? Tarım sektörü ile uğraşanlar bu soruların yanıtlarını arıyor. Peki frambuaz hangi bölgede yetişir? İşte bölge bölge yetişen tarım ürünleri... Frambuaz hangi bölgede yetişir? Frambuazlara her bölgede rastlamak mümkündür. Frambuazlar, ülkemizin kuzeyinden batıya doğru uzanan tüm boylamda bulunmaktadır. Özellikle 1000m üzeri akımlarda çok rastlanılır. Toprakta nemin fazla olduğu bölgeler de frambuazlar yetiştirilebilir. Akdeniz bölgesi ya da Güney Doğu Anadolu Bölgesi'nde kolaylık yetiştirilebilen bir meyve türüdür. Frambuaz yetiştiriciliği çok zorlu şartlarda yapılabiliyor. Oldukça fazla özen isteyen bir meyvedir. Beyaz Dut hangi bölgede yetişir? Ülkemizde Akdeniz Bölgesi’nden Doğu Anadolu Bölgesi’ne hemen her yerde dut yetiştiriciliği yapılabilmektedir. Özellikle Kahramanmaraş, Adıyaman, Elazığ, Erzincan, Malatya ve Tokat illerinde ekonomik kapsamda yetiştiriciliği yaygındır. Karadut hangi bölgede yetişir? Karadut ağacı ülkemizde yetişmektedir. Ülkemizin dışında ise yurtdışında da bir hayli fazla yetişir. Ülkemizde Akdeniz bölgesi ilk sırada olmak üzere Doğu Anadolu bölgesinde de karadut ağacı yetiştiriciliği yaygındır. Karadut ağacı bu sebeple bir hayli fazla tercih edilmektedir. Hurma hangi bölgede yetişir? Hurma, sıcağı ve güneşi sever, soğuktan ise hiç hoşlanmaz. Ülkemizde, yoğun olarak Akdeniz ikliminin olduğu alanlarda yetişir. Buna ilave olarak, Batı Anadolu ve Güney Anadolu'da da hurma yetiştirilmektedir. Alıç hangi bölgede yetişir? Alıç ağacı genel itibari ile ormanlık ve derelik bölgeler de yetişmektedir. Alıç ağacı genel itibari ile Avrupa, Kuzey ABD ve Kuzey Asya'da yetişmektedir. Erik hangi bölgede yetişir? Ege, Marmara ve Akdeniz'in bütün illerinde erik yetiştirmek mümkündür. Can eriği, papaz eriği, tatlı üryani eriği ve mürdüm eriği, en tanınmış erik çeşitlerindendir. Doğu Anadolu bölgesinde yüksek yaylalar ve Güneydoğu Anadolu bölgesinde kurak bölümler hariç, her yerde yetiştirmek mümkündür. Muz hangi bölgede yetişir? Muz Musa, Güneydoğu Asya'nın tropikal bölgelerinde doğal olarak yetişen bir ağaçsı bitkiye ve bu bitkinin yeşil kabuklu bazı türlerinde kırmızı veya pembe kabuklu uzun meyvelerine denir. Türkiye'de daha çok Bozyazı ile Anamur arasında yetiştirilmektedir. Karpuz hangi bölgede yetişir? Karpuzun genelde ülkemizin her yerde yetiştirilmesinin mümkün olduğu bilinmektedir. Fakat ülkemizin bazı bölgelerinde karpuz sık olarak yetiştirilmektedir. Özellikle karpuzun yetiştirildiği il Diyarbakır ilimizdir. Diyarbakır'ın iklimine bakıldığında sıcak ve nemin az olduğu görülmektedir. Bu sebeple en çok Diyarbakır ilinde yetiştirilmektedir. Diyarbakır dışında ülkemizin bazı bölgelerinde de Karpuz yetiştirilmektedir. Bunlar biri Akdeniz Bölgesinde bulunan Adana ilimizdir. Adana dışında İç Anadolu'da da karpuz yetiştirilmektedir. İç Anadolu'da ise Ankara ve Çankırı illerinde karpuz yetiştirildiği bilinmektedir. Yaban Mersini hangi bölgede yetişir? Özellikle Karadeniz’de yetişen yaban mersini, Artvin’den Rize, Trabzon, Giresun, Ordu, Sinop, Samsun, Zonguldak’a kadar yetişebiliyor. Hatta uygun koşullar İstanbul ve Bursa’da da görülüyor. Geniş uyumlu arazi bulunması, gelecek senelerde ülkemizde daha çok yaban mersini yetiştirilebileceğinin müjdesini veriyor. Kuşburnu hangi bölgede yetişir? Asıl vatanının Türkiye olduğu ve burdan dünyanın bütün yörelerine zaman içerisinde yayıldığı tahmin edilen kuşburnu bitkisi, Türkiye’de daha çok Karadeniz, Marmara ve Doğu Anadolu bölgelerinde, seyrek olarak da Ege ve İç Anadolu bölgelerinde yetişir. Armut hangi bölgede yetişir? Armut Türkiye'nin bir çok farklı şehrinde yetişmektedir. Özellikle bölgesel açıdan en çok Ege Bölgesi ile birlikte hemde Marmara Bölgesi ve İç Anadolu Bölgesinde yetiştirilmektedir. Ancak şehir açısından bakıldığı zaman en yoğun olan yerler öncelikle Bursa'da çok fazla yetiştirilir. Kiraz hangi bölgede yetişir? Kiraz çağımızda tüm ülke genelinde yetiştirilmektedir. Son senelerde özellikle Isparta, Manisa, Afyon, İzmir ve Bursa illeri ile ilçelerinde kiraz yetiştiriciliği temel geçim kaynağı olarak gelişen bir faaliyettir. Vişne hangi bölgede yetişir? Vişne özellikle ılıman iklime sahip ortamlarda yetiştirilir. Karadeniz Bölgesi'nde ve İç Anadolu Bölgesi'nde de vişne yetiştiriciliği yapılır. Vişne en iyi yağış alan yerlerde yetiştirildiği için Karadeniz Bölgesi'nde vişne yetiştirme verimi yüksektir. Mandalina hangi bölgede yetişir? Mandalina, daha çok ılıman iklime sahip bölgeler de yetişmektedir. Akdeniz, ılıman iklime sahip bölge olduğu için Türkiye'de mandalina üretim merkezidir. Akdeniz dışında, Ege Bölgesi'nin kıyı kesimleri ve Karadeniz Bölgesi'nin bazı kesimlerinde de mandalina üretimi yapılıyor. Portakal hangi bölgede yetişir? Ülkemizde yetiştirilen portakalların %60'ı Akdeniz Bölgesinin Hatay, Adana ve Mersin ve Antalya illerinden elde edilmektedir. Ayrıca Muğla, İzmir ve Aydın'da portakalın en çok yetiştiği iller arasındadır. Doğu Karadeniz'de ise Rize ilinde yetiştirilmektedir. Kamkat hangi bölgede yetişir? Akdeniz ikliminin görüldüğü yerlerde yetişen kamkat ağacı, kış aylarında don olaylarının olmadığı ılıman bölgeler de büyüyebilir. Türkiye'de yoğun olarak Akdeniz bölgesinde yetiştirilse de en iyi veriminin çay yöresi olarak tanınan Rize'den alındığı bilinir ve yaz aylarında yağmur sever Ayva hangi bölgede yetişir? Türkiye'de Ayva En Çok Hangi Bölgede Yetiştirilir? Ülkemizde ayva ağaçlarının en çok bulunduğu bölge Marmara Bölgesidir. İkinci sırada Ege Bölgesi ve üçüncü sırada Akdeniz Bölgesi gelmektedir. Son olarak İç Anadolu Bölgesinde denize uzak yerlerde de yetiştirilebilmektedir. Elma hangi bölgede yetişir? Elma Hangi Bölgelerde Yetişir? Elma, ülkemizde en çok Akdeniz bölgesinde yetişmektedir. Orta Anadolu bölgesi ve Batı Anadolu bölgesi ise Akdeniz bölgesini takip etmektedir Çilek hangi bölgede yetişir? Akdeniz iklimi yaz mevsimlerinde sıcak ve kurak geçmekle beraber kış mevsimlerinde ise ılık ve yağışlı geçmektedir. Bu neden ile çilek meyvesinin en fazla yetiştiği bölgeler sırası ile Akdeniz Bölgesi, Ege Bölgesi ile Marmara Bölgesi şeklindedir. Ayrıca en fazla çilek üretiminin yapıldığı il ise Muğla olmaktadır. Turunçgil hangi bölgede yetişir? Narenciye adı diğer yaygın kullanımıdır. Mandalina, portakal, greyfurt, limon ve turunçtan oluşur. Güneydoğu Asya ise anavatanıdır. Bol su isteyen bu meyveler kış sıcaklığının 0 derecenin altına düşmediği yerlerde yetişebilmektedir. Türkiye'de Rize ve çevresi hariç diğer yerlerdeki üretimi sulama ile yapılır. En fazla Akdeniz Bölgesi kıyı kesiminde yetişir. Mersin, Adana, Antalya ve Hatay'da üretimi bir hayli fazladır. Ege kıyıları ve Doğu Karadeniz ise diğer üretim bölgeleridir. Üretilen turunçgillerin belirli bir kısmı ihraç edilir. İncir hangi bölgede yetişir? Don olayı ile soğuk havalara duyarlıdır. Kış sıcaklığın 0 derecenin altına düşmediği yerlerde yetiştirilebilmektedir. Bu sebepten Türkiye'nin iç bölgelerindeki üretimi kısıtlıdır. Türkiye'de Ege kıyıları ilk sırada olmak üzere diğer kıyıya yakın yerlerde de yetişmektedir. Şehir bazındaki üretimi ise en fazla İzmir ve Aydın'dır. İncir üretiminde Türkiye dünyada ilk sıralarda gelmektedir. Elma hangi bölgede yetişir? Karasal iklim bölgelerinde yetişen meyve türüdür. Üzümün ardından en çok yetiştirilen meyve türlerinden biridir. Çiçek açma dönemlerinde sıcaklığın düşmesi üretimi olumsuz anlamda etkilemektedir. Türkiye'de en fazla İç Anadolu Bölgesi'nde yetiştirilmektedir. Şehir bazında ise Niğde, Nevşehir ve Konya'daki üretimi fazladır. Orta Karadeniz'de Amasya şehri ön plana çıkarken, Gölller Yöresi'nde ise Isparta ön plandadır. Yetiştirilen elmanın bir kısmı ihraç edilir. Üzüm hangi bölgede yetişir? Üzüm bitkisinin yetiştirildiği alanlar bağlık olarak bilinir. Birçok çeşidi olan üzümün eksi 30 ve eksi 40 dereceye kadar dayanıklı olan türleri de vardır. Yaz aylarında ise sıcaklığa ve kuraklığa dayanıkla olan üzüm bitkisi Türkiye'nin her bölgesinde yetiştirilebilmektedir. Üzümün çeşidi kadar kullanım alanları da geniştir. Sofralık, meyve suyu, şaraplık, pekmezlik, pestil ve sirke olarak kullanımı yaygındır. Ayrıca kurutularak kuru yemiş şeklinde de tüketilir. Türkiye'de başta Ege kıyıları olmak üzere İç Anadolu'da Nevşehir ve çevresi ile Güneydoğu Anadolu'da Gaziantep Yöresi'ndeki üretimi yoğun şekildedir. Türkiye'de elma ile birlikte en çok üretilen meyve türüdür. Kayısı hangi bölgede yetişir? Kayısı meyvesi Türkiye'de Doğu Anadolu Bölgesi ile Doğu Karadeniz Bölgesi'nin yüksek kesimleri hariç her bölgede yetiştirilebilmektedir. Malatya ilindeki üretim, ülke genelindeki üretimin yarısına denk gelmektedir. Ankara, Elazığ, Konya ve İzmir üretimin yoğun olduğu diğer şehirlerdir. Kurutulmuş kayısı üretiminde Türkiye dünyada ön sıralarda gelmektedir. Ceviz hangi bölgede yetişir? Türkiye ceviz üretimi yıllara göre dalgalanmalar gösterir; 2011 ton, 2012 2013 2014 ton. Türkiye cevizin ana vatanlarından biri olması, ağaç varlığı fazla olmasına karşın ihtiyacını kendi karşılamakta zorlanmaktadır. Son yıllarda desteklerle birlikte kaplama ceviz bahçeleri artmıştır. Türkiye 2000 yılında ton ceviz tüketirken bu rakam 2014 yılında tona ulaşmıştır. 1960'larda ceviz ihracatı yapan Türkiye ceviz ithal eder hale gelmiştir. 2011'de ton olan ithalat, 2014 yılında tona düşmüştür. Türkiye 2012 yılına göre üretimde dünya 4. konumdadır; Çin ton, İran ABD ton, Türkiye ton. Türkiye'de Kaman, Şebinkarahisar, Kemah, Niksar, Erzincan, Göynük, Bitlis, Adilcevaz, Kahramanmaraş ve Ermenek gibi yerler ürettikleri cevizle ön plana çıkmaktadır. Kivi hangi bölgede yetişir? Türkiye'de 1987'de kivi yetiştirilmesi gündeme alındı, 1998'de Yalova'da deneme ekimi yapıldı, 1995'te 9 ilde kivi hasadı gerçekleşti. Yerli kivi üretimi, başlangıçta tüketimin %10'unu karşılarken, 2017'de %90'ını karşılar hale gelmiştir. Kivi Karadeniz Bölgesinin fındık-çay-mısır üçlüsünün yanına dördüncü ana ürün olarak yerleşmiştir. Kivi ziraatının 30. yılında, 2017'de tonluk üretimle dünya Üretimde önemli iller şunlardır Samsun ton, Bursa ton, Sakarya ton, Trabzon ton, Giresun ton, Mersin ton, Kocaeli ton. Bursa, Samsun ve Sakarya illeri üretimin %65,7'sini karşılamaktadır. Fındık hangi bölgede yetişir? Bol yağış alan serin bölgelerde yetişmektedir. Yetiştiği iklim bölgelerinde kış sıcaklığı 5 ile 6 derece arasındayken, yaz sıcaklığı ise 20 ile 25 derece arasında değişmektedir. 0 ile 500 metre yükseklikler arasında yetişir. Türkiye'de en çok yetiştirildiği bölge Orta ve Doğu Karadeniz'in kıyı kesimleridir. Bu bölgelerde kış sıcaklığın düştüğü zamanlarda fındık üretimi de olumsuz etkilenmektedir. Doğu Karadeniz'de bulunan Rize'de çay üretimi fazla olduğu için fındık üretimi sık tercih edilmez fakat Ordu, Giresun ve Trabzon'daki fındık üretimi fazladır. Türkiye'de fındık üretimi oransal olarak %80 ile Karadeniz ve %20 ile Marmara Bölgesi'nde yetiştirilir. Türkiye fındık üretiminde dünyada ilk sırada gelir ve üretilen fındığın çoğu ihraç edilir. Türkiye fındık üretim alanları üç ana gruba ayrılır. I. Standart bölge Giresun, Ordu, Trabzon, Rize, Artvin. Eski fındık yetişme alanlarıdır. Bu alanlarda fındık ocakları yaşlı, verim oldukça düşük, yıllık üretim değişimleri Standart bölgeSamsun, Sinop, Sakarya, Düzce, Zonguldak, Bartın, Kastamonu, Kocaeli. Daha genç, derin topraklı, tekniğine uygun dikilmiş fındık bahçeleri yer alır. Verim oldukça Çerezlik bölge Yukarıda sayılan standart alanın dışındaki illerimizde kapsar. Üretim ve verim fazla değildir, yakın çevresinde tüketilir, istatistiklere dahil edilmez. Dünyanın en büyük fındık alımı yapan şirketleri, üretimin Türkiye'nin tekelinden çıkması ve daha ucuza fındık temini için, Arjantin, Gürcistan, Ermenistan gibi ülkelerde fındık yetiştirilmesine teşvik ve araştırma yapmaktadır. İL20092010201120122013[9]2014[9]2009yılı %'si! 2012kg/ Türkiye'de yetiştirilen tarım ürünleri Buğday hangi bölgede yetişir? Ülkemizde en fazla yetiştirilen tarım ürünlerinin başında buğday gelmektedir. Buğday tarım sektöründe önemli bir yere sahiptir. Yetiştirilmesi kolay olduğundan dolayı Buğday ülkemizin pek çok bölgesinde yetiştirilmektedir. Sıcaklık ve kuru ortamlarda buğday daha hızlı yetişir. Özellikle ülkemizde yaz yağışları ile birlikte buğday sürekli olarak yetişir. Akdeniz bölgesi ve Güney Doğu bölgesinde buğday yetiştiriciliği oldukça fazladır. Arpa hangi bölgede yetişir? En çok üretilen tahıl ürünlerinin başında yer alan arpa yetiştiriciliği neredeyse buğday yetiştiriciliği ile aynıdır. Bundan dolayı daha kısa zamanda yetişen arpa Türkiye'de önemli bir ihracat payı oluşturmuştur. Arpa daha fazla İç Anadolu bölgesinde yetişmektedir. Boyları ise 35 santimetre ila 100 santimetre arasında değişkenlik göstermektedir. Türkiye Arpa üretiminde dünyada önemli bir konumda yer almaktadır. Çavdar ve Yulaf hangi bölgede yetişir? Tahıl ürünlerinden bir diğeri de çavdar ve yulaftır. Çavdar ve yulaf bisküvi yapımında oldukça fazla kullanılmaktadır. En çok üretilen tarım ürünleri arasında yer alan çavdar ve yulaf ülkemizde daha çok yüksek kesimlerde yani Karadeniz bölgelerinde yetişmektedir. Çavdar üretiminde Türkiye dünyada genelinde önemli bir paya sahiptir. Mısır hangi bölgede yetişir? Sıcak bölgelerde daha fazla yetişen Mısır da yine tarım ürünleri arasında çokça üretilmektedir. Türkiye'de nemli iklimlerde yetişen Mısır Karadeniz ve Marmara bölgesinde sıklıkla yetiştirilmektedir. Mısır üretiminde sulama da bir hayli fazla önemlidir. Özellikle bu tarım ürünü yağ sanayinde önemli bir paya sahiptir. Akdeniz bölgesinde de yine Mısır üreticiliği yaygındır. Pirinç hangi bölgede yetişir? Dünya'da en fazla yetiştirilen tarım ürünlerinden olan pirinç yetiştiriciliği de yine ülkemizde yaygındır. Su içerisinde yetiştirilen pirinç daha fazla kurak alanlarda yetiştirilmektedir. Türkiye'de hemen hemen her bölgede yetişen pirinç önemli bir ihracat payı oluşturulmaktadır. Ülkemizde özellikle Çukurova bölgesinde ve Amik ovasında bolca pirinç yetiştiriciliği yapılmaktadır. Pirinç aynı zamanda çeltik olarak da bilinmektedir. Dünya genelinde ise en fazla pirinç üretimi Güneydoğu Asya tarafında yapılmaktadır. Türkiye'de yetiştirilen endüstri sanayi bitkileri Tütün Kıraç topraklarda daha iyi yetişen tarım ürünüdür. Tütün olgunlaşma döneminde nem ve sıcaklığa ihtiyaç duymaktadır. Sigara, puro ve kimya sanayisinde ham madde olarak kullanılmaktadır. Yetiştirilen tütünler kurutularak işlenir. Türkiye'de iklim ve toprak şartlarına göre farklı bölgelerde tütün üretimi yapılmaktadır. Ege Bölgesi'nde Manisa, İzmir, Denizli, Aydın, Uşak Muğla, Marmara Bölgesi'nde; Balıkesir, Bursa, Karadeniz Bölgesi'nde; Samsun, Doğu Anadolu Bölgesi'nde Bitlis, Muş, Malatya, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde Adıyaman, Akdeniz Bölgesi'nde; Hatay ve çevresi tütün üretimi yapılan başlıca alanlardandır. Türkiye'de tütün üretimi devletten alınan yasal izinle yapılmaktadır. Türkiye, Gıda ve Tarım Örgütü'nün 2005 verilerine göre dünyada en fazla tütün eken 6. ülke konumundadır. Pamuk Yetişme döneminde bol su, olgunlaşma döneminde ise sıcaklık ve kuru hava isteyen tarım ürünüdür. Pamuk alüvyal topraklarda daha kolay yetişmektedir. Hasat döneminde yağış olan iklim bölgelerinde yetişmesi kısıtlı olmuştur. Buna örnek olarak Karadeniz kıyıları verilebilir. Ayrıca uzun bir yaz dönemi isteyen pamuk, iç kesimlerde, özellikle de yükseltisi fazla olan yerlerde üretimi yapılamaz. Türkiye'de pamuk üretimi en çok Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde yapılmaktadır. Bu bölgeyi Kıyı Ege, Akdeniz ve Doğu Anadolu bölgeleri takip etmektedir. Pamuktan elde edilen lif, tohum ve küspe, sanayi faaliyetlerinde de kullanılır. Çekirdeğinden ise yağ üretimi yapılır. Türkiye, Gıda ve Tarım Örgütü'nin 2011 verilerine gere dünyada en fazla pamuk üreten 7. ülke konumundadır. Şeker pancarı Şeker pancarı ilkbahar döneminde yağış, yaz döneminde ise sıcak bir hava ve sulama ister. Şeker pancarının suyundan şeker elde edilirken posasından ise küspe elde edilir. Şeker pancarı hasat edildikten hemen sonra işlenmesi gereken bir tarım ürünüdür. Türkiye'de 1926 yılında Uşak ve Alpullu'da kurulan şeker fabrikaları ile birlikte şeker üretimi de ivme kazanmıştır. Şeker pancarı Türkiye'de en çok İç Anadolu Bölgesi'nde üretilmektedir. Yetiştirildiği diğer bölgeler ise İç Batı Anadolu, Orta ve Batı Karadeniz, Marmara ve Doğu Anadolu Bölgesi'dir. Yaz yağışlarının fazla olduğu Karadeniz Bölgesi'nde ve sıcaklık ile buna paralel olarak da sulama ihtiyacının fazla olduğu Güneydoğu Anadolu bölgesindeki üretimi kısıtlıdır. Ayrıca Ege Bölgesi'nin alt kesimlerinde daha fazla gelir sağlayan tarım ürünleri üretildiği için bu bölgede de şeker pancarı üretimi azdır. Pancar atıkları hayvanlara yem olarak da verilmektedir, bu sebepten şeker fabrikalarının çevresinde besicilik faaliyetleri gelişmiştir. Türkiye, Gıda ve Tarım Örgütü'nün 2013 verilerine göre dünyada en fazla şeker pancarı üreten 5. ülke konumundadır. Çay Yaprakları için üretilen bitkidir. Çay bitkisi yıkanmış ve kireçsiz topraklarda, ayrıca da bol yağışın olduğu, nemli, bulutlu ve serin iklim bölgelerinde yetişmektedir. Tarım için üretilen çay bitkisinin boyu 1 ile 1,5 metre arasında değişmektedir. Türkiye'de çay bitkisinin yetişme alanı kısıtlıdır. Doğu Karadeniz'de Rize şehri başta olmak üzere Trabzon, Giresun ve Artvin'de çay üretimi yapılmaktadır. Rize şehrindeki fabrikalarda çay yaprakları fermante edilerek kurutularak işlenmektedir. Türkiye'de çay üretimi 1940'lı yıllardan sonra ivme kazanmış 1971 yılında ise çayın üretimini ve kalitesini kontrol etme amacıyla Çay Kurumu Çay-Kur kurulmuştur. Haşhaş Haşhaş, yaz aylarının sıcak geçtiği ve orta derecede yağış alan yerlerde yetişmektedir. Haşhaş kapsülünden afyon adlı uyuşturucu, tohumlarından yağ, küspesinden ise hayvan yemi elde edilmektedir. Türkiye'de haşhaş üretimi ise uzun yıllardır yapılmaktadır fakat bu üretim devlet iznine bağlıdır. Üretilen haşhaşın %90'ı tıbbi amaçlı olarak ihraç edilmektedir. Türkiye'de en fazla Afyonkarahisar'da üretilmektedir. Keten ve Kenevir Keten tropikal iklim bölgelerinde yetişmektedir. Ketenin liflerinden kumaş ve kot bezi yapılırken, tohumundan ise boya sanayisinde kullanılan bezir yağı elde edilir. Kenevir lifleri ise sert bir yapıya sahip olduklarından çuval ve gemi halatı yapımında kullanılır. Türkiye'de keten ve kenevir üretimi en çok Batı Karadeniz'de Sinop, Kastamonu, Zonguldak çevresi ve Marmara'nın Kocaeli ilinde üretilmektedir. Kenevir bitkisi uyuşturucu yapımında kullanıldığı için üretimi devlet iznine bağlıdır. Mayıs 2020'de Sakarya Büyükşehir Belediyesi, Tarım AŞ bünyesinde Sakarya’da endüstriyel kenevir üretimine başlayacaklarını açıklamıştır. Türkiye'de yetiştirilen yağ bitkileri Zeytin Zeytin Akdeniz iklimine has bir bitki türüdür. Genellikle kışların ılık geçtiği ve don olayının görülmediği kıyılarda üretimi yapılır. Meyvesi sofralık zeytin ve yağ olarak kullanılır. Türkiye'de, Ege Bölgesi'nde yetiştirilenler daha çok yağlı zeytin üretimi olurken, Marmara'da yetiştirilenler ise sofralık zeytin ayrımına girmektedir. Türkiye'de genel olarak bakıldığında ise en fazla zeytin üretimi Ege Bölgesi'nde yapılmaktadır. Güney Marmara, Akdeniz kıyıları, ve Kilis çevresi de zeytin üretiminin yaygın olduğu yerlerdir. Ayrıca mikroklima iklim şartlarına bağlı olarak Çoruh-Kelkit vadisinde de yetişmektedir. Türkiye'de zeytin üretimini olumsuz etkileyen faktörlere gübre yetersizliği, sırıkla çırpma yoluyla yapılan hasat ve budama hataları örnek verilebilir. Türkiye, Gıda ve Tarım Örgütü'nün 2011 verilerine göre dünyada en fazla zeytin üretimi yapılan dördüncü ülke konumundadır. Ayçiçeği Ayçiçeği yetişme döneminde yağış, olgunlaşma döneminde ise sıcak hava koşulları ister. Türkiye'de bitkisel yağ üretiminde en çok kullanılan ürün ayçiçeğidir. Ayçiçeği çerez Ayçekirdeği ve hayvan yemi olarak da kullanılır. Türkiye'de bol yağış alan Doğu Karadeniz bölgesi hariç her yerde yetiştirilmektedir. Ayçiçeği üretiminin %70'i Marmara Bölgesi'nde bulunan Edirne, Tekirdağ, Kırklareli, Bursa ve Balıkesir illerinde yapılmaktadır. İç Anadolu ve ve Orta Karadeniz bölgesi ise ayçiçeği üretimi yapılan diğer bölgelerdir. Güneydoğu Anadolu ve Kuzey Doğu Anadolu'da ise üretimi kısıtlıdır. Soya fasulyesi Soya fasulyesi protein bakımından zengindir. Yağ üretiminde kullanılmasının dışında kuru ve yaş sebze olarak da kullanılır. Tavuklara yem olarak da verilmektedir. Sanayide geniş kullanım alanına sahiptir ve ekildiği bölgelerde azot miktarını artırarak toprak verimini etkilemektedir. Türkiye'de doğal yetiştirme alanları Orta ve Doğu Karadeniz bölümüdür fakat bu bölgelerde daha çok fındık ve çay üretimi yapıldığından, soya fasulyesinin buralardaki üretimi azalmıştır. Soya fasulyesinin yetişme süresi kısa olduğundan Çukurova, Antalya Ovası ve Ege kıyılarında ise ikincil ürün olarak yetiştirilmektedir. Yer fıstığı ve susam Yer fıstığı sıcak ve nemli iklim bölgelerinin gevşek topraklarında yetişmektedir. Hem kuru yemiş hem de yağ sanayisinde kullanılmaktadır. Türkiye'de yer fıstığı üretiminin %90'ı Akdeniz Bölgesi'nde yapılmaktadır. Osmaniye ve Adana yer fıstığı üretiminde öne çıkan şehirler arasındadır. Susam ise daha çok Marmara, Ege, Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu'da üretilmektedir. Susamın tohumundan yağ elde edilirken ayı zamanda tahin, pasta, bisküvi ve simit yapımında da kullanılır. Türkiye'de yetiştirilen baklagiller Fasulye, bakla, nohut, soya, mercimek, bezelye gibi ürünlerden oluşur. Daha çok kuru şeklide tüketilmekte olup Türkiye'nin iç ve dış ticaretinde pay sahibidirler. Türkiye 1980'li yıllardan itibaren baklagil üretiminde ivme kazanmıştır. Bu ivmenin nedenler arasında nadas alanlarının kısıtlanması ve kırsal kesim projelerinin desteklenmesi örnek verilebilir. 2005 yılı istatistiklerine göre Türkiye'de bulunan milyon hektarlık tarım arazisinin milyonluk hektarında tarla ürünleri yetiştirilmektedir. milyonluk alanın % yemeklik baklagiller yetiştirilmektedir. Bakliyat üretiminde nohut ilk sırada yer almaktadır, ardından da sırasıyla mercimek, fasulye, börülce ve bezelye gelmektedirler. Mercimek Mercimek yetişme döneminde yağış, olgunlaşma döneminde ise sıcak ve kuru bir hava ister. Türkiye'de kırmızı mercimek en fazla Güneydoğu Anadolu'da, yeşil mercimek ise İç Anadolu'da üretilmektedir. Mercimekler yüksek protein içerdiklerinden insan gıdası olarak oldukça fazla tüketilir. Harman edilen mercimekler selektörleme işlemiyle içindeki yabancı maddelerden arındırılır. Türkiye'de baklagiller arasından en fazla mercimek ve nohut üretilir. Nohut Nohut yarı kurak iklim bölgelerinde yağmura bağlı olarak yetişir. Türkiye'de baklagiller arasında en fazla yetiştirilen üründür. Ani soğuklara ve sert kışlara karşı hassastır. Türkiye'de nohut ekimi en erken ilkbahar mevsiminde yapılır. Nohut üretimi en fazla İç Anadolu, İç Ege ve Güneydoğu'da yapılır, ayrıca ihracatta pay sahibidir. Fasulye Fasulye yükseltisi 1500 metreyi geçmeyen ve yaz aylarında sulanabilen bölgelerde yetiştirilir. Fasulye ılık iklim sebzesi olarak da bilinir. Yetiştirildiği bölgelerde sıcaklığın 2 veya 3 dereceye kadar düşmesi fasulyeye zarar verir. Türkiye'nin kıyı bölgelerinde sulanabilen alanlarda yetişirken, iç bölgelerde ise akarsu boylarında fasulye yetiştiriciliği yapılmaktadır. Fasulyeler de tıpkı mercimekler gibi protein bakımından zengindir ve insan gıdası olarak kullanılmaktadır. Bezelye Bezelye de tıpkı diğer baklagillerde olduğu gibi insan gıdası olarak kullanılır. Protein, karbonhidrat, A, B ve D vitaminlerince zengindir ve birçok çeşidi vardır. İç Anadolu Bölgesi İklim Tipi İç Anadolu Bölgesi'nin etrafı yüksek dağlarla çevrili olduğundan denizlerin nemli havası bu bölgenin içine rahat bir şekilde nüfuz edemez. Bu nedenle bölge, yazların sıcak ve kurak, kışların soğuk ve kar yağışlı bir karasal iklim haline dönüşmesine sebep olmuştur. Bölgede, doğuya doğru gidildikçe yükseklik arttığı için karasallık derecesi de artar ve kış sıcaklıkların iyice düşmesine olanak sağlar. İç Anadolu bölgesi, ülkemizin en az yağış alan bölgesidir. Ortalama yağışı 400 mm civarındadır. Bölge, en fazla yağışı ilkbahar aylarında alır. En kurak mevsim yazdır. Yazların kurak olması ve yaz kuraklığının erken başlaması sebebiyle sebze türü bitkiler üzerinde olumsuz etki yaratır. Bölgenin ve ülkemizin en az yağışlı yeri Tuz Gölü çevresidir.320 mm Yağışların az olmasının sebebi ise bu bölgede denizden gelen nemli havanın içerilere nüfuz edememesinden kaynaklanmaktadır. Denizden gelen nemli hava kütlesi, nemini, daglarin denize bakan yamaçlarinda yağış halinde bırakırken İç Anadolu Bölgesi'ne doğru geldiğinde ise eserken artık kurudur. Bölgede görülen yağışlar konveksiyonel ve cephesel kökenlidir. Kırkikindi adı da verilen konveksiyonel yağışlar İlkbaharda Anadolu Bölgesi'nde hakim bitki örtüsü, ilkbahar yağışlarıyla yeşeren yaz kuraklığının başlamasıyla sararıp kuruyan ot topluluklarindan oluşan bozkırlardır. Bölgede yağışın fazla oldugu alanlarda meşelere, daha yükseklerde ise iğne yapraklı ormanlara Anadolu Bölgesi'ndeki ormanlar tarih boyunca tahrip edilmiştir. Bunun sonucu olarak bölge, geniş alan kaplayan bozkırlar arasında, yer yer orman ağacı topluluklarının bulunduğu antropojen step sahası haline gelmistir. İç Anadolu Bölgesi Başlıca Tarım Ürünleri Çavdar Tahıllardan soğuğa en dayanıklı olan çavdar yüksek bölgeleri, kumlu ve gevşek toprakları sever. Yeşil Mercimek Kurak bölgelerde ekim nöbetine girerek hem üreticiye hem de ülke ekonomisine ek gelir sağlamaktadır. Armut Meyvelerden armut en fazla yetişen üründür. Elma Elmanın en fazla yetiştiği bölgedir. Türkiyenin 7 coğrafi bölgesi sıralayalım. Doğu anadolu bölgesiDoğu Anadolu Bölgesi, Türkiye'nin yedi coğrafi bölgesinden topraklarındaki konumunda doğuda yer alması nedeniyle Birinci Coğrafya Kongresi tarafından 1941 yılında böyle isimlendirilmiştir. Ülkenin, nüfus yoğunluğu ve nüfusu en az olan bölgesidir. Bunda bölgenin yüz ölçümünün büyük olması başlıca etkendir. Doğu Anadolu Bölgesinin yüz ölçümü km2'dir. Yüz ölçümü bakımından Türkiye topraklarının %21′ini kaplar[1]. 2012 yılındaki nüfus sayımına göre bölgenin nüfusu kişidir. Nüfus bakımından en büyük il Van, yüz ölçümü bakımından en büyük ilErzurum'dur. Başlıca geçim kaynakları hayvancılık ve tarımcılıktır. Doğu Anadolu Bölgesi'nde dört bölüm vardır Erzurum-Kars Bölümü Yukarı Fırat Bölümü Yukarı Murat-Van Bölümü Hakkâri Bölümü 1 Coğrafya Ovalar ve platolar Göller ve nehirler İklim ve bitki örtüsü 2 İller 3 Nüfus ve yerleşme 4 Sanayi 5 Kaynaklar Coğrafya Ovalar ve platolar Bölgede dağlardan sonra en fazla alan kaplayan yer şekli platolardır. Platolar, Fırat ve Aras nehirlerinin kolları tarafından parçalanmıştır. En büyük platosu Erzurum-Kars Platosu'dur. Birinci çöküntü kuşağını; Ardahan, Göle ve Çıldır Gölü, İkinci çöküntü kuşağını; Erzurum, Erzincan, Pasinler, Horasan ve Iğdır ovaları, Üçüncü çöküntü kuşağını ise; Malatya, Elazığ, Bingöl, Muş ve Van Gölü çanakları ve bunlar içerisinde yer alan ovalar oluşturur. Göller ve nehirler Doğu Anadolu Bölgesi'nde yer alan Aras ve Kura nehirleri sularını Türkiye toprakları dışarısında Hazar Denizi'ne dökerler. Fırat, Dicle ve Zap nehirleri ise sularını yine Türkiye dışarısında Basra Körfezi'ne dökerler. Bölge akarsularının rejimi düzensizdir. Bunun nedeni; yağış rejiminin düzensizliği ve kış yağışlarının kar şeklinde düşmesidir. Kışın yağan karlar erimeden uzun süre yerde kaldığı için akarsuların debileri azalmaktadır. İlkbahar ve yaz aylarında eriyen karlar akarsuların debilerinin yükselmesine ve coşkun bir şekilde akmasına yol açar. Öte yandan bölge akarsularının hidroelektrik enerji potansiyeli yüksektir. Bunun nedeni, yükselti ve eğimlerinin fazla olmasıdır. Bölgedeki fay hatları üzerinde göller oluşmuştur. Türkiye'nin en büyük gölü olan Van Gölü başta olmak üzere Çıldır, Nazik,Erçek, Hazar, Balık ve Bulanık gölleri bölge sınırları içerisinde yer alır. İklim ve bitki örtüsü[değiştir kaynağı değiştir] Bölgedeki iklim karasal iklimdir. Sadece iki ilde, Elazığ ve Malatya illerinde bozkır bitki örtüsü görülür. Van Gölü'nün etkisi sayesinde Van ve çevre iller ılıman bir iklime sahiptir. Erzurum ili kışları soğuk olmasına rağmen yazları yemyeşil bitki örtüsüne sahiptir İller Doğu Anadolu'da 14 tane il vardır. En çok nüfusa sahip il Van'dır. Bu iller ve toplam nüfusları 2012 [2] de sayılmıştır . Ağrı Ardahan Bitlis Bingöl Elazığ Erzincan Erzurum Hakkari Iğdır Kars Malatya Muş Tunceli Van Nüfus ve yerleşme Türkiye'nin nüfus yoğunluğu en az olan bölgesidir. Bunda bölgenin yüzölçümünün büyük olması başlıca etkendir. 2000 yılındaki nüfus sayımına göre bölgenin nüfusu 6 milyon 147 bin kişi civarındadır. Türkiye'deki coğrafi bölgeler arasında nüfus miktarı ve yoğunluğu yönünden önemli farklar bulunmaktadır. Bu farkların oluşmasında fiziki faktörler iklim özellikleri, yerşekilleri, toprak özellikleri ve beşeri faktörler sanayileşme, tarım, yeraltı kaynakları, turizm, ulaşım önemli rol oynarlar. Diğer bölgelere göçün fazla yaşandığı bölge olan Doğu Anadolu Bölgesi'nde kırsal nüfus, kent nüfusundan fazladır. Sanayi Sanayi kuruluşları yetersiz olan Doğu Anadolu Bölgesi halkı geçimini, başta hayvancılık olmak üzere tarımdan sağlar. Bölgenin hayvancılığa çok elverişli olan Erzurum-Kars Bölümü’nde yüksek nitelikli sığırlar yetiştirilir. Çok sayıda küçükbaş hayvan besleyen göçer aşiretler yazın sürülerini bölgenin öteki kesimlerindeki yüksek yaylalarda otlatır. Bitkisel üretime elverişli alanlar, bölge yüzölçümünün ancak %10'unu kaplar. Bu alanın büyük bölümünde tahıl ekimi yapılır. Tahıldan başka baklagiller, şeker pancarı, meyve, sebze, pamuk ve az miktarda da tütün yetiştirilir. Pamuk yetiştirilen kuytu Iğdır, Malatya ve Elazığ ovalarını yanı sıra Erzincan Ovası ile Van Gölü çevresinde meyve bahçeleri çok yer tutar. Yalnızca büyük kentler çevresinde kurulan sanayilerin başlıcaları pamuklu dokuma, iplik, şeker, süttozu, un, peynir, yem, sigara ve çimento fabrikaları ile et kombinalarıdır. Tarımsal alanları kısıtlı, sanayi işyerleri yetersiz olan bölge halkının artan nüfusu içinde işsiz kalan kesimi, ülkenin ekonomi olanakları daha gelişmiş olan yörelerine göç etmek zorunda kalmaktadır. İç anadolu bölgesiİç Anadolu Bölgesi, Anadolu'nun orta kısmında yer alan Türkiye'nin yedi coğrafi bölgesinden biridir. Türkiye'de gelişmiş bölgeler arasında yer alır. Bu konumu sebe­biyle bu bölgeye "Orta Anadolu" da denir. İç Anadolu Bölgesi'nin yüz ölçümü km² olup bu alan Türkiye topraklarının %21'ini kaplar.[1]Yüzölçümü bakımından Doğu Anadolu'dan sonra ikinci büyük Anadolu Bölgesi dışında diğer bölgelerin hepsiyle komşudur. Aynı zamanda Türkiye'de "tahıl ambarı" olarak da anımsanır. İl merkezleri temel alındığında, İç Anadolu Bölgesi sınırları içinde yer alan 13 ili şunlardır Merkezi Nüfusları 2013 sayımı Ankara Konya Kayseri Eskişehir Sivas Kırıkkale Aksaray Karaman Kırşehir Niğde Nevşehir Yozgat Çankırı Bu illerden Ankara, Eskişehir, Çankırı ve Yozgat'ın bazı ilçeleri Karadeniz Bölgesi'ne, Sivas'ın bazı ilçeleri Karadeniz veDoğu Anadolu Bölgesi'ne, Konya, Karaman ve Niğde'nin güney ilçeleri Akdeniz Bölgesi'ne, Kayseri'nin bazı ilçeleri Akdeniz ve Doğu Anadolu Bölgeleri'ne girer. Ayrıca Afyonkarahisar, Bilecik, Çorum ve Tokat illerinin bazı ilçeleri bu bölgeye girer. Sanayi Aksaray'da Mercedes-Benz Türk Kamyon Fabrikası, Sütaş Süt Fabrikası, Balküpü Şeker Fabrikası, Un fabrikaları, Sivas'ta Lokomotif, benzin, motor, çimento ve inşaat malzemeleri sanayii ile devlet demir yollarının tren, vagon imalatı yapan TÜDEMŞAŞ fabrikası vardır. Ankara'da Makine, uçak, savunma sanayii, elektrikli ev aletleri, elektronik, dokuma, gıda ve içki, tarım araçları, çimento, alçı ve mobilya sanayii,elektrik üretimi-kömür madeni,trona madeni üretimi ve soda külünün ihracatı Konya'da Tarım araçları, besin, motor, çimento, süt ürünleri ve inşaat malzemeleri sanayi, EREĞLİ ŞEKER,Çumra Şeker Fabrikası,ILGIN ŞEKER fabrikası ve Konya şeker fabrikası bulunmaktadır. Niğde'de Rot başı fabrikası,halı fabrikası,şeker fabrikası,gazoz fabrikası,beton santrali,otomotiv yan sanayi Kayseri'de Halıcılık, mobilya, şeker fabrikası, yem, savunma sanayi, kimyasal ürünler, elektronik, beyaz eşya, cnc tezgah üretim sanayi, meyve suyu, pamuklu dokuma, pastırma ve sucuk üretim merkezleri gibi azami 1100 fabrika ile anadolunun üretim lokomotifi. Kırıkkale'de Orta Anadolu petrol rafinerisi, silah fabrikası, demir -çelik endüstrisi Eskişehir'de Besin, yem, çimento endüstrisi, raylı sistemler, lokomotifTülomsaş, hava sanayiTusaş,TEI Yozgat'ta Çimento,linyit kömür madeni,Şeker fabrikası,besin,tekstil Karaman'da Bisküvi Bifa, Saray, gofret, şekerleme, süt fabrikası Halk. Tahıl ürünleri, buğday, mısır, ayçekirdeği ve özellikle yurtdışına ihracı yapılan elma üretimi yapılmaktadır Karadeniz BölgesiKaradeniz Bölgesi, ismini Karadeniz'den alan, Sakarya Ovası'nın doğusundan Gürcistan sınırına kadar uzanan Türkiye'nin yedi coğrafi bölgesinden biridir. Türkiye'deki bölgeler arasında büyüklük bakımından üçüncü sırada yer almaktadır, ayrıca doğu-batı genişliği ve bu nedenle yerel saat farkı en fazla olan bölgedir. Karadeniz Bölgesi'nin en büyük ve gelişmiş şehirleri sırasıyla [1] kişilik toplam nüfusuyla Samsun ardından Trabzon ve Ordu'dur. Batı Karadeniz; Orta ve Doğu Karadeniz bölümünden daha düz olduğu için burada nüfus dağınık olarak serpilmiştir. Orta ve özellikle Doğu Karadeniz Bölümü'nde ise engebe ve yükselti fazla olduğundan dolayı nüfus toplu olarak dağılmıştır. 1 Yerleşim Yerlerinin Nüfus Sıralaması 2012 2 Akarsu ve gölleri Yüzölçümü Millî Parklar 3 İklimi ve Bitki Örtüsü 4 Ulaşım 5 Kaynakça 6 Dış bağlantılar Yerleşim Yerlerinin Nüfus Sıralaması 2012[değiştir kaynağı değiştir] Yerleşim Yerlerinin Nüfus Sıralaması No;İlçeİlToplam Nüfus 8Karadeniz Akarsu ve gölleri[değiştir kaynağı değiştir] Akarsu açısından Türkiye'nin en zengin bölgelerinden birisi olup, Karadeniz Bölgesi'nden çıkan sular Karadeniz'e dökülmektedir. Türkiye'nin en uzun nehri Kızılırmak, bölgenin Orta Karadeniz bölümü kıyısında denize dökülmektedir. Orta Karadeniz bölümünün bir diğer önemli akarsuyu da Samsun ilinin Çarşamba ilçesinden Karadeniz'e dökülen Yeşilırmak' Nehri de Marmara Bölgesi sınırları içinde denize dökülmektedir. Çoruh Nehri, dünyanın en hızlı akan nehirlerinden biri ve en derin nehridir. Artvin ilinin en büyük akarsuyudur. Bu illerdeki hemen hemen bütün çay ve dereler Çoruh’un kollarını oluştururlar. Kaynağını Mescid Dağı'nın m batı yüzünden alır. Önce batı doğrultusunda akıp Bayburt ve İspir’den geçtikten sonra bir yay çizerek. Yusufeli'nin Yokuşlu köyü önünde Artvin il sınırlarına girer. Yusufeli, Artvin ve Borçka’nın içerisinden geçtikten sonra Borçka’nın Muratlı kasabasından geçerek burada il ve ülke sınırlarını terk eder ve Batum’da Karadeniz’e dökülür. Toplam uzunluğu 376 km'dir. Doğu Karadeniz bölgesindeki en önemli akarsulardan biri de Kelkit Çayıdır. Uzunluğu 320 km olan Kelkit Çayı, Sivas'ın Karadeniz bölgesindeki Akıncılar, Suşehri, Gölova, Koyulhisar ilçeleri ile, Giresun'unŞebinkarahisar, Alucra ve Çamoluk ilçelerinden geçerek Orta Karadeniz bölgesine ulaşarak vadiler aracılığı ile Karadenize dökülür. Karadeniz Bölgesi sınırları içinde birçok doğal ve yapay göl vardır. Başlıca doğal göller Çağa, Melen Efteni ve Abantgölleridir. Karagöl, Şavşat ilçe merkezinin 48 km kuzeyinde yer almaktadır. Sahara Yaylası ise ilçe merkezine 17 km uzaklıktadır. Türkiye'nin kuzeyinde, Sakarya’nın doğusundan Gürcistan’a kadar Karadeniz’e paralel olarak bir şerit gibi uzanır. Gürcistan, Doğu Anadolu, İç Anadolu ve Marmara Bölgeleriyle ve adını aldığı deniz ile komşulardır. Yüzölçümü[değiştir kaynağı değiştir] Gerçek alanı olan km² ile Türkiye topraklarının %18’ini kaplar. Alan bakımından 3. büyüklükteki bölgemizdir. Bölge Doğu-Batı doğrultusunda 1400 km, Kuzey-Güney doğrultusunda 100-200 km ile bir şeride benzer. Millî Parklar[değiştir kaynağı değiştir] Bölge milli parklar; Kastamonu ve Bartın sınırları içinde kalan Küre Dağları Milli Parkı], Trabzon ilindeki Maçka Altındere Milli Parkı, Kastamonu ili ile Çankırı ili sınırları içerisinde yer alan Ilgaz Dağı Milli Parkı, Bolu ilinin Zonguldak iline komşu olduğu kesimde kurulan Yedigöller Milli Parkı ve büyük bir bölümü Rize ili Çamlıhemşin ilçesi, küçük bir bölümü de Artvin ili Yusufeli ilçesi sınırları içinde kalan Kaçkar Dağları Milli Parkı'dır. hektarlık bir alanı kaplayan Kaçkar Dağları 1994 yılında milli park ilan edilmiştir. Türkiye'deki 33 Milli Park alanından birisi olan Hatila Vadisi Milli Park sahası, merkez ilçe sınırları içerisinde, Hatila Vadisi'ndeki Hatila Deresi ve birçok yan derelerini içerir. Karagöl Sahara Milli Parkı, Türkiye'deki 33 Milli Park alanından birisidir ve Artvin'in Şavşat ilçesi sınırları içerisinde yer almakta olup iki ayrı sahadan oluşur Bunlar Karagölve Sahara Yaylası'dır. İklimi ve Bitki Örtüsü[değiştir kaynağı değiştir] Kıyıda yıl boyu yağışlı ve ılıman Karadeniz İklimi görülür. Bu iklimin oluşmasının sebebi; Karadeniz'den gelen nemli hava kütlelerinin kıyıya paralel uzanan Kuzey Anadolu dağ yamaçlarına bol yağış bırakmasıdır. Türkiye'nin en yağışlı bölgesi olan Karadeniz'de yağışlar bir mevsimde yoğunlaşmamış, yıl geneline yayılmıştır. Karadeniz bölgesi'nde yaz kuraklığı ve orman yangınları yaşanmaz. Nemlilik ve bulutlanmanın fazla olması nedeniyle yıllık ve günlük sıcaklık farkları en az bu bölgededir. Dağlar kıyıya paralel uzandığından, dağların gerisinde kalan iç kesimleri deniz etkisi altına alamamış ve iklim karasallaşmıştır ve kuraklaşmıştır. Bununla birlikte orta karadeniz bölümünde yükseltinin az olması, Kızılırmak ve yeşilırmak vadilerinin varlığı, bu bölümde denizel etkinin vadi tabanlarından iç kesimleri sokulmasına sebep olur. Bölgenin doğal bitki örtüsü, kıyılarda nemlilik ve yağışın fazla olması sebebi ile geniş yapraklı gür ormanlardan oluşur. Türkiye ormanlarının %25'ini barındırır ve sahip olduğu ormanlar bakımından Türkiye'nin en çok orman olan bölgesidir. Ulaşım[değiştir kaynağı değiştir] Eskiden deniz yolundan başka ulaşım olanağı olmayan Karadeniz Bölgesi, günümüzde ulaşım olanağı açısından gelişmiş bir düzeydedir. Birçok iskelesi de bulunan bölgenin başlıca limanları Zonguldak, Samsun ve Trabzon kentlerindedir. Zonguldak ve Samsun limanları birer demiryolu hattıyla Anadolu'nun iç kesimlerine bağlanır. Karadeniz kıyı yolu, bölgenin kıyı kesiminde yer alan birçok kenti birbirine bağlar. Bu yolun en doğusunda yer alan Sarp sınır kapısı, Türkiye ile Gürcistan arasındadır. Amasya, Trabzon, Tokat, Samsun, Zonguldak, Sinop ve Kastamonu'da havaalanları vardır. Akdeniz Bölgesi Akdeniz Bölgesi, Türkiye’nin yedi coğrafi bölgesinden biridir. Anadolu’nun güneyinde Akdeniz kıyısı boyunca uzanır. Genişliği 120-180 km arasında değişir. Batı ve kuzey batısında Ege Bölgesi, kuzeyinde İç Anadolu Bölgesi, doğusunda Güneydoğu Anadolu Bölgesi, güneyinde ise Akdeniz bulunur. Güneydoğudan Suriyeile komşudur. Türkiye’nin başka bölgelerinde olduğu gibi Akdeniz Bölgesi’nde de bölge sınırları ile yönetim birimleri olan illerin sınırları tümüyle çakışmaz. 1 Coğrafya Coğrafi konum Arazi Yapısı İklim Bitki örtüsü 2 İller 3 Nüfus ve Yerleşme 4 Turizm 5 Yemekleri Coğrafya[değiştir kaynağı değiştir] Coğrafi konum[değiştir kaynağı değiştir] Kıyı uzunluğu doğuda Suriye sınırından batıda Marmaris'e kadar 1542 kilometredir Arazi Yapısı[değiştir kaynağı değiştir] Türkiye'nin en büyük tatlısu gölü, Beyşehir gölü Alanya yakınlarından bir burun Genellikle kalker ve ofiyolitli kayalarından oluşan bu dağlar kırıklı ve kıvrımlı bir yapı gösterir. Batı Torosların en yüksek noktası Bey Dağlarındaki 3096 m’lik Kızlar Sivrisi Tepesidir. Göller Yöresi’nin kalker oluşumu, sarp dağlarının ortalama yüksekliği 2000-2005 m arasındadır. Yüksek kütleler arasında Avlan, Gördes, Söğüt gibi karstik kökenli çanak biçimli çukur alanlar vardır. Bu kesim aynı zamanda düden, obruk, mağara, yer altı dereleri, suyutan ve voklüz kaynakları gibi karstik şekiller bakımından da zengindir. Orta Toroslar'ın en yüksek noktası Ala Dağlar’da 3756 m’ye yetişen Demirkazık Tepesidir. Orta Toroslar Uzun Yayla’da 1500m yüksekliğindeki bir platoya dönüşür. Orta Toroslar kuzey-güney doğrultusunda akan bol sulu akarsular tarafından parçalanmıştır. Göksu, 130 km uzunluğundaki Limonlu Çayı, Tarsus çayı bunların başlıcalarıdır. Bu akarsular kalkeroluşumlu dağlar arasında, derinliği 1000m’yi bulan vadiler açar ve yörenin yüzey şekillerinin sert bir görünüm almasına neden olur. Nur Dağları, Toroslar dağ sisteminin en güneyindeki bölümünü oluşturur ve İskenderun Körfezinin doğusunda dik bir duvar gibi yükselir. Bu dağların, Güneydoğu Torosların başlangıcı olan Ahır Dağlarına yaklaştığı noktada yükseltisi Düziçi İlçesinin kuzeyinde Düldül Tepesi 2200 m. Osmaniye'nin Güneydoğusunda Daz Tepesi 2200 m. Dörtyol'un doğusunda Mıgır Tepesi 2243 Lübnan topraklarından doğarak kuzeye doğru akan ve Antakya yakınlarında dik bir açıyla batıya dönen Asi Irmağı, Amik Ovasının Güneybatı ucunda, geniş tabanlı bir vadiden geçer ve Samandağı yakınlarında Akdeniz'e dökülür. Çukurova, doğuda Amanos Dağları, batıda ise Orta Toroslar'la sınırlanır. Bu geniş düzlük batıda Seyhan doğuda Ceyhanırmaklarının taşıdığı alüvyonlarla oluşmuş büyük bir delta ovasıdır. Çukurova’nın kuzey kesimleri bu iki ırmağın kolları ile yeryer parçalanmış bir plato görünümündedir; buna karşılık güneyde tekdüze bir hal alır. Bölgedeki en önemli akarsular doğudan batıya doğru sırasıyla Asi, Ceyhan ve Seyhan ırmakları ile Göksu, Köprü Suyu, Aksu, Eşem ve Dalaman çaylarıdır. Akdeniz kıyıları genellikle, az girintili çıkıntılı olması ve geniş yaylar çizmesi bakımından Karadeniz kıyılarına benzer; kıyı sahanlıklarına da pek rastlanmaz. Bölgenin en batı kesiminde ise dağlar kıyıya dik uzandığı için, burada Ege kıyılarına benzeyen daha girintili çıkıntılı bir kıyı tipi vardır. Bu kıyıların, yakın zamanlardaki bir deniz düzeyi yükselmesi sonucu oluştuğu sanılmaktadır. Engebeli kıyının içine sokulmuş küçük koylar, adalar ve yarımadalar bu yükselme nedeniyle ortaya çıkmıştır. İklim[değiştir kaynağı değiştir] Akdeniz, Ege bölgesi kıyıları ve Marmara Denizi çevresinde Akdeniz İklimi görülür. Bu iklimde yazlar sıcak ve kurak geçmektedir. Kışlar ise ılık ve yağışlıdır yaz ve kış mevsimindeki yağış miktarı arasında, büyük bir fark kesimlere doğru karasal iklim görülür. Bitki örtüsü[değiştir kaynağı değiştir] Dağların denize bakan yamaçlarında makilikler ve yer yer yüksek ormanlar kaplı ve arkalarında çukur alanlar ise karasal etkilerin arttığı bir iklim tipine rastlanır. Yine de Akdeniz’in etkisi nedeniyle bu kesimlerdeki iklim, İç Anadolu’daki kadar şiddetli karasal özellikler taşımaz. En sıcak ay ortalaması kıyılardaki 27-28 °C, iç kısımlar 23-25 °C dir; en soğuk ay ortalaması ise kıyıda 10 °C dolayında iken iç kısımlarda 1,5-2 °C kadar iner. Benzer biçimde, yıllık ortalama sıcaklık kıyılarda 18-20 °C, iç kısımlarda ise 12-14 °C kadardır. Yine Türkiyenin ortalama sıcaklıgı en yüksek noktası da buradadırMersin kent merkezinin ortama sıcakklığı yıllık 22 °C dir. Bu sayede turizm gelişmiştir. Turizm bölgenin önemli geçim kaynaklarındandır. Aynı zamanda iklim şartları nedeniyle bitki örtüsü makidir ve aynı zamanda yazları sıcak ve kurak kışları ise ılık ve yağışlı geçer. Yinede bu bölgede ortalama derece yazları 18°-30° derece kışları ise ortalama 8°-10° derece arasında yer alır. Bitki örtümüz maki, defne, keçiboynuzu, zeytin gibi bodur ve kısa ağaçlardan oluşur. Ancak bu ağaçlar orman ağaçlarına nisbeten sıcağa ve soğuğa daha dayanıklıdır. İller[değiştir kaynağı değiştir] Akdeniz Bölgesi sınırları içerisindeki iller şunlardır Adana Antalya Burdur Hatay Isparta Mersin Osmaniye Kahramanmaraş Afşin ve Elbistan ilçeleri hariç. Bu ilçeler Doğu Anadoludadır. Karaman'ın merkez ilçe ve Ayrancı ilçelerinin bazı bölümleri Ermenek, Sarıveliler, Başyayla Afyonkarahisar’ın Başmakçı, Dinar ve Dazkırı ilçeleri Denizli'nin Acıpayam, Çameli, Bozkurt ve Beyağaç ilçeleri Gaziantep'in İslahiye ve Nurdağı ilçeleri Nüfus ve Yerleşme[değiştir kaynağı değiştir] Bölgeyle özdeşleşen kent, Antalya 2007 nüfus sayımı sonuçlarına göre Akdeniz Bölgesi'nin nüfusu yaklaşık olarak 8,9 milyondur. Akdeniz Bölgesi kıyı bölgelerimize göre daha az nüfusludur. Nüfus yoğunluğunun en az olduğu yerler Teke ve Taşeli Platosu ile dağlık alanlardır. Akdeniz Bölgesi sulak ve kurak olmayan bir bölge olduğundan nüfus dağınıktır. İllerin Toplam Nüfusları 2010 Yılı Adana merkez Antalya merkez Mersin merkez Hatay merkez Kahramanmaraş merkez Osmaniye merkez Isparta merkez Burdur merkez * 2010 Nüfus Sayımı Sonuçları Merkez SıraKent1990 Sayımı2000 Sayımı2007 Sayımı2011 SayımıBağlı olduğu il Turizm[değiştir kaynağı değiştir] Bölgenin kıyı kesimindeki elverişli iklim koşulları, doğal güzellikler ve tarihi zenginlikler turizmin gelişmesini sağlamıştır. Özellikle Antalya Bölümü’nde turizm gelişmiştir. Antalya, Alanya, Side, Kaş, Kalkan bu bölümde deniz turizminin geliştiği merkezlerdir. Akdeniz medeniyetini simgeleyen Olimpus, Patara gibi tarihi şehir kalıntıları önemli turistik çekiciliklerdir. Bölgede geniş alan kaplayan karstik şekiller, özellikle Damlataş ve İnsuyu ile Cennet – Cehennem doğa harikasıdır. Pek çok milli park ile uluslararası yarışma ve festivallere duyulan aşırı ilgi bölge turizminin gelişmesine katkıda bulunmaktadır. Yemekleri[değiştir kaynağı değiştir] Piyaz Mahluta çorbası Çakıldaklı çorba Toğga çorbası Tirşik çorbası Gülgas Babagannuş Fıstıklı Köfte Mercimekli köfte İçli köfte Etli kömbe Kısır Kelle paça Batırık Antakya Böreği Künefe İrmik he lvası Kuşkonmaz çorbası Tahinli Antalya piyazı Radika salatası Bal kabağı dolması Kahramanmaraş tarhanası Mumbar dolması Dondurma Adana kebabı Ege BölgesiEge Bölgesi, Türkiye'nin yedi coğrafi bölgesinden biridir. İsmini kıyısında olduğu Ege Denizi'nden Asıl Ege, Kıyı Ege ve İç Batı Anadolu İç Ege[1]olmak üzere iki bölüme ayrılır. Kuzeyde Marmara, doğuda İç Anadolu, güneyde Akdeniz bölgeleriyle ve son olarak batıda Ege Deniziyle çevrilidir. Türkiye'nin en uzun kıyı şeridine sahip bölgesidir. 1 Coğrafya Sınırlar 2 Nüfus ve Toplumsal Yapı 3 Ekonomi ve Yerleşim Tarım Hayvancılık Sanayi 4 Turizm 5 Ulaşım Kara yolu ulaşımı Deniz yolu ulaşımı Hava yolu ulaşımı Demiryolu ulaşımı Yerleşme Özellikleri, Ticareti ve Turizmi 6 Kaynakça 7 Dış bağlantılar Coğrafya[değiştir kaynağı değiştir] Sınırlar[değiştir kaynağı değiştir] Bölgenin Sınırları; Batıda; Çanakkaleye bağlı Bababurundan başlayarak tüm Edremit Körfezi, İzmir ve Aydın illerinin tüm kıyı şeritleri ve Muğla'da, Köyceğiz hariç olmak üzere, kuzeyden güneye Köyceğiz kıyılarına kadardır. Ovalar Orta Çağ Ege Bölümü'nde horstlar arasında kalan grabenler birer alüvyon ovasıdır. Bunlar Bakırçay, Gediz, Büyük ve Küçük Menderes grabenleridir. Bu graben ler fiziksel bir haritada yeşil renk ile gösterilir. Gediz ağzında Menemen Delta ovası,Büyük Menderes ağzında Balat Delta ovasından oluşmuştur. Nüfus ve Toplumsal Yapı[değiştir kaynağı değiştir] Kentleşmenin en yoğun yaşandığı bölge konumundadır. Türkiye nüfusunun 1/8 kadarı Ege Bölgesi'nde yaşamaktadır. Bu nüfusun yarıdan fazlası %62,2 kentlerdedir. Ege Bölgesi'nin ortalama nüfus yoğunluğu ise Türkiye ortalamasının üzerindedir. Nüfus yoğunluğu açısından Marmara Bölgesi'nden sonra ikinci sırada bulunur. Ege Bölümü'ndeki ovalar üzerinde fazla olan nüfus yoğunluğu, İç Batı Anadolu Bölümü'nde ve Menteşe Yöresi'nde azalır. Nüfus bakımından Ege Bölgesi'ndeki illerin sırası şöyledir [2] İzmir Manisa Aydın Denizli Muğla Afyonkarahisar Kütahya Uşak Merkezi nüfus[3] bakımından sıralama şöyledir İzmir Denizli Manisa Kütahya Aydın Uşak Afyonkarahisar Muğla * Veriler 2013 yılı nüfus sayımı sonuçlarıdır. SıraKent1990 Sayımı2000 Sayımı2007 Sayımı2011 sayımıBağlı olduğu il Ekonomi ve Yerleşim[değiştir kaynağı değiştir] Tarım[değiştir kaynağı değiştir] Ege Bölgesi’nde nüfusun çoğunluğu iklim toprak koşulları ve ulaşım kolaylıklarının da elverişliliğiyle geçimini tarımdan sağlar. Ege bölümünde Akdeniz iklimine uygun bazı bitkiler zeytin, üzüm vb. ağır basar. Ege bölümünden, İçbatı Anadolu bölümüne geçildikçe, tarımın niteliği değişir; tahıl ekimi artar ve hayvancılık geçimde daha önemli yer tutar. Tahıl ekiminde buğday başta gelir, onu arpa ve mısır izler. Buğday özellikle Afyon ve Denizli’de üretilir bu illeri İzmir, Aydın ve Muğla izler. Arpa ise Afyon ve Manisa illerinde, mısırın da başlıca ekim alanı Manisa’dır. Pirinç ekimine ovalarda az miktarda yer verilir. Bölgede yaş ve kuru sebze üretimine de önem verilir. İklim koşulları uygun olduğu için, turfanda sebze domates, fasulye vb. yetiştirilerek diğer bölgelere yollanır. Soğan ve patates ekimi yaygındır; baklagillerden en çok nohut ekilir. Kavun ve karpuz üretimi de yaygın biçimde yapılmaktadır.[kaynak belirtilmeli] Bölgede yetiştirilen sanayi bitkileri arasında tütün, pamuk, susam, keten ve şekerpancarı baş sıralarda yer alır. Edremit Körfezi kıyıları yağ zeytini üretimi kesir ağaç sayısı bakımından başta gelir bakımından önemlidir. Üzüm bağlarına da bölgenin her yerinde rastlanır. Üzüm ayrıca şarap ve pekmez yapımında da kullanılır. Kuru üzüm Manisa-İzmir civarında, kış soğuna dayanamayan incir ise kıyı kesimlerde özellikle Aydın'da yetişir. Türkiye'deki incir ağaçlarının yaklaşık olarak %81’i Ege Bölgesi’ndedir. Turunçgiller bölgenin özellikle güney kesiminde yetişir; Bodrum’da mandalina; Aydın ve Nazilli arasında portakal, limon, mandalina ve turunç yetişir.[kaynak belirtilmeli] Hayvancılık[değiştir kaynağı değiştir] Didim'de Apollon tapınağındaki Medusa kabartması. Ege bölgesinde hayvancılık çok gelişmemiştir. Üstelik yakın dönemde otlakların daralması nedeniyle, hayvan sayısında azalma gözlenmektedir. Kıyı kesimde daha çok kıl keçisi, tiftik keçisi ve koyun, iç kesimlerde sığır ve manda besiciliği yaygındır. Balıkçılık ise eski önemini kaybetmiştir. Özellikle İzmir Körfezi’nin sularının pis olmasından dolayıdır. Yine eski önemini yitirmiş olmakla birlikte Bodrum kıyılarında sünger avcılığı zamanda Ege Bölgesi'nde kümes hayvancılığı ve arıcılık da yapılır. Sanayi[değiştir kaynağı değiştir] Sanayi bakımından Marmara Bölgesi'nden sonra ikinci sırada gelir. Bölümler arasında gelişmişlik ve sanayi oranı bakımından büyük farklılık vardır. Asıl Ege Bölümü sanayi bakımından daha gelişmiştir. Zaten bölgenin en büyük ve gelişmiş kenti İzmir de bu bölümde yer alır. İzmir sanayisi, fuarı, ve ihracat limanı ile bölgenin önemli Aliağa Petrol Rafinerisi de bulunmaktadır. İzmir'de otomotiv, madeni eşya,kimya, seramik, dokuma, çimento, sigara ve zeytinyağı, Edremit ve Ayvalık'ta zeytinyağı, Aydın ve Manisa'da zeytinyağı, Denizli ve Uşak'ta dokuma, Uşak'ta şeker,seramik, kümes hayvancılığı, altın madenciliği ve deri Afyonkarahisar'da şeker, çimentove mermer, Uşak, Gördes, Kula, Demirci ve Simav'da halıcılık sektörleri, Aydın da incir işleme fabrikaları vardır. İhracat sıralamasında Denizli , İzmir , Manisa ilk 10 da kendilerine yer bulmaktadır. İşsizlik oranın en düşük olduğu illerin başında Denizli gelir, nüfusuna oranla en fazla sanayi ve ticaret hacmine sahip olması bu durumda etkilidir. Ege Bölgesi'nde üretilen incir, zeytin vb. gibi ürünlerin sanayileri yapılır. İzmir'de toplanmış olan başlıca sanayi kolları arasında dokumacılık da vardır. Dokumacılık ve tekstil Denizli ve Uşak'ın ilçelerinde oldukça fazladır. Turizm[değiştir kaynağı değiştir] Ege Bölgesi turizm potansiyeli olarak Türkiye'de Akdeniz Bölgesinden sonra gelmektedir. Birçok tarihi eser, yapıt, kalıntı Efes, Didim, Pamukkale gibi tarihi yerler ve buna ilave olarak doğa harikası sahilleri Fethiye, Bodrum, Marmaris, Didim, Kuşadası ve Çeşme gibi önemli plajları mavi bayraklı sahilleri ile gözde turizm ve tatil bölgeleri mevcuttur. Ulaşım[değiştir kaynağı değiştir] Kara yolu ulaşımı[değiştir kaynağı değiştir] Ege bölgesinde karayolu ulaşımı oldukça gelişmiştir. Başlıca ulaşım merkezleri İzmir ve Afyonkarahisar önemli kavşak yolları üzerindedir. Deniz yolu ulaşımı[değiştir kaynağı değiştir] İzmir, Çeşme, Aliağa, Çandarlı,Ayvalık, Didim, Bodrum, Fethiye, Marmaris. Hava yolu ulaşımı[değiştir kaynağı değiştir] İzmir, Dalaman, Bodrum, Denizli, Kütahya, Edremit, Uşak. Demiryolu ulaşımı[değiştir kaynağı değiştir] Bölgede demiryolu ulaşımı özellikle yük ve yolcu taşımacılığında kullanılır. Türkiye'nin ilk demiryolu İzmir ve Denizli arasına döşenmiştir. Yerleşme Özellikleri, Ticareti ve Turizmi[değiştir kaynağı değiştir] Ege Bölgesi'ndeki kentler, çoğunlukla ana yolların geçtiği oluklar ve verimli ovaların kenarlarında yer alır; kıyı kesiminde ise körfezlerin kenarlarında bulunur. Kırsal yerleşmeler, genellikle ovalardaki akarsu kenarlarında ve vadi içlerinde görülür. Marmara BölgesiMarmara Bölgesi, Türkiye'nin coğrafi bir bölgesi. Marmara Bölgesi Türkiye'nin kuzeybatısındadır. Köprü niteliği ile Avrupa ve Asya'yı birbirine bağladığı söylenebilir. Yaklaşık km²'lik bir yüzölçüme sahip olup Türkiye'nin %8,5'ine karşı gelir.[1] Marmara Denizi de yaklaşık 11,000 km2'lik yüzölçümüyle bu bölgenin bir iç denizi durumunda olup bölgenin tam ortasını kaplar. Marmara Bölgesi'nin toplam nüfusu TÜİK 2009 yılı nüfus sayımına göre 23 milyondan fazladır. Marmara Bölgesinde sanayi, ticaret, turizm vetarım gelişmiştir. Bölgedeki en gelişmiş sanayi İstanbul-Bursa-Kocaeli şehirlerinde olmakla birlikte bölgenin diğer yörelerinde de yaygın sanayi faaliyetleri vardır. Başlıca sanayi ürünleri olarak; otomotiv endüstrisi parçaları,çeşitli metal ürünler, işlenmiş gıda, dokuma, hazır giyim, çimento, kimya, kâğıt, petrokimya ürünleri, beyaz eşya sayılabilir. Ekili alanların yaklaşık yarısı buğday olup buğdayı şekerpancarı, mısır ve ayçiçeği izler. Bölge, Türkiye'nin ayçiçeği üretiminin yaklaşık %73'ünü, mısır üretiminin ise yaklaşık %30'unu gerçekleştirir. Bağcılık da hayli gelişmiş olup Tekirdağ,Şarköy, Mürefte, Avşa ve Bozcaada üzüm ve şarapları meşhurdur. Yedi coğrafi bölge içinde yükseltisi en az olan bölgedir. Ekili-dikili arazi oranı %30'dur. Ormanlık alan oranı %11,5'dir. Kümes hayvancılığı ve ipek böcekçiliği yaygındır. Nüfus ve nüfus yoğunluğu, göç alması nedeniyle çok yüksektir. Enerji tüketimi ve turizm gelirleri en yüksek bölgedir. Marmara bölgesi'nin en büyük kenti İstanbul'dur. Yüzölçümü ve nüfusuyla özgür en küçük olan Marmara Bölgesi kenti, Yalova kentidir . En yoğun nüfus buralardadır. Kütahya'nın Domaniç ilçesi diye tabir edilen kuzey bölümü de Marmara bölgesi'ndedir. İstanbul, Marmara bölgesinin yoğun nüfuslu olmasında önemli bir rol oynar. İl merkezleri baz alındığında Marmara Bölgesinde yer alan iller şunlardır. İstanbulEdirneKırklareliTekirdağÇanakkaleKocaeliYalovaSakaryaBilecikBursaBalıkesirKısmen Düzce de Marmara'da yer alır. Marmara Denizi'ne Kıyısı Bulunan İller İstanbul Tekirdağ Çanakkale Balıkesir Bursa Yalova Kocaeli Marmara Denizi'ne Kıyısı Bulunmayan İller Kırklareli Karadeniz'e kıyısı bulunur. Edirne Ege Denizi'ne kıyısı bulunur. Sakarya Karadeniz'e kıyısı bulunur. Bilecik Bilecik'in hiçbir denize kıyısı yoktur. Marmara Bölgesi'nin, yine bölge bazında olan 3 komşusu vardır. Güneyde Ege Bölgesi, doğuda Karadeniz Bölgesi ve güneydoğuda İç Anadolu Bölgesi karadan bölgeyi kuşatmıştır. Bölgenin adını aldığı Marmara Denizi haricinde; 1 Bölümler Çatalca-Kocaeli Bölümü Yıldız Dağları Bölümü Ergene Bölümü Güney Marmara Bölümü 2 Nüfus ve yerleşme 3 Bursa iline bağlı ada 4 Balıkesir iline bağlı adalar 5 Dağları 6 Akarsu ve göller 7 İklim ve bitki örtüsü 8 Bölgedeki millî parklar 9 Kaynakça Bölümler[değiştir kaynağı değiştir] Çatalca-Kocaeli Bölümü[değiştir kaynağı değiştir] Adapazarı Ovası'nın doğusundan başlayarak, Silivri'ye kadar devam eder. Marmara Bölgesi'nin kuzeydoğu topraklarını kapsayan bu bölüm İstanbul Boğazı ile ikiye bölünür. Doğudaki kısım Kocaeli Yarımadası ve Adapazarı Ovası, batıdaki kısım ise Çatalca Yarımadası'dır. Bölüm akarsular ile parçalanmış olup, yer yer tepeliklere sahiptir. Ortalama 150 - 200 metre yükseklik gösteren bu tepeler plato özelliği taşır. Bölümün Karadeniz kıyılarını bakan taraflarında ormanlar görülürken, Marmara Denizi kıyısında bitki örtüsü yerini maki ve zeytinliklere bırakır. Bölümde toprakları bulunan İstanbul, Kocaeli ve Sakarya illerinin üçünde de kuzayde yerleşim seyrektir. Nüfus yoğunluğu daha ılıman iklime sahip olan, güneydedir. Kuzeydeki en önemli yerleşim merkezi Şile'dir. Buna karşılık güneyde en önemli yerleşim birimleri, İzmit, Gölcük ve İstanbul'dur. Çatalca ilçesindeki ocaklardan çıkarılan grafit işlenmesi için İstanbul'a gönderilir. Durusu Gölü çevresinde çıkarılan linyitİstanbul'da yakacak ihtiyacı için kullanılır. Bölümün böylesine gelişmesinin sebebi Asya ve Avrupa kıtalarını birbirine bağlayan Boğaz Köprülerinin bu bölüm içindeİstanbul ilinde olmasıdır. İstanbul ticaret, sanayi, bankacılık, kültür, sanat, medya, ulaşım, tekstil, kimya, dericilik, kundura,ilaç, cam, besin ve turizm bakımından Türkiye'nin merkezidir. Tüm bu sunduğu imkânlar dahilinde İstanbul uzun yıllar durmak bilmez bir göç dalgası ile karşı karşıya kalmış ve bugün Türkiye'nin toplam nüfusunun 8/1'nin bünyesinde bulundurur. Aldığı nüfus ile hızla büyüyen İstanbul ili yaşayanlara yeterli altyapı ve konut sunamamaktadır ve plânsızca büyümektedir. Devlete ve özel sektörün çabalarıyla şehirde kentsel dönüşüm seferberliği başlatılmış, gecekondulaşmanın yerini toplukonutlar ile çözme yoluna gidilmiştir. Günümüzde İzmit, Adapazarı ve Gölcük, İstanbul'un hemen arkasında hızla büyümektedir. İstanbul ve Adapazarı arası büyük bir sanayi sahasıdır. Buralarda devlete ve özel sektöre ait birçok tersane, çimento, beyaz eşya fabrikaları, alüminyum ve petrokimya tesisleri bulunur. Gölcük ilçesi bir donanma üssü ve askerî araçların yapıldığı bir sanayi merkezidir. Yıldız Dağları Bölümü[değiştir kaynağı değiştir] Yıldız Dağları Bölümü, Marmara Bölgesi'nin kuzeybatısını oluşturur. İsmini alanın büyük bir alanını kaplayan Yıldız Dağları'ndan alır. Batıda, Bulgaristan sınırından, doğuda Durusu Gölü'ne kadar uzanır. Yıldız Dağları'nın Karadeniz'e bakan yamaçlarında Karadeniz iklimi etkilidir. Doğal bitki örtüsü makilik olup, yaklaşık 150 metre yükseklikten sonra ormanlar başlamaktadır. Yıldız Dağları'nın batı kısımları plâto özelliği taşır, ve bu alandaki verimli tarım arazilerinde buğday, ayçiçeği,şeker pancarı ve mısır tarımı yapılır. Küçükbaş hayvancılık oldukça gelişmiştir ve buna bağlı olarak bölümde birçok mandıra ve peynir imalâthanesi vardır. Ergene Bölümü[değiştir kaynağı değiştir] Ergene Bölümü, adını içine alan bu bölüm Yıldız Dağları ile Koru Dağları arasında kalmış bölümü kapsar. Tekirdağ veEdirne illerinin bütünü ile Kırklareli'nin yarıya yakınını ve Çanakkale'nin Gelibolu ilçesinin çok küçük bir alanını kapsar. Marmara Bölgesi'nin, en soğuk, en az yağış alan, bitki örtüsünün en cılız olduğu yer Ergene Bölümüdür. Genel bitki örtüsü bozkırlardır. Bölümde yetiştirilen başlıca ürünler; buğday, mısır, çeltik, şeker pancarı, ayçiçeği, susam ve patatestir. Bağcılıkve ayçiçeği üretimi çok gelişmiş olduğundan, buna bağlı olarak da alkollü içecek ve yağ sanayii gelişmiştir. En önemli yerleşim merkezleri, Uzunköprü, Meriç, Babaeski, Lüleburgaz, Çorlu, Çerkezköy, Malkara, Keşan, Edirne, Tekirdağ veİpsala'dır. Hamitabat beldesinde çıkarılan doğalgazdan elektrik üretilir. Güney Marmara Bölümü[değiştir kaynağı değiştir] Güney Marmara Bölümü yeryüzü şekilleri bakımından Marmara Bölgesi'nin en fazla çeşitlilik gösterdiği bölümdür. Plâtolar, ovalar, göller, akarsular, körfezler bölümün başlıca yer şekilleridir. Saros Körfezi ile İzmit Körfezi'nin güneyinde kalan,Çanakkale, Balıkesir, Bursa, Yalova, Bilecik illeri ile, İzmit ve Sakarya illerinin bir kısmını kapsayan alandır. Bölümdeki ovalarda buğday, ayçiçeği, şeker pancarı ekimi yapılmaktadır. Dutluklara ve meyve bahçelerine rastlanmaktadır. Küçükbaş hayvancılık çok gelişmiştir. Bursa yöresinde ipek böcekçiliği yapılır. Gelibolu ve Kapıdağ yarımadaları ile Çanakkale ilinin genelini kapsayan Biga Yarımadası nüfusun en seyrek olduğu yerlerdir. Buralarda engebe fazladır. Çanakkale Boğazı,Gelibolu Yarımadası ile Biga Yarımadası'nı birbirinden ayırır. Bölümün en önemli yerleşim birimi Bursa'dır. Bir süre Osmanlı Devleti'ne başkentlik yapmış Bursa, tarihî, doğal ve ekonomik ve kültürel yönden gelişmiş bir turizm şehridir. Diğer önemli yerleşim merkezleri Balıkesir, Çanakkale, Erdek,Gemlik, Karacabey, Mustafakemâlpaşa, Bandırma, Biga, Gönen'dir. Art bölgesin gelişmiş olması, bölümünde gelişmesine sağlamıştır. Bursa, Bandırma,Balıkesir, Çanakkale, Yalova ve Bilecik'te gıda sanayiinde, Balıkesir'de şeker ve kâğıt sanayiinde, Bursa'da tekstil, otomotiv ve konserve sanayiinde Bandırma'da kimya sanayiinde gelişmiştir. Çanakkale'ye bağlı Biga ve Çan ilçelerinde hâlâ faal olan linyit ocakları mevcuttur. Bandırma limanı bölge için çok - Bandırma arasında arabalı feribot taşımacılığı yapılır. Gönen'de kaplıca turizmi, Susurlukta bor çıkarımı, Bilecikve Marmara Adası'nda ise mermercilik yapılmaktadır. Nüfus ve yerleşme[değiştir kaynağı değiştir] Marmara Bölgesi'nin nüfusu 23 milyondan fazladır. 2009 sayımında. Kilometrekareye 250 kişiden daha fazla insan düşer. Nüfusun yarısından fazlası İstanbul il sınırları içerisinde bulunur. Aşağıda iller ve nüfusları verilmiştir * İstanbul Bursa Kocaeli Balıkesir Sakarya Tekirdağ Çanakkale Edirne Kırklareli Bilecik Yalova Bazı ilçe nüfusları Osmangazi Yıldırım Nilüfer İnegöl Kağıthane Tuzla Gebze Bandırma Çorlu Çerkezköy Lüleburgaz Körfez Derince Gölcük Darıca Gemlik Mustafakemalpaşa Çayırova Kartepe SıraKent1990 Sayımı2000 Sayımı2007 Sayımı2013 yılıBağlı olduğu il Türkiye'de tarım alanlarının en iyi değerlendirildiği yer Marmara Bölgesi'dir. En fazla ekili dikili alan bu bölgede bulunur. Fakat bölge kendine yetmediğinden, dışardan ürün almaktadır. Bölgenin sağladığı iş istihdamı nedeniyle bölge hâlâ yoğun göç almaktadır. Bölgeye bağlı 21 ada vardır. Adaların çoğunda yerleşim vardır. Ege Denizi'nde bulunan Gökçeada ve Bozcaada da Marmara Bölgesi sınınrları içindedir. Karadeniz'e kıyısı olan Kefken Adası bölgenin sınırları içinde bulunur . Bursa iline bağlı ada[değiştir kaynağı değiştir] İmralı Adası Balıkesir iline bağlı adalar[değiştir kaynağı değiştir] Marmara Adası Avşa adası Ekinlik Adası Mamalı adası Paşalimanı Adası Kuş Adası Yerada Dağları[değiştir kaynağı değiştir] Marmara Bölgesi'nde Yıldız dağları, Biga dağları, Kapıdağ, Uludağ, Samanlı dağları, Domaniç Dağı, Koru Dağları, Işıklar dağı, Armutçuk dağı, Kazdağı, Elmacık dağ'ları bulunmaktadır. Bunların en büyüğü Bursa'daki Uludağ'dır. Yüksekliği 2543 metredir. Ayrıca bölgedeki Edirne ilinde herhangi bir dağ bulunmamaktadır. Akarsu ve göller[değiştir kaynağı değiştir] Bölge genelinde, küçük ölçekli olmalarına rağmen sık bir akarsu ağı vardır. Sakarya, Ergene, Susurluk, Meriç ve Biga Çayıbölgedeki başlıca akarsulardır. Bölge'de irili ufaklı birçok doğal ve yapay göl bulunur. Büyükçekmece Gölü, Küçükçekmece Gölü, Durusu Gölü, İznik Gölü, Sapanca Gölü, Uluabat Gölü ve Manyas Gölü, açık havası olan tatlı su gölleridir. Bunların haricinde özellikle Güney Marmara Bölümü'nde Biga Yarımadası üzerinde sulama yapılır. İklim ve bitki örtüsü[değiştir kaynağı değiştir] Marmara Bölgesi'nin iklimini, tek bir iklim adı ile başlıklandırmak doğru olmaz, Marmara Bölgesi'nde hüküm süren iklimKaradeniz İklimi, Karasal İklim ve Akdeniz iklimi arasında bir geçiş evresidir. Bölgede yıllık yağış 500 – 1000 mm arasındadır. En çok yağış kış mevsiminde Aralık, Ocak, Şubat aylarında düşer. En kurak aylar ise Haziran, Temmuz veAğustos aylarıdır. Karlı, soğuk ve donlu günlerin sayısı kıyı kesimlerde en azdır. İç kesimlere gidildikçe karasallık etkisi artar. Ege ve Marmara denizi kıyılarında makiler, güney Marmara sahillerinde ise zeytinlikler bulunur. Makiler 200 metre yüksekliğe kadar baskın bitki örtüsüdür. Ergene Havzası'nda bozkırlar oluşmuşsa da bölgenin tamamında yaygınlık göstermez. Yükseltinin olduğu yerlerde, özellikle Trakya'da ormanlara rastlanır. Hava sıcaklığının 0 °C nin altında geçtiği gün sayısı çok kısadır. Marmara Bölgesi'nin yıllık sıcaklık değerleri ortalama 14 -16 °C, en sıcak ay ortalaması 23-25 °C, en soğuk ay ortalaması 5-6 °C'dir. Yıllık yağış miktarı 600–700 mm civarındadır. Marmara bölgesinde hâkim rüzgârlar genelde Kuzey ve Kuzeydoğu yönlerinden eser. Bölgedeki millî parklar[değiştir kaynağı değiştir] Gelibolu Yarımadası Tarihî Millî Parkı Çanakkale Kazdağı Millî Parkı Balıkesir Gala Gölü Millî Parkı Edirne Uludağ Millî Parkı Bursa Manyas Kuş Cenneti Milli Parkı Bandırma Güneydoğu Anadolu Bölgesi, Türkiye'nin en düzlük bölgelerinden biri olup, bu düzlükler Arap Yarımadası'nın güneyindeki Hint Okyanusu'na kadar gider. Bölge etli ve baharatlı yiyeceklere sahip olan zengin bir mutfak kültürüne sahiptir. 1 Coğrafya Arazi Yapısı 2 İklim Orta Fırat Bölümü Dicle Bölümü 3 Bitki örtüsü 4 Ekonomi Tarım ve hayvancılık Yeraltı zenginlikleri 5 İller 6 Dış bağlantılar Coğrafya[değiştir kaynağı değiştir] Arazi Yapısı[değiştir kaynağı değiştir] Bölgenin kuzey kesiminde Toros dağ sırasının güney yamaçları ile birlikte ikinci bir kıvrımlı dağ kuşağı uzanır. Bölgenin ortasında 1938 m yükseltiye sahip sönmüş Karacadağ Volkanı yer alır. Bölgenin batısında ise Gaziantep Platosu üzerinde yükselen Kartal Dağları önemli yükseklik yapar. İç kesimlere gidildikçe iklim karasallaşır. Bölgenin iki önemli akarsuyundan biri olan Fırat, kaynağını Doğu Anadolu Bölgesi’nden alır. Bölgede ise Toroslar’dan gelenKahta ve Karadağ’dan gelen küçük akarsularla beslenir. Güneydoğu Toroslar’ın güneye bakan yamaçlarından birçok kol halinde çıkan Dicle Nehri ise bölgenin diğer önemli akarsuyudur. Her iki akarsu da Basra Körfezi’ne sularını boşaltırlar. Bölgede doğal oluşumlu göl yoktur. Ancak Fırat ve Dicle üzerinde kurulmuş baraj gölleri bulunmaktadır. Bölgenin ve ülkenin 2. en büyük baraj gölü olan Atatürk Barajı bu bölge sınırları içinde yer alır. İklim[değiştir kaynağı değiştir] Orta Fırat Bölümü[değiştir kaynağı değiştir] Bu bölümde Akdeniz iklimi görülür. Bölgenin içlerine doğru iklim karasallaşır. Kış sıcaklık ortalaması, Dicle Bölümü'ne göre daha yüksektir. Bölümün kış sıcaklık ortalaması 0 °C'nin altına pek düşmez. Yağış en fazla kış mevsiminde görülür. Yıllık yağış tutarı 700 mm dir. Yaz aylarında yağışların azalması ve sıcaklığın yüksek olması kuraklığı arttırmıştır. İç kesimlerde karasal iklim görülür. Dicle Bölümü[değiştir kaynağı değiştir] Dicle Bölümü'nde karasal iklim etkilidir. Bölümde yazlar çok sıcak ve kurak, kışlar ise soğuktur. Bölümün yüksek kesimlerinde kar yağışları görülür. Kış mevsiminde sıcaklık 0 °C nin altına düşer. Bölümdeki yıllık yağış miktarı 500–600 mm'dir. Son zamanlarda özellikle Diyarbakır çevrelerinde ekonomik anlamda büyük ilerlemeler kaydedilmiştir. Bitki örtüsü[değiştir kaynağı değiştir] Bölgenin doğal bitki örtüsü bozkırdır. İç Anadolu bozkırlarına göre çok fakirdir. Bölgede antropojen bozkırlarda geniş yer kaplamaktadır. Ormanların en az olarak kapladığı bölge olan Güneydoğu Anadolu`da mevcut ormanların büyük bölümü de tahrip edilmiştir. Ekonomi[değiştir kaynağı değiştir] Coğrafi yönden GAP'ın Güneydoğu Anadolu Projesi giriş kapısı, sanayisi ve ticari hacmi ile de GAP kalkınmasında temel teşkil eden Gaziantep ekonomik yönden çevresindeki 17 ili etkisi altında tutmaktadır. Tarım ve hayvancılık[değiştir kaynağı değiştir] Bölge ekonomisi Gaziantep dışında tarım ve hayvancılığa dayanır. Geniş düzlüklerin olması bölgede tarım için büyük bir avantaj iken, yaz kuraklığının şiddetli olması üretimi olumsuz etki en çok ihtiyaç duyan bölge lös adı verilen çok verimli topraklar bulunur. Bölgenin Dünyada en bilinen tarım ürünü antepfıstığıdır. Türkiye'de en çok yetişir. Ayrıca buğday, pamuk,keten, susam, nohut, zeytin, incir, karpuz, kırmızı mercimekte yetiştirilir. Bölgede ağırlıklı olarak küçükbaş hayvancılık yapılır. Çok az miktarda sığır da hayvancılığa dayalı olarak Diyarbakır'da Türkiye'de bir ilk olan Organize Hayvancılık Bölgesi kurulmaktadır. Yeraltı zenginlikleri[değiştir kaynağı değiştir] Bölge yeraltı kaynakları bakımından oldukça zengin sayılabilir. Fosfat ve linyitin yanında bölgede petrol de çıkarılır. Batman,Diyarbakır ve Kahta'da Türkiye'nin önemli petrol yatakları bulunur ve Batman rafinerisinin işlediği petrol bölgeden sağlanır. Bölgede az miktarda taş kömürü de bulunur. İller[değiştir kaynağı değiştir] Güneydoğu Anadolu Bölgesinin İlleri Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nin 9 ili vardır İllerin Merkezi Nüfusları Gaziantep 2013 Diyarbakır 2013 Şanlıurfa 2013 Batman 2013 Adıyaman Siirt 2013 Mardin 2013 Kilis 2013 Şırnak 2013

7 iklim 7 bölge iç anadolu