hXDXKW4. Yûsuf Suresi, 1. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 2. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 3. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 4. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 5. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 6. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 7. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 8. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 9. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 10. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 11. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 12. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 13. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 14. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 15. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 16. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 17. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 18. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 19. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 20. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 21. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 22. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 23. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 24. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 25. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 26. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 27. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 28. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 29. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 30. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 31. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 32. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 33. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 34. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 35. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 36. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 37. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 38. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 39. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 40. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 41. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 42. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 43. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 44. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 45. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 46. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 47. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 48. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 49. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 50. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 51. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 52. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 53. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 54. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 55. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 56. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 57. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 58. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 59. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 60. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 61. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 62. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 63. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 64. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 65. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 66. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 67. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 68. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 69. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 70. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 71. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 72. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 73. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 74. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 75. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 76. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 77. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 78. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 79. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 80. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 81. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 82. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 83. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 84. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 85. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 86. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 87. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 88. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 89. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 90. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 91. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 92. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 93. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 94. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 95. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 96. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 97. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 98. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 99. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 100. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 101. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 102. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 103. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 104. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 105. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 106. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 107. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 108. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 109. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 110. Ayet Meali Yûsuf Suresi, 111. Ayet Meali Yusuf suresinin Türkçe okunuşu ve anlamı konusuna geçmeden önce Yusuf suresi hakkında kısa bir bilgi verelim. Yusuf suresi;“Mekke döneminde inmiştir. 111 âyettir. Bu sûrede Yûsuf Peygamberin hayatta karşılaştığı sıkıntılar ve bunlara sabrederek nasıl başarıya ulaştığı anlatılmakta ve inananlar için faydalı öğütler, önemli mesajlar verilmektedir. Kur’an’da baştan sona kadar bir tek konuyu anlatan tek sûre budur.” Bu bilgiler Diyanet İşleri Başkanlığının resmi web sayfasından alınmıştır.Yusuf Suresinin Türkçe Latince lâm râ tilke âyâtul kitâbil mubînmubîni. Sponsorlu Bağlantılar enzelnâhu kur’ânen arabiyyen leallekum ta’kılûnta’kılûne. nakussu aleyke ahsenel kasası bimâ evhaynâ ileyke hâzâl kur’âne ve in kunte min kablihî le minel gâfilîngâfilîne. kâle yûsufu li ebîhi yâ ebeti innî raeytu ehade aşera kevkeben veş şemse vel kamere raeytuhum lî sâcidînsâcidîne. yâ buneyye lâ taksus ru’yâke alâ ihvetike fe yekîdû leke keydâkeyden, inneş şeytâne lil insâni aduvvun mubînmubînun. kezâlike yectebîke rabbuke ve yuallimuke min te’vîlil ehâdîsi, ve yutimmu ni’metehu aleyke ve alâ âli ya’kûbe kemâ etemmehâ alâ ebeveyke min kablu ibrâhîme ve ishâkishâke, inne rabbeke alîmun hakîmhakîmun. kâne fî yûsufe ve ihvetihî âyâtun lis sâilînsâilîne. kâlû le yûsufu ve ahûhu ehabbu ilâ ebînâ minnâ ve nahnu usbetun, inne ebânâ le fî dalâlin mubînmubînin. yûsufe evitrahûhu ardan yahlu lekum vechu ebîkum ve tekûnû min ba’dihî kavmen sâlihînsâlihîne. Sponsorlu Bağlantılar kâilun minhum lâ taktulû yûsufe ve elkûhu fî gayâbetil cubbi yeltekıthu ba’dus seyyârati in kuntum fâilînfâilîne. yâ ebânâ mâ leke lâ te’mennâ alâ yûsufe ve innâ lehu le nâsıhûnle nâsıhûne. meanâ gaden yerta’ ve yel’ab ve innâ lehu le hâfizûnle hâfizûne. innî le yahzununî en tezhebû bihî ve ehâfu en ye’kulehuz zi’bu ve entum anhu gâfilûngâfilûne. Sponsorlu Bağlantılar le in ekelehuz zi’bu ve nahnu usbetun innâ izen le hâsirûnle hâsirûne. lemmâ zehebû bihî ve ecmeû en yec’alûhu fî gayâbetil cubbcubbi, ve evhaynâ ileyhi le tunebbiennehum bi emrihim hâzâ ve hum lâ yeş’urûnyeş’urûne. Sponsorlu Bağlantılar câû ebâhum işâen yebkûnyebkûne. yâ ebânâ innâ zehebnâ nestebiku ve tereknâ yûsufe inde metâınâ fe ekelehuz zi’bu, ve mâ ente bi mu’minin lenâ ve lev kunnâ sâdikînsâdikîne. câû alâ kamîsıhî bi demin kezibkezibin, kâle bel sevvelet lekum enfusukum emrâemren, fe sabrun cemîlcemîlun, vallâhul musteânu alâ mâ tasıfûntasıfûne. câet seyyâratun fe erselû vâridehum fe adlâ delvehu, kâle yâ buşrâ hâzâ gulâmgulâmun, ve eserrûhu bidâaten, vallâhu alîmun bi mâ ya’melûnya’melûne. şerevhu bi semenin bahsin derâhime ma’dûdetin, ve kânû fîhi minez zâhidînzâhidîne. Sponsorlu Bağlantılar kâlellezîşterâhu min mısra limraetihî ekrimî mesvâhu asâ en yenfeanâ ev nettehizehu veledâveleden, ve kezâlike mekkennâ li yûsufe fîl ardı ve li nuallimehu min te’vîlil ehâdîsehâdîsi, vallâhu gâlibun alâ emrihî ve lâkinne ekseren nâsi lâ ya’lemunya’lemune. lemmâ belega eşuddehû âteynâhu hukmen ve ilmâilmen, ve kezâlike neczîl muhsinînmuhsinîne.” râvedethulletî huve fî beytihâ an nefsihî ve gallekatil ebvâbe ve kâlet heyte leke, kâle maâzallâhi innehu rabbî ahsene mesvâymesvâye, innehu lâ yuflihuz zâlimûnzâlimûne. lekad hemmet bihî ve hemme bihâ, lev lâ en raâ burhâne rabbihi, kezâlike li nasrife anhus sûe vel fahşâe, innehu min ibâdinâl muhlesînmuhlesîne. Sponsorlu Bağlantılar bâbe ve kaddet kamîsahu min duburin ve elfeyâ seyyidehâ ledâl bâbbâbi, kâlet mâ cezâu men erâde bi ehlike sûen illâ en yuscene ev azâbun elîmelîmun. hiye râvedetnî an nefsî ve şehide şâhidun min ehlihâ, in kâne kamîsuhu kudde min kubulin fe sadakat ve huve minel kâzibînkâzibîne. in kâne kamîsuhu kudde min duburin fe kezebet ve huve mines sâdikînsâdikîne. lemmâ raâ kamîsahu kudde min duburin kâle innehu min keydikunkunne, inne keydekunne azîmazîmun. Sponsorlu Bağlantılar a’rıd an hâzâ vestagfirî li zenbiki, inneki kunti minel hâtıînhâtıîne. kâle nisvetun fîl medînetimraetul azîzi turâvidu fetâhâ an nefsihî, kad şegafehâ hubbâhubben, innâ le nerâhâ fî dalâlin mubînmubînin. lemmâ semiat bi mekrihinne erselet ileyhinne ve a’tedet lehunne muttekeen ve âtet kulle vâhidetin minhunne sikkînen ve kâletihruc aleyhinnaleyhinne, fe lemmâ raeynehû ekbernehu ve katta’ne eydiyehunne ve kulne hâşe lillâhi mâ hâzâ beşerâbeşeren,in hâzâ illâ melekun kerîmkerîmun. fe zâlikunnellezî lumtunnenî fîhi, ve lekad râvedtuhu an nefsihî festa’samfesta’same, ve le in lem yef’al mâ âmuruhu le yuscenenne ve le yekûnen mines sâgırînsâgırîne. rabbis sicnu ehabbu ileyye mimmâ yed’ûnenî ileyhi, ve illâ tasrif annî keydehunne asbu ileyhinne ve ekun minel câhilîncâhilîne. Sponsorlu Bağlantılar lehu rabbuhu fe sarafe anhu keydehunnkeydehunne, innehu huves semîul alîmalîmu. bedâlehum min ba’di mâ raevul âyâti le yescununnehu hattâ hînhînin. dehale meahus sicne feteyâni, kâle ehaduhumâ innî erânî a’sıru hamrâhamren, ve kâlel âharu innî erânî ahmilu fevka ra’sî hubzen te’kulut tayru minhu, nebbi’nâ bi te’vîlihî, innâ nerâke minel muhsinînmuhsinîne. lâ ye’tikumâ taâmun turzekânihî illâ nebbe’tukumâ bi te’vîlihî kable en ye’tiyekumâ, zâlikumâ mimmâ allemenî rabbî, innî teraktu millete kavmin lâ yu’minûne billâhi ve hum bil âhiratihum kâfirûnkâfirûne. millete âbâî ibrâhîme ve ishâka ve ya’kûbya’kûbe, mâ kâne lenâ en nuşrike billâhi min şey’in, zâlike min fadlillâhi aleynâ ve alân nâsi ve lâkinne ekseren nâsi lâ yeşkurûnyeşkurûne. sâhibeyis sicni e erbâbun muteferrikûne hayrun emillâhul vâhıdul kahhârkahhâru. ta’budûne min dûnihî illâ esmâen semmeytumûhâ entum ve âbâukum mâ enzelallâhu bihâ min sultânsultânin, inil hukmu illâ lillâhlillâhi, emere ellâ ta’budû illâ iyyâhu, zâliked dînul kayyimu ve lâkinne ekseren nâsi lâ ya’lemûnya’lemûne. Sponsorlu Bağlantılar sâhıbeyis sicni emmâ ehadukumâ fe yeskî rabbehu hamrâhamren, ve emmâl âharu fe yuslebu fe te’kulut tayru min ra’sihî, kudiyel emrullezî fîhi kâle lillezî zanne ennehu nâcin minhumâzkurnî inde rabbike fe ensâhuş şeytânu zikre rabbihî fe lebise fîs sicni bid’a sinînsinîne. Sponsorlu Bağlantılar kâlel meliku innî erâ seb’a bakarâtin simânin ye’kuluhunne seb’un icâfun ve seb’a sunbulâtin hudrin ve uhara yâbisât yâbisâtin, yâ eyyuhâl meleu eftûnî fî ru’yâye in kuntum lir ru’yâ ta’burûnta’burûne. adgâsu ahlâmahlâmin, ve mâ nahnu bi te’vîlil ahlâmi bi âlimînâlimîne. kâlellezî necâ minhumâ veddekere ba’de ummetin ene unebbiukum bi te’vîlihî fe eyyuhâs sıddîku eftinâ fî seb’ı bakarâtin simânin ye’kuluhunne seb’un icâfun ve seb’ı sunbulâtin hudrin ve uhare yâbisâtin, leallî erciu ilân nâsi leallehum ya’lemûnya’lemûne. tezraûne seb’a sinîne deebâdeeben, fe mâ hasadtum fe zerûhu fî sunbulihî illâ kalîlen mimmâ te’kulûnte’kulûne. ye’tî min ba’di zâlike seb’un şidâdun ye’kulne mâ kaddemtum lehunne illâ kalîlen mimmâ tuhsinûntuhsinûne. ye’tî min ba’di zâlike âmun fîhi yugâsun nâsu ve fîhi ya’sırûnya’sırûne. kâlel meliku’tûnî bihî, fe lemmâ câehur resûlu kâlerci’ ilâ rabbike fes’elhu mâ bâlun nisvetillâtî katta’ne eydiyehunneydiyehunne, inne rabbî bi keydihinne alîmalîmun. mâ hatbukunne iz râvedtunne yûsufe an nefsihî, kulne hâşe lillâhi mâ alimnâ aleyhi min sûin, kâletimraetul azîzil âne hashasal hakku ene râvedtuhu an nefsihî ve innehu le mines sâdikînsâdikîne. li ya’leme ennî lem ehunhu bil gaybi ve ennallâhe lâ yehdî keydel hâinînhâinîne. mâ uberriu nefsî, innen nefse le emmâretun bis sûi illâ mâ rahime rabbî, inne rabbî gafûrun rahîmrahîmun. kâlel meliku’tûnî bihî estahlishu li nefsî, fe lemmâ kellemehu kâle innekel yevme ledeynâ mekînun emînemînun. alâ hazâinil ardardı, innî hafîzun alîmalîmun. kezâlike mekkennâ li yûsufe fîl ardardı, yetebevveu minhâ haysu yeşâu, nusîbu bi rahmetinâ men neşâu ve lâ nudîu ecrel muhsinînmuhsinîne. le ecrul âhırati hayrun lillezîne âmenû ve kânû yettekûnyettekûne. câe ihvetu yûsufe fe dehalû aleyhi fe arafehum ve hum lehu munkirûnmunkirûne. lemmâ cehhezehum bi cehâzihim kâle’tûnî bi ahin lekum min ebîkum, e lâ terevne ennî ûfîl keyle ve ene hayrul munzilînmunzilîne. in lem te’tûnî bihî fe lâ keyle lekum indî ve lâ se nurâvidu anhu ebâhu ve innâ le fâ’ilûnfâ’ilûne. kâle li fityânihic’alû bidâatehum fî rihâlihim, leallehum ya’rifûnehâ izânkalebû ilâ ehlihim leallehum yerci’ûnyerci’ûne. lemmâ raceû ilâ ebîhim kâlû yâ ebânâ munia minnâl keylu fe ersil meanâ ehânâ nektel ve innâ lehu le hâfizûnhâfizûne. hel âmenukum aleyhi illâ kemâ emintukum alâ ahîhi min kablkablu, fallâhu hayrun hâfizâhâfizen ve huve erhamur râhimînrâhimîne. lemmâ fetahû metâahum vecedû bidâatehum ruddet ileyhim, kâlû yâ ebânâ mâ nebgî, hâzihî bidâatunâ ruddet ileynâ, ve nemîru ehlenâ ve nahfazu ehânâ ve nezdâdu keyle beîr beîrin, zâlike keylun yesîryesîrun. len ursilehu meakum hattâ tu’tûni mevsikan minallâhi le te’tunnenî bihî illâ en yuhâta bikum, fe lemmâ âtevhu mevsikahum kâlallâhu alâ mâ nekûlu vekîlvekîlun. kâle yâ beniyye lâ tedhulû min bâbin vâhidin vedhulû min ebvâbin muteferrikatin, ve mâ ugnî ankum minallâhi min şey’in, inil hukmu illâ lillâhlillâhi, aleyhi tevekkeltu ve aleyhi felyetevekkelil mutevekkilûnmutevekkilûne. lemmâ dehalû min haysu emerehum ebûhum, mâ kâne yugnî anhum minallâhi min şey’in illâ hâceten fî nefsi ya’kûbe kadâhâ, ve innehu le zû ilmin limâ allemnâhu ve lâkinne ekseren nâsi lâ ya’lemûnya’lemûne. lemmâ dehalû alâ yûsufe âvâ ileyhi ehâhu, kâle innî ene ahûke fe lâ tebteis bimâ kânû ya’melûnya’melûne. lemmâ cehhezehum bi cehâzihim ceales sikâyete fî rahli ahîhi, summe ezzene muezzinun eyyetuhâl îru innekum le sârikûnsârikûne. ve akbelû aleyhim mâzâ tefkidûntefkidûne. nefkıdu suvâal meliki ve li men câe bihî hımlu beîrin ve ene bihî za’îmza’îmun. tallâhi lekad alimtum mâ ci’nâ li nufside fîl ardı ve mâ kunnâ sârikînsârikîne. fe mâ cezâuhû in kuntum kâzibînkâzibîne. cezâuhu men vucide fî rahlihî fe huve cezâuhu, kezâlike neczîz zâlimînzâlimîne. bedee bi ev’ıyetihim kable viâi ahîhi, summestahracehâ min viâi ahîhi, kezâlike kidnâ li yûsufyûsufe, mâ kâne li ye’huze ehâhu fî dînil meliki, illâ en yeşâallâhyeşâallâhu, nerfeu deracâtin men neşâu, ve fevka kulli zî ilmin alîmalîmun. in yesrık fe kad seraka ahun lehu min kablkablu, fe eserrahâ yûsufu fî nefsihî ve lem yubdihâ lehum kâle entum şerrun mekânâmekânen, vallâhu a’lemu bimâ tasifûntasifûne. yâ eyyuhâl azîzu inne lehû eben şeyhan kebîran fe huz ehadenâ mekânehu, innâ nerâke minel muhsinînmuhsinîne. maâzallâhi en ne’huze illâ men vecednâ metâanâ indehû innâ izen le zâlimûnzâlimûne. lemmâstey’esû minhu halasû neciyyâneciyyen, kâle kebîruhum e lem ta’lemû enne ebâkum kad ehaze aleykum mevsikan minallâhi ve min kablu mâ ferrattum fî yûsufyûsufe, fe len ebrahal arda hattâ ye’zene lî ebî ev yahkumallâhu lî ve huve hayrul hâkimînhâkimîne. ilâ ebîkum fe kûlû yâ ebânâ innebneke seraka, ve mâ şehidnâ illâ bimâ alimnâ ve mâ kunnâ lil gaybi hâfizînhâfizîne. karyetelletî kunnâ fîhâ vel îralletî akbelnâ fîhâ, ve innâ le sâdikûnsâdikûne. bel sevvelet lekum enfusukum emrâemren, fe sabrun cemîlcemîlun, asâllâhu en ye’tiyenî bihim cemî’âcemî’an, innehu huvel alîmul hakîmhakîmu. tevellâ anhum ve kâle yâ esefâ alâ yûsufe vebyaddat aynâhu minel huzni fe huve kezîmkezîmun. tallâhi tefteu tezkuru yûsufe hattâ tekûne haradan ev tekûne minel hâlikînhâlikîne. innemâ eşkû bessî ve huznî ilâllâhi ve a’lemu minallâhi mâ lâ ta’lemûnta’lemûne. beniyyezhebû fe tehassesû min yûsufe ve ahîhi ve lâ tey’esû min ravhillâhravhillâhi, innehu lâ yey’esu min ravhillâhi illâl kavmul kâfirûnkâfirûne. lemmâ dehalû aleyhi kâlû yâ eyyuhâl azîzu messenâ ve ehlenâd durru ve ci’nâ bi bidâatin muzcâtin fe evfi lenâl keyle ve tesaddak aleynâ, innallâhe yeczîl mutesaddikînmutesaddikîne. hel alimtum mâ fealtum bi yûsufe ve ahîhi iz entum câhilûncâhilûne. e inneke le ente yûsufyûsufu, kâle ene yûsufu ve hâzâ ahî kad mennallâhu aleynâ, innehu men yettekı ve yasbir fe innallâhe lâ yudî’u ecrel muhsinînmuhsinîne. tallâhi lekad âserekellâhu aleynâ ve in kunnâ le hâtıînhâtıîne. lâ tesrîbe aleykumul yevmyevme, yagfirullâhu lekum ve huve erhamur râhimînrâhimîne. bi kamîsî hâzâ fe elkûhu alâ vechi ebî ye’ti basîrâbasîran, ve’tûnî bi ehlikum ecmaînecmaîne. lemmâ fasalatil’îru kâle ebûhum innî le ecidu rîha yûsufe lev lâ en tallâhi inneke le fî dalâlikel kadîmkadîmi. lemmâ en câel beşîru elkâhu alâ vechihî fertedde basîrâbasiran, kâle e lem ekul lekum innî a’lemu minallâhi mâ lâ ta’lemûnta’lemûne. yâ ebânâstagfir lenâ zunûbenâ innâ kunnâ hâtıînhâtıîne. sevfe estagfiru lekum rabbî, innehu huvel gafûrur rahîmrahîmu. lemmâ dehalû alâ yûsufe âvâ ileyhi ebeveyhi ve kâledhulû mısra in şâallâhu âminînâminîne. rafea ebeveyhi alâl arşı ve harrû lehu succedâsucceden, ve kâle yâ ebeti hâzâ te’vîlu ru’yâye min kablu kad cealehâ rabbî hakkâhakkan, ve kad ahsene bî iz ahracenî mines sicni ve câe bikum minel bedvi min ba’di en nezegaş şeytânu beynî ve beyne ıhvetî, inne rabbî latîfun limâ yeşâu, innehu huvel alîmul hakîmhakîmu. kad âteytenî minel mulki ve allemtenî min te’vîlil ehâdîsehâdîsi, fâtıras semâvâti vel ardı ente veliyyî fîd dunyâ vel âhırati, teveffenî muslimen ve elhıknî bis sâlihînsâlihîne. min enbâil gaybi nûhîhi ileyke, ve mâ kunte ledeyhim iz ecmaû emrehum ve hum yemkurûnyemkurûne. mâ ekserun nâsi ve lev haraste bi mu’minînmu’minîne. mâ tes’eluhum aleyhi min ecrecrin, in huve illâ zikrun lil âlemînâlemîne. keeyyin min âyetin fîs semâvâti vel ardı yemurrûne aleyhâ ve hum anhâ mu’ridûnmu’ridûne. mâ yu’minu ekseruhum billâhi illâ ve hum muşrikûnmuşrikûne. fe eminû en te’tiyehum gâşiyetun min azâbillâhi ev te’tiyehumus sâatu bagteten ve hum lâ yeş’urûnyeş’urûne. hâzihî sebîlî ed’û ilâllâhi alâ basîratin ene ve menittebeanî, ve subhânallâhi ve mâ ene minel muşrikînmuşrikîne. mâ erselnâ min kablike illâ ricâlen nûhî ileyhim min ehlil kurâ, e fe lem yesîrû fîl ardı fe yanzurû keyfe kâne âkıbetullezîne min kablihim, ve le dârul âhırati hayrun lillezînettekav, e fe lâ ta’kılûnta’kılûne. izâstey’eser rusulu ve zannû ennehum kad kuzibû câehum nasrunâ fe nucciye men neşâu, ve lâ yureddu be’sunâ anil kavmil mucrimînmucrimîne. kâne fî kasasıhim ibratun li ulîl elbâbelbâbi, mâ kâne hadîsen yufterâ ve lâkin tasdîkallezî beyne yedeyhi ve tafsîle kulli şey’in ve huden ve rahmeten li kavmin yu’minûnyu’minûne.Yusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin Arapça OkunuşuYusuf Suresinin AnlamıNOT AYETLERİN TÜRKÇE MEALLERİ, DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞININ RESMİ İNTERNET SİTESİNDEN ve Rahîm olan Allah’ın adıylaElif Lâm Râ. Bunlar, apaçık Kitabın âyetleridir. ﴾1﴿Biz onu, akıl erdiresiniz diye Arapça bir Kur’an olarak indirdik. ﴾2﴿Sana bu Kur’an’ı vahyetmekle kıssaların en güzelini anlatıyoruz. Halbuki daha önce sen bunlardan habersiz idin. ﴾3﴿Hani Yûsuf babasına, “Babacığım! Gerçekten ben rüyada on bir yıldız, güneşi ve ayı gördüm. Gördüm ki onlar bana boyun eğiyorlardı” demişti. ﴾4﴿Babası, şöyle dedi “Yavrucuğum! Rüyanı kardeşlerine anlatma. Yoksa, sana tuzak kurarlar. Çünkü şeytan, insanın apaçık düşmanıdır.” ﴾5﴿“İşte Rabbin seni böylece seçecek, sana rüyada görülen olayların yorumunu öğretecek ve daha önce ataların İbrahim ve İshak’a nimetlerini tamamladığı gibi sana ve Yakub soyuna da tamamlayacaktır. Şüphesiz Rabbin hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” ﴾6﴿Andolsun, Yûsuf ve kardeşlerinde hakikati arayıp soranlar için ibretler vardır. ﴾7﴿Kardeşleri dediler ki “Biz güçlü bir topluluk olduğumuz halde Yûsuf ve kardeşi Bünyamin babamıza bizden daha sevgilidir. Doğrusu babamız açık bir yanılgı içindedir.” ﴾8﴿“Yûsuf’u öldürün veya onu bir yere atın ki babanız sadece size yönelsin. Ondan sonra tövbe edip salih kimseler olursunuz.” ﴾9﴿Onlardan bir sözcü, “Yûsuf’u öldürmeyin, onu bir kuyunun dibine bırakın ki geçen kervanlardan biri onu bulup alsın. Eğer yapacaksanız böyle yapın” dedi. ﴾10﴿Babalarına şöyle dediler “Ey babamız! Yûsuf hakkında bize neden güvenmiyorsun? Halbuki biz onun iyiliğini isteyen kişileriz.” ﴾11﴿“Yarın onu bizimle beraber gönder de gezip oynasın. Şüphesiz biz onu koruruz.” ﴾12﴿Babaları “Doğrusu onu götürmeniz beni üzer, siz ondan habersiz iken onu kurt yer diye korkuyorum.” ﴾13﴿Onlar da, “Andolsun biz kuvvetli bir topluluk iken onu kurt yerse o takdirde biz gerçekten hüsrana uğramış oluruz” dediler. ﴾14﴿Yûsuf’u götürüp kuyunun dibine bırakmaya karar verdikleri zaman biz de O’na, “Andolsun, senin Yûsuf olduğunun farkında değillerken onların bu işlerini sen kendilerine haber vereceksin” diye vahyettik. ﴾15﴿Yûsuf’u kuyuya bırakıp akşamleyin ağlayarak babalarına geldiler. ﴾16﴿“Ey babamız! Biz yarışa girmiştik. Yûsuf’u da eşyamızın yanında bırakmıştık. Bir de ne görelim O’nu kurt yemiş. Her ne kadar doğru söylesek de sen bize inanmazsın” dediler.﴾17﴿Bir de üzerine, sahte bir kan bulaştırılmış gömleğini getirdiler. Yakub dedi ki “Hayır! Nefisleriniz sizi aldatıp böyle bir işe sürükledi. Artık bana düşen, güzel bir sabırdır. Anlattıklarınıza karşı yardımı istenilecek de ancak Allah’tır.” ﴾18﴿Bir kervan gelmiş sucularını suya göndermişlerdi. Sucu kovasını kuyuya salınca “Müjde! Müjde, İşte bir oğlan!” dedi. O’nu alıp bir ticaret malı olarak sakladılar. Oysa Allah, onların yaptıklarını biliyordu. ﴾19﴿O’nu ucuz bir fiyata, birkaç dirheme sattılar. Zaten ona değer vermiyorlardı. ﴾20﴿O’nu satın alan Mısırlı kişi hanımına dedi ki “Ona iyi bak. Belki bize yararı dokunur veya onu evlat ediniriz.” İşte böylece biz Yûsuf’u o yere Mısır’a yerleştirdik ve ona rüyadaki olayların yorumunu öğretelim diye böyle yaptık. Allah işinde galiptir, fakat insanların çoğu bunu bilmezler. ﴾21﴿Olgunluk çağına erişince O’na hikmet ve ilim verdik. İşte biz, iyi davrananları böyle mükâfatlandırırız. ﴾22﴿Evinde bulunduğu kadın gönlünü ona kaptırıp ondan arzuladığı şeyi elde etmek istedi ve kapıları kilitleyerek “Haydi gelsene!” dedi. O ise, “Allah’a sığınırım, çünkü o kocan benim efendimdir, bana iyi baktı. Şüphesiz zalimler kurtuluşa eremezler” dedi. ﴾23﴿Andolsun kadın ona göz koyup istek duymuştu. Eğer Rabbinin delilini görmemiş olsaydı Yûsuf da ona istek duyacaktı. Biz ondan kötülüğü ve fuhşu uzaklaştırmak için işte böyle yaptık. Çünkü o, ihlâsa erdirilmiş kullarımızdandı. ﴾24﴿İkisi de kapıya koştular. Kadın Yûsuf’un gömleğini arkadan yırttı. Kapının yanında hanımın efendisine rastladılar. Kadın dedi ki “Senin ailene kötülük yapmak isteyenin cezası, ancak zindana atılmak veya can yakıcı bir azaptır.” ﴾25﴿Yûsuf, “O benden arzusunu elde etmek istedi” dedi. Kadının ailesinden bir şahit de şöyle şahitlik etti “Eğer onun gömleği önden yırtılmışsa, kadın doğru söylemiştir, O Yûsuf yalancılardandır.”﴾26﴿“Eğer gömleği arkadan yırtılmışsa kadın yalan söylemiştir. O Yûsuf ise, doğru söyleyenlerdendir.” ﴾27﴿Kadının kocası Yûsuf’un gömleğinin arkadan yırtıldığını görünce dedi ki “Şüphesiz bu, siz kadınların tuzağıdır. Şüphesiz sizin tuzağınız çok büyüktür.” ﴾28﴿“Ey Yûsuf! Sen bundan sakın kimseye bahsetme. Ey Kadın, sen de günahının bağışlanmasını dile. Çünkü sen günah işleyenlerdensin.” ﴾29﴿Şehirde bir takım kadınlar, “Aziz’in karısı, hizmetçisi olan delikanlısından murad almak istemiş. Ona olan aşkı yüreğine işlemiş. Şüphesiz biz onu açık bir sapıklık içinde görüyoruz” dediler. ﴾30﴿Kadın, bunların dedikodularını işitince haber gönderip onları çağırdı. ziyafet düzenleyip onlar için oturup yaslanacakları yer hazırladı. Her birine birer de bıçak verdi ve Yûsuf’a, “Çık karşılarına” dedi. Kadınlar Yûsuf’u görünce onu pek büyüttüler ve şaşkınlıkla ellerini kestiler. “Haşa! Allah için, bu bir insan değil, ancak şerefli bir melektir” dediler. ﴾31﴿Bunun üzerine kadın onlara dedi ki “İşte bu, beni hakkında kınadığınız kimsedir. Andolsun, ben ondan murad almak istedim. Fakat o iffetinden dolayı bundan kaçındı. Andolsun, eğer emrettiğimi yapmazsa mutlaka zindana atılacak ve zillete uğrayanlardan olacak.” ﴾32﴿Yûsuf, “Ey Rabbim! Zindan bana, bunların beni dâvet ettiği şeyden daha sevimlidir. Onların tuzaklarını benden uzaklaştırmazsan onlara meyleder ve cahillerden olurum” dedi. ﴾33﴿Rabbi onun duasını kabul etti ve kadınların tuzaklarını ondan uzaklaştırdı. Şüphesiz ki o, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir. ﴾34﴿Sonra onlar, Yûsuf’un suçsuzluğunu ortaya koyan delilleri gördükten sonra yine de mutlaka onu bir süre zindana atmayı uygun buldular. ﴾35﴿Onunla beraber zindana iki delikanlı daha girdi. Biri, “Ben rüyamda şaraplık üzüm sıktığımı gördüm” dedi. Diğeri, “Ben de rüyamda başımın üzerinde, kuşların yediği bir ekmek taşıdığımı gördüm. Bize bunun yorumunu haber ver. Şüphesiz biz seni iyilik yapanlardan görüyoruz” dedi. ﴾36﴿Yûsuf dedi ki “Sizin yiyeceğiniz yemek size gelmeden önce onun ne olduğunu bildiririm. Bu, bana Rabbimin öğrettiklerindendir. Ben, Allah’a inanmayan ve ahireti inkar eden bir milletin dinini bıraktım.”﴾37﴿“Atalarım İbrahim, İshak ve Yakub’un dinine uydum. Bizim Allah’a herhangi bir şeyi ortak koşmamız söz konusu olamaz. Bu, bize ve insanlara Allah’ın bir lütfudur, fakat insanların çoğu şükretmezler.” ﴾38﴿“Ey zindan arkadaşlarım! Ayrı ayrı ilahlar mı daha iyidir, yoksa mutlak hakimiyet sahibi olan tek Allah mı?” ﴾39﴿“Siz Allah’ı bırakıp; sadece sizin ve atalarınızın taktığı bir takım isimlere düzmece ilahlara tapıyorsunuz. Allah onlar hakkında hiçbir delil indirmemiştir. Hüküm ancak Allah’a aittir. O, kendisinden başka hiçbir şeye tapmamanızı emretmiştir. İşte en doğru din budur. Fakat insanların çoğu bilmezler.” ﴾40﴿“Ey zindan arkadaşlarım! Rüyanızın yorumuna gelince, biriniz efendisine şarap sunacak, diğeri ise asılacak ve kuşlar başından yiyecektir. Yorumunu sorduğunuz iş böylece kesinleşmiştir.” ﴾41﴿Yûsuf, onlardan kurtulacağını düşündüğü kişiye, “Efendinin yanında beni an”, dedi. Fakat şeytan O’nu efendisine hatırlatmayı unutturdu da bu yüzden o, birkaç yıl daha zindanda kaldı.﴾42﴿Kral, “Ben rüyamda yedi semiz ineği, yedi zayıf ineğin yediğini; ayrıca yedi yeşil başak ve yedi de kuru başak görüyorum. Ey ileri gelenler! Eğer rüya yorumluyorsanız, rüyamı bana yorumlayın” dedi. ﴾43﴿Dediler ki “Bunlar karma karışık düşlerdir. Biz böyle düşlerin yorumunu bilmiyoruz.” ﴾44﴿Zindandaki iki kişiden kurtulmuş olanı, nice zamandan sonra Yûsuf’u hatırladı ve, “Ben size onun yorumunu haber veririm, hemen beni zindana gönderin” dedi. ﴾45﴿Zindana varınca, “Yûsuf! Ey doğru sözlü! Rüyada yedi semiz ineği yedi zayıf ineğin yemesi, bir de yedi yeşil başakla diğer yedi kuru başak hakkında bize yorum yap. Ümid ederim ki vereceğin bilgi ile insanlara dönerim de onlar da senin değerini bilirler” dedi. ﴾46﴿Yûsuf dedi ki “Yedi yıl âdetiniz üzere ekin ekeceksiniz. Yiyeceğiniz az bir miktar hariç, biçtiklerinizi başağında bırakın.” ﴾47﴿“Sonra bunun ardından yedi kurak yıl gelecek, saklayacağınız az bir miktar hariç bu yıllar için biriktirdiklerinizi yiyip bitirecek.” ﴾48﴿“Sonra bunun ardından insanların yağmura kavuşacağı bir yıl gelecek. O zaman bol rızka kavuşup şıra ve yağ sıkacaklar.” ﴾49﴿Kral, “Onu bana getirin” dedi. Elçi Yûsuf’a gelince Yûsuf dedi ki “Efendine dön de ellerini kesen o kadınların derdi ne idi, diye sor. Şüphesiz Rabbim onların hilesini hakkıyla bilendir.” ﴾50﴿Kral kadınlara, “Yûsuf’tan murad almak istediğiniz zaman derdiniz ne idi?” dedi. Kadınlar, “Haşa! Allah için, biz onun bir kötülüğünü bilmiyoruz” dediler. Aziz’in karısı ise, “Şimdi gerçek ortaya çıktı. Ondan ben murad almak istedim. Şüphesiz Yûsuf doğru söyleyenlerdendir” dedi. ﴾51﴿Yûsuf, “Benim böyle yapmam, Aziz’in; yokluğunda, benim kendisine hainlik etmediğimi ve Allah’ın, hainlerin tuzaklarını başarıya ulaştırmayacağını bilmesi içindi” dedi. ﴾52﴿“Ben nefsimi temize çıkarmam, çünkü Rabbimin merhamet ettiği hariç, nefis aşırı derecede kötülüğü emreder. Şüphesiz Rabbim çok bağışlayandır, çok merhamet edendir” dedi. ﴾53﴿Kral, “Onu bana getirin, onu özel olarak yanıma alayım”, dedi. Onunla konuşunca dedi ki “Şüphesiz bugün sen yanımızda yüksek makam sahibi ve güvenilir bir kişisin.” ﴾54﴿Yûsuf, “Beni ülkenin hazinelerine bakmakla görevlendir. Çünkü ben iyi koruyucu ve bilgili bir kişiyim” dedi. ﴾55﴿Böylece Yûsuf’a, dilediği yerde oturmak üzere ülkede imkan ve iktidar verdik. Biz rahmetimizi istediğimize veririz ve iyi davrananların mükâfatını zayi etmeyiz. ﴾56﴿Elbette ki, ahiret mükâfatı, inananlar ve Allah’a karşı gelmekten sakınanlar için daha iyidir. ﴾57﴿Derken Yûsuf’un kardeşleri çıkageldiler ve yanına girdiler. Yûsuf onları tanıdı, onlar ise Yûsuf’u tanımıyorlardı. ﴾58﴿Yûsuf onların yüklerini hazırlatınca dedi ki “Sizin baba bir kardeşinizi de bana getirin. Görmüyor musunuz, ölçeği tam dolduruyorum ve ben misafir ağırlayanların en iyisiyim.” ﴾59﴿“Eğer onu bana getirmezseniz, artık benim yanımda size verilecek tek ölçek zahire bile yoktur ve bir daha da bana yaklaşmayın.” ﴾60﴿Dediler ki “Onu babasından isteyeceğiz ve muhakkak bunu yaparız.” ﴾61﴿Yûsuf adamlarına dedi ki “Onların ödedikleri zahire bedellerini yüklerinin içine koyun. Umulur ki ailelerine varınca onu anlarlar da belki yine dönüp gelirler.” ﴾62﴿Onlar, babalarına döndüklerinde, “Ey babamız! Bize artık zahire verilmeyecek. Kardeşimizi Bünyamin’i bizimle gönder ki zahire alalım. Onu biz elbette koruruz” dediler. ﴾63﴿Yakub onlara, “Onun hakkında size ancak, daha önce kardeşi hakkında güvendiğim kadar güvenebilirim! Allah en iyi koruyandır ve O, merhametlilerin en merhametlisidir” dedi. ﴾64﴿Yüklerini açıp zahire bedellerinin kendilerine geri verildiğini gördüler. “Ey babamız! Daha ne isteriz? İşte ödediğimiz bedeller de bize geri verilmiş. Onunla yine ailemize yiyecek getirir, kardeşimizi korur ve bir deve yükü zahire de fazladan alırız. Çünkü bu getirdiğimiz az bir zahiredir” dediler. ﴾65﴿Babaları, “Kuşatılıp çaresiz durumda kalmanız hariç, onu bana geri getireceğinize dair Allah adına sağlam bir söz vermedikçe, onu sizinle göndermeyeceğim” dedi. Ona güvencelerini verdiklerinde, “Allah söylediklerimize vekildir” dedi. ﴾66﴿Sonra da, “Ey oğullarım! Bir kapıdan girmeyin, ayrı ayrı kapılardan girin. Ama Allah’tan gelecek hiçbir şeyi sizden uzaklaştıramam. Hüküm ancak Allah’ındır. Ben ona tevekkül ettim. Tevekkül edenler de yalnız ona tevekkül etsinler” dedi. ﴾67﴿Babalarının emrettiği şekilde ayrı kapılardan girdiklerinde bile bu, Allah’tan gelecek hiçbir şeyi onlardan uzaklaştıracak değildi. Sadece Yakub içindeki bir dileği ortaya koymuş oldu. Şüphesiz o, biz kendisine öğrettiğimiz için bilgi sahibidir. Fakat insanların çoğu bilmezler. ﴾68﴿Yûsuf’un huzuruna girdiklerinde; o, kardeşi Bünyamin’i yanına bağrına bastı ve gizlice “Haberin olsun ben senin kardeşinim, artık onların yaptıklarına üzülme” dedi. ﴾69﴿Yûsuf onların yüklerini hazırlatırken su kabını kardeşinin yüküne koydurdu. Sonra da bir çağırıcı şöyle seslendi “Ey kervancılar! Siz hırsızsınız.” ﴾70﴿Yûsuf’un kardeşleri onlara dönerek, “Ne yitirdiniz?” dediler. ﴾71﴿Onlar, “Hükümdar’ın su kabını yitirdik. Onu getirene bir deve yükü ödül var. Ben buna kefilim” dediler. ﴾72﴿Dediler ki “Allah’a andolsun, siz de biliyorsunuz ki biz bu ülkede fesat çıkarmaya gelmedik, hırsız da değiliz.” ﴾73﴿Onlar, “Eğer yalancı iseniz, hırsızlığın cezası nedir?” dediler. ﴾74﴿Onlar da “Cezası, su kabı kimin yükünde bulunursa o kimsenin kendisinin alıkonması onun cezasıdır. Biz zalimleri böyle cezalandırırız” dediler. ﴾75﴿Bunun üzerine Yûsuf, kardeşinin yükünden önce onların yüklerini aramaya başladı. Sonra su kabını kardeşinin yükünden çıkardı. İşte biz Yûsuf’a böyle bir plan öğrettik. Yoksa kralın kanunlarına göre kardeşini alıkoyamazdı. Ancak Allah’ın dilemesi başka. Biz dilediğimiz kimsenin derecelerini yükseltiriz. Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bir bilen vardır. ﴾76﴿Dediler ki “Eğer o çalmışsa, daha önce onun bir kardeşi de çalmıştı.” Yûsuf bunu içinde sakladı ve onlara belli etmedi. İçinden, “Siz kötü bir durumdasınız; anlattığınızı Allah çok daha iyi biliyor” dedi. ﴾77﴿Onlar, Yûsuf’a “Ey güçlü vezir! Bunun çok yaşlı bir babası var. Onun yerine bizden birini alıkoy. Şüphesiz biz senin iyilik edenlerden olduğunu görüyoruz” dediler. ﴾78﴿Yûsuf, “Malımızı yanında bulduğumuz kimseden başkasını tutmaktan Allah’a sığınırız. Şüphesiz biz o takdirde zulmetmiş oluruz” dedi. ﴾79﴿Ondan ümitlerini kesince, kendi aralarında konuşmak üzere bir kenara çekildiler. Büyükleri dedi ki “Babanızın Allah adına sizden söz aldığını, daha önce de Yûsuf hakkında işlediğiniz kusuru bilmiyor musunuz? Artık babam bana izin verinceye veya Allah, hakkımda hükmedinceye kadar buradan asla ayrılmayacağım. O, hükmedenlerin en hayırlısıdır.” ﴾80﴿“Siz babanıza dönün ve deyin ki “Ey babamız! Şüphesiz oğlun hırsızlık etti, biz ancak bildiğimize şahitlik ettik. Sana söz verdiğimiz zaman gaybı oğlunun hırsızlık edeceğini bilemezdik.” ﴾81﴿“Bulunduğumuz kent halkına ve aralarında olduğumuz kervana da sor. Şüphesiz biz doğru söyleyenleriz.” ﴾82﴿Yakup, “Nefisleriniz sizi bir iş yapmağa sürükledi. Artık bana düşen, güzel bir sabırdır. Umulur ki Allah onların hepsini bana getirir. Çünkü O, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir” dedi. ﴾83﴿Onlardan yüz çevirdi ve, “Vah! Yûsuf’a vah!” dedi ve üzüntüden iki gözüne ak düştü. O artık acısını içinde saklıyordu. ﴾84﴿Oğulları, “Allah’a yemin ederiz ki, sen hâlâ Yusuf’u anıp duruyorsun. Sonunda üzüntüden eriyip gideceksin veya helâk olacaksın” dediler. ﴾85﴿Yakub, “Ben tasa ve üzüntümü ancak Allah’a arz ederim. Ben Allah tarafından sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim” dedi. ﴾86﴿“Ey oğullarım! Gidin Yûsuf’u ve kardeşini araştırın. Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden ümidini kesmez.” ﴾87﴿Bunun üzerine Mısır’a dönüp Yûsuf’un yanına girdiklerinde, “Ey güçlü vezir! Bize ve ailemize darlık ve sıkıntı dokundu. Değersiz bir sermaye ile geldik. Zahiremizi tam ölç, ayrıca bize sadaka ver. Şüphesiz Allah sadaka verenleri mükafatlandırır” dediler. ﴾88﴿Yûsuf dedi ki “Siz henüz cahil kimseler iken Yûsuf ve kardeşine neler yaptığınızı biliyor musunuz?” ﴾89﴿Kardeşleri, “Yoksa sen, sen Yûsuf musun?” dediler. O da, “Ben Yûsuf’um, bu da kardeşim. Allah bize iyilikte bulundu. Çünkü, kim kötülükten sakınır ve sabrederse şüphesiz Allah iyilik yapanların mükafatını zayi etmez” dedi. ﴾90﴿Dediler ki “Allah’a andolsun, gerçekten Allah seni bize üstün kıldı. Gerçekten biz suç işlemiştik.” ﴾91﴿Yûsuf dedi ki “Bugün size kınama yok. Allah sizi bağışlasın. O, merhametlilerin en merhametlisidir. ﴾92﴿Bu gömleğimi götürün de babamın yüzüne koyun ki, gözleri açılsın ve bütün ailenizi bana getirin” dedi. ﴾93﴿Kervan Mısır’dan ayrılınca babaları, “Bana bunak demezseniz, şüphesiz ben Yûsuf’un kokusunu alıyorum” dedi.﴾94﴿Onlar da, “Allah’a yemin ederiz ki sen hâlâ eski şaşkınlığındasın” dediler. ﴾95﴿Müjdeci gelip gömleği Yakub’un yüzüne koyunca gözleri açılıverdi. Yakup, “Ben size, Allah tarafından, sizin bilemeyeceğiniz şeyleri bilirim demedim mi?” dedi. ﴾96﴿Oğulları, “Ey babamız! Allah’tan suçlarımızın bağışlanmasını dile. Biz gerçekten suçlu idik” dediler. ﴾97﴿Yakub, “Rabbimden sizin bağışlanmanızı dileyeceğim. Şüphesiz O, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir” dedi. ﴾98﴿Mısır’a gidip Yûsuf’un huzuruna girdiklerinde; Yûsuf ana babasını bağrına bastı ve “Allah’ın iradesi ile güven içinde Mısır’a girin” dedi. ﴾99﴿Ana babasını tahtın üzerine çıkardı. Hepsi ona Yûsuf’a saygı ile eğildiler. Yûsuf dedi ki “Babacığım! İşte bu, daha önce gördüğüm rüyanın yorumudur. Rabbim onu gerçekleştirdi. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra; Rabbim beni zindandan çıkararak ve sizi çölden getirerek bana çok iyilikte bulundu. Şüphesiz Rabbim, dilediği şeyde nice incelikler sergileyendir. Şüphesiz O, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” ﴾100﴿“Rabbim! Gerçekten bana mülk verdin ve bana sözlerin yorumunu öğrettin. Ey gökleri ve yeri yaratan! Dünyada ve ahirette sen benim velimsin. Benim canımı müslüman olarak al ve beni iyilere kat.” ﴾101﴿İşte bu kıssa, gayb haberlerindendir. Onu sana biz vahiy yolu ile bildiriyoruz. Yoksa onlar tuzak kurarak işlerine karar verdikleri zaman sen onların yanında değildin. ﴾102﴿Sen ne kadar şiddetle arzu etsen de insanların çoğu inanacak değillerdir. ﴾103﴿Halbuki sen buna karşılık onlardan bir ücret de istemiyorsun. O Kur’an âlemler içinde ancak bir öğüttür. ﴾104﴿Göklerde ve yerde nice deliller vardır ki yanlarına uğrarlar da onlardan yüzlerini çevirerek geçerler. ﴾105﴿Onların çoğu Allah’a ancak ortak koşarak inanırlar. ﴾106﴿Yoksa Allah tarafından kendilerini kuşatacak bir azabın gelmeyeceğinden veya onlar farkında olmadan kıyametin ansızın gelip çatmayacağından emin mi oldular? ﴾107﴿De ki “İşte bu benim yolumdur. Ben ve bana uyanlar bilerek Allah’a çağırırız. Allah’ın şanı yücedir. Ben Allah’a ortak koşanlardan değilim.” ﴾108﴿Biz senden önce de, memleketler halkından ancak kendilerine vahyettiğimiz birtakım erkekleri peygamber olarak gönderdik. Yeryüzünde dolaşıp da, kendilerinden önce gelenlerin akıbetlerinin nasıl olduğuna bakmadılar mı? Elbette ahiret yurdu Allah’a karşı gelmekten sakınanlar için daha iyidir. Hâlâ aklınızı kullanmıyor musunuz?﴾109﴿Nihayet peygamberler ümitlerini kesecek hale gelip yalanlandıklarını düşündükleri sırada, onlara yardımımız geldi de, böylece dilediğimiz kimseler kurtuluşa erdirildi. Azabımız ise, suçlular topluluğundan geri çevrilemez. ﴾110﴿Andolsun ki, onların kıssalarında akıl sahipleri için ibret vardır. Kur’an uydurulabilecek bir söz değildir. Fakat kendinden öncekileri tasdik eden, her şeyi ayrı ayrı açıklayan ve inanan bir toplum için de bir yol gösterici ve bir rahmettir. ﴾111﴿ 12/YÛSUF-1 Elif lâm râ tilke âyâtul kitâbil mubînmubîni.1. Elif Lâm Râ. Bunlar, apaçık Kitab'ın âyetleridir. 12/YÛSUF-2 İnnâ enzelnâhu kur'ânen arabiyyen le allekum ta'kılûnta'kılûne.2. Biz onu, akıl erdiresiniz diye Arapça bir Kur'an olarak indirdik. 12/YÛSUF-3 Nahnu nakussu aleyke ahsenel kasası bimâ evhaynâ ileyke hâzel kur'âne ve in kunte min kablihî le minel gâfilîngâfilîne.3. Sana bu Kur'an'ı vahyetmekle kıssaların en güzelini anlatıyoruz. Hâlbuki daha önce sen bunlardan habersiz idin. 12/YÛSUF-4 İz kâle yûsufu li ebîhi yâ ebeti innî re eytu ehade aşere kevkeben veş şemse vel kamere re eytuhum lî sâcidînsâcidîne.4. Hani Yûsuf, babasına "Babacığım! Gerçekten ben rüyada on bir yıldız, güneşi ve ayı gördüm. Gördüm ki onlar bana boyun eğiyorlardı" demişti. 12/YÛSUF-5 Kâle yâ buneyye lâ taksus ru'yâke alâ ihvetike fe yekîdû leke keydâkeyden, inneş şeytâne lil insâni aduvvun mubînmubînun.5. Babası, şöyle dedi "Yavrucuğum! Rüyanı kardeşlerine anlatma. Yoksa, sana tuzak kurarlar. Çünkü şeytan, insanın apaçık düşmanıdır." 12/YÛSUF-6 Ve kezâlike yectebîke rabbuke ve yu allimuke min te'vîlil ehâdîsi, ve yutimmu ni'metehu aleyke ve alâ âli ya'kûbe kemâ etemmehâ alâ ebeveyke min kablu ibrâhîme ve ishâkishâke, inne rabbeke alîmun hakîmhakîmun."6. "İşte Rabbin seni böylece seçecek, sana rüyada görülen olayların yorumunu öğretecek ve daha önce ataların İbrahim ve İshak'a nimetlerini tamamladığı gibi sana ve Yakub soyuna da tamamlayacaktır. Şüphesiz Rabbin hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir." 12/YÛSUF-7 Le kad kâne fî yûsufe ve ihvetihî âyâtun lis sâilînsâilîne.7. Andolsun, Yûsuf ve kardeşlerinde hakikati arayıp soranlar için ibretler vardır. 12/YÛSUF-8 İz kâlû le yûsufu ve ehûhu ehabbu ilâ ebînâ minnâ ve nahnu usbehusbehtun, inne ebânâ le fî dalâlin mubînmubînin.8. Kardeşleri dediler ki "Biz güçlü bir topluluk olduğumuz hâlde, Yûsuf ve kardeşi Bünyamin babamıza bizden daha sevgilidir. Doğrusu babamız açık bir yanılgı içindedir." 12/YÛSUF-9 Uktulû yûsufe evitrahûhu ardan yahlu lekum vechu ebîkum ve tekûnû min ba'dihî kavmen sâlihînsâlihîne. 9. "Yûsuf'u öldürün veya onu bir yere atın ki babanız sadece size yönelsin. Ondan sonra tövbe edip salih kimseler olursunuz." 12/YÛSUF-10 Kâle kâilun minhum lâ taktulû yûsufe ve elkûhu fî gayâbetil cubbi yel-tekithu ba'dus seyyâreti in kuntum fâilînfâilîne.10. Onlardan bir sözcü, "Yûsuf'u öldürmeyin, onu bir kuyunun dibine bırakın ki geçen kervanlardan biri onu bulup alsın. Eğer yapacaksanız böyle yapın" dedi. 12/YÛSUF-11 Kâlû yâ ebânâ mâ leke lâ te'mennâ alâ yûsufe ve innâ lehu lenâsıhûnlenâsıhûne.11. Babalarına şöyle dediler "Ey babamız! Yûsuf hakkında bize neden güvenmiyorsun? Hâlbuki biz onun iyiliğini isteyen kişileriz." 12/YÛSUF-12 Ersilhu ma anâ gaden yerta' ve yel'ab ve innâ lehu lehâfizûnlehâfizûne.12. "Yarın onu bizimle beraber gönder de gezip oynasın. Şüphesiz biz onu koruruz." 12/YÛSUF-13 Kâle innî le yahzununî en tezhebû bihî ve ehâfu en ye'kulehuz zi'bu ve entum anhu gâfilûngâfilûne.13. Babaları, "Doğrusu onu götürmeniz beni üzer, siz ondan habersiz iken onu kurt yer, diye korkuyorum." 12/YÛSUF-14 Kâlû le in ekelehuz zi'bu ve nahnu usbetun innâ izen lehâsirûnlehâsirûne.14. Onlar da, "Andolsun biz kuvvetli bir topluluk iken onu kurt yerse o takdirde biz gerçekten hüsrana uğramış oluruz" dediler. 12/YÛSUF-15 Fe lemmâ zehebû bihî ve ecmeû en yec'alûhu fî gayâbetil cubbcubbi, ve evhaynâ ileyhi le tunebbiennehum bi emrihim hâzâ ve hum lâ yeş'urûnyeş'urûne.15. Yûsuf'u götürüp kuyunun dibine bırakmaya karar verdikleri zaman biz de ona, "Andolsun, senin Yûsuf olduğunun farkında değillerken onların bu işlerini sen kendilerine haber vereceksin" diye vahyettik. 12/YÛSUF-16 Ve câû ebâhum işâen yebkûnyebkûne.16. Yûsuf'u kuyuya bırakıp akşamleyin ağlayarak babalarına geldiler. 12/YÛSUF-17 Kâlû yâ ebânâ innâ zehebnâ nestebiku ve tereknâ yûsufe inde metâınâ fe ekelehuz zi'bu, ve mâ ente bi mu'minin lenâ ve lev kunnâ sâdikînsâdikîne. 17. "Ey babamız! Biz yarışa girmiştik. Yûsuf'u da eşyamızın yanında bırakmıştık. Bir de ne görelim onu kurt yemiş. Her ne kadar doğru söylesek de sen bize inanmazsın" dediler. 12/YÛSUF-18 Ve câû alâ kamîsıhî bi demin kezibkezibin, kâle bel sevvelet lekum enfusukum emrâemren, fe sabrun cemîlcemîlun, vallâhul musteânu alâ mâ tesıfûntesıfûne.18. Bir de üzerine, sahte bir kan bulaştırılmış gömleğini getirdiler. Yakub dedi ki "Hayır! Nefisleriniz sizi aldatıp böyle bir işe sürükledi. Artık bana düşen, güzel bir sabırdır. Anlattıklarınıza karşı yardımı istenilecek de ancak Allah'tır." 12/YÛSUF-19 Ve câet seyyâretun fe erselû vâridehum fe adlâ delvehdelvehu, kâle yâ buşrâ hâzâ gulâmgulâmun, ve eserrûhu bidâahbidâ'aten, vallâhu alîmun bi mâ ya'melûnya'melûne.19. Bir kervan gelmiş, sucularını suya göndermişlerdi. Sucu kovasını kuyuya salınca, "Müjde! Müjde! İşte bir oğlan!" dedi. Onu alıp bir ticaret malı olarak sakladılar. Oysa Allah, onların yaptıklarını biliyordu. 12/YÛSUF-20 Ve şerevhu bi semenin bahsin derâhime ma'dûdehma'dûdetin, ve kânû fîhi minez zâhidînzâhidîne.20. Onu ucuz bir fiyata, birkaç dirheme sattılar. Zaten ona değer vermiyorlardı. 12/YÛSUF-21 Ve kâlellezîşterâhu min mısra limre'etihî ekrimî mesvâhu asâ en yenfeanâ ev nettehizehu veledâveleden, ve kezâlike mekkennâ li yûsufe fîl ardı ve li nuallimehu min te'vîlil ehâdîsehâdîsi, vallâhu gâlibun alâ emrihî ve lâkinne ekseren nâsi lâ ya'lemunya'lemune.21. Onu satın alan Mısırlı kişi, hanımına dedi ki "Ona iyi bak. Belki bize yararı dokunur veya onu evlat ediniriz." İşte böylece biz Yûsuf'u o yere Mısır'a yerleştirdik ve ona rüyadaki olayların yorumunu öğretelim diye böyle yaptık. Allah, işinde galiptir, fakat insanların çoğu bunu bilmezler. 12/YÛSUF-22 Ve lemmâ belega eşuddehû âteynâhu hukmen ve ilmâilmen, ve kezâlike neczîl muhsinînmuhsinîne."22. Olgunluk çağına erişince, ona hikmet ve ilim verdik. İşte biz, iyi davrananları böyle mükâfatlandırırız. 12/YÛSUF-23 Ve râvedethulletî huve fî beytihâ an nefsihî ve ğallekatil ebvâbe ve kâlet heyte lekleke, kâle ma âzallâhi innehu rabbî ahsene mesvâymesvâye, innehu lâ yuflihuz zâlimûnzâlimûne.23. Evinde bulunduğu kadın gönlünü ona kaptırıp ondan arzuladığı şeyi elde etmek istedi ve kapıları kilitleyerek, "Haydi gelsene!" dedi. O ise, "Allah'a sığınırım, çünkü o kocan benim efendimdir, bana iyi baktı. Şüphesiz zalimler kurtuluşa eremezler" dedi. 12/YÛSUF-24 Ve le kad hemmet bihî ve hemme bihâ, levlâ en reâ burhâne rabbihrabbihi, kezâlike li nasrife anhus sûe vel fahşâfahşâe, innehu min ibâdinel muhlesînmuhlesîne.24. Andolsun, kadın ona göz koyup istek duymuştu. Eğer Rabbinin delilini görmemiş olsaydı, Yûsuf da ona istek duyacaktı. Biz, ondan kötülüğü ve fuhşu uzaklaştırmak için işte böyle yaptık. Çünkü o, ihlâsa erdirilmiş kullarımızdandı. 12/YÛSUF-25 Vestebekâl bâbe ve kaddet kamîsahu min duburin ve elfeyâ seyyidehâ ledel bâbbâbi, kâlet mâ cezâu men erâde bi ehlike sûen illâ en yuscene ev azâbun elîmelîmun.25. İkisi de kapıya koştular. Kadın, Yûsuf'un gömleğini arkadan yırttı. Kapının yanında hanımın efendisine rastladılar. Kadın dedi ki "Senin ailene kötülük yapmak isteyenin cezası, ancak zindana atılmak veya can yakıcı bir azaptır." 12/YÛSUF-26 Kâle hiye râvedetnî an nefsî ve şehide şâhidun min ehlihâ, in kâne kamîsuhu kudde min kubulin fe sadekat ve huve minel kâzibînkâzibîne.26. Yûsuf, "O, benden arzusunu elde etmek istedi" dedi. Kadının ailesinden bir şahit de şöyle şahitlik etti "Eğer onun gömleği önden yırtılmışsa, kadın doğru söylemiştir, o Yûsuf yalancılardandır." 12/YÛSUF-27 Ve in kâne kamîsuhu kudde min duburin fe kezebet ve huve mines sâdikînsâdikîne.27. "Eğer gömleği arkadan yırtılmışsa, kadın yalan söylemiştir. O Yûsuf ise, doğru söyleyenlerdendir." 12/YÛSUF-28 Fe lemmâ reâ kamîsahu kudde min duburin kâle innehu min keydikunkunne, inne keydekunne azîmazîmun.28. Kadının kocası Yûsuf'un gömleğinin arkadan yırtıldığını görünce, dedi ki "Şüphesiz bu, siz kadınların tuzağıdır. Şüphesiz sizin tuzağınız çok büyüktür." 12/YÛSUF-29 Yûsufu a'rıd an hâzâ vestagfirî li zenbikzenbiki, inneki kunti minel hâtıînhâtıîne.29. "Ey Yûsuf! Sen bundan sakın kimseye bahsetme. Ey Kadın, sen de günahının bağışlanmasını dile. Çünkü sen günah işleyenlerdensin." 12/YÛSUF-30 Ve kâle nisvetun fîl medînetimre'etul azîzi turâvidu fetâhâ an nefsihnefsihî, kad şegafehâ hubbâhubben, innâ le nerâhâ fî dalâlin mubînmubînin.30. Şehirde birtakım kadınlar, "Aziz'in karısı, hizmetçisi olan delikanlısından murad almak istemiş. Ona olan aşkı yüreğine işlemiş. Şüphesiz biz onu açık bir sapıklık içinde görüyoruz" dediler. 12/YÛSUF-31 Fe lemmâ semiat bi mekrihinne erselet ileyhinne ve a'tedet lehunne mutteke'en ve âtet kulle vâhidetin minhunne sikkînen ve kâletihruc aleyhinnaleyhinne, fe lemmâ re'eynehû ekbernehu ve katta'ne eydiyehunne ve kulne hâşe lillâhi mâ hâzâ beşerâbeşeren,in hâzâ illâ melekun kerîmkerîmun.31. Kadın, bunların dedikodularını işitince haber gönderip onları çağırdı. Ziyafet düzenleyip onlar için oturup yaslanacakları yer hazırladı. Her birine birer de bıçak verdi ve Yûsuf'a, "Çık karşılarına" dedi. Kadınlar Yûsuf'u görünce, onu pek büyüttüler ve şaşkınlıkla ellerini kestiler. "Hâşâ! Allah için, bu bir insan değil, ancak şerefli bir melektir" dediler. 12/YÛSUF-32 Kâlet fe zâlikunnellezî lumtunnenî fîhfîhi, ve lekad râvedtuhu an nefsihî festa'samfesta'same, ve lein lem yef'al mâ âmuruhu le yuscenenne ve leyekûnen mines sâgırînsâgırîne.32. Bunun üzerine kadın onlara dedi ki "İşte bu, beni hakkında kınadığınız kimsedir. Andolsun, ben ondan murad almak istedim. Fakat o, iffetinden dolayı bundan kaçındı. Andolsun, eğer emrettiğimi yapmazsa, mutlaka zindana atılacak ve zillete uğrayanlardan olacak." 12/YÛSUF-33 Kâle rabbis sicnu ehabbu ileyye mimmâ yed'ûnenî ileyhileyhi, ve illâ tasrif annî keydehunne asbu ileyhinne ve ekun minel câhilîncâhilîne.33. Yûsuf, "Ey Rabbim! Zindan bana, bunların beni dâvet ettiği şeyden daha sevimlidir. Onların tuzaklarını benden uzaklaştırmazsan, onlara meyleder ve cahillerden olurum" dedi. 12/YÛSUF-34 Festecâbe lehu rabbuhu fe sarefe anhu keydehunnkeydehunne, innehu huves semîul alîmalîmu.34. Rabbi, onun duasını kabul etti ve kadınların tuzaklarını ondan uzaklaştırdı. Şüphesiz ki O, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir. 12/YÛSUF-35 Summe bedâlehum min ba'di mâ raevul âyâti le yescununnehu hattâ hînhînin.35. Sonra onlar, Yûsuf'un suçsuzluğunu ortaya koyan delilleri gördükten sonra yine de mutlaka onu bir süre zindana atmayı uygun buldular. 12/YÛSUF-36 Ve dehale meahus sicne feteyânfeteyâni, kâle ehaduhumâ innî erânî a'sıru hamrâhamren, ve kâlel âharu innî erânî ahmilu fevka re'sî hubzen te'kulut tayru minhminhu, nebbi'nâ bi te'vîlihte'vîlihî, innâ nerâke minel muhsinînmuhsinîne.36. Onunla beraber zindana iki delikanlı daha girdi. Biri, "Ben rüyamda şaraplık üzüm sıktığımı gördüm" dedi. Diğeri, "Ben de rüyamda başımın üzerinde, kuşların yediği bir ekmek taşıdığımı gördüm. Bize bunun yorumunu haber ver. Şüphesiz biz seni iyilik yapanlardan görüyoruz" dedi. 12/YÛSUF-37 Kâle lâ ye'tikumâ taâmun turzekânihî illâ nebbe'tukumâ bi te'vîlihî kable en ye'tiyekumâ, zâlikumâ mimmâ allemenî rabbî, innî terektu millete kavmin lâ yu'minûne billâhi ve hum bil âhiretihum kâfirûnkâfirûne.37. Yûsuf dedi ki "Sizin yiyeceğiniz yemek size gelmeden önce, onun ne olduğunu bildiririm. Bu, bana Rabbimin öğrettiklerindendir. Ben, Allah'a inanmayan ve ahireti inkâr eden bir milletin dinini bıraktım." 12/YÛSUF-38 Vetteba'tu millete âbâî ibrâhîme ve ishâka ve ya'kûbya'kûbe, mâ kâne lenâ en nuşrike billâhi min şeyşey'in, zâlike min fadlillâhi aleynâ ve alen nâsi ve lâkinne ekseren nâsi lâ yeşkurûnyeşkurûne.38. "Atalarım İbrahim, İshak ve Yakub'un dinine uydum. Bizim, Allah'a herhangi bir şeyi ortak koşmamız söz konusu olamaz. Bu, bize ve insanlara Allah'ın bir lütfudur, fakat insanların çoğu şükretmezler." 12/YÛSUF-39 Yâ sâhibeyis sicni e erbâbun muteferrikûne hayrun emillâhul vâhıdul kahhârkahhâru.39. "Ey zindan arkadaşlarım! Ayrı ayrı ilâhlar mı daha iyidir, yoksa mutlak hâkimiyet sahibi olan tek Allah mı?" 12/YÛSUF-40 Mâ ta'budûne min dûnihî illâ esmâen semmeytumûhâ entum ve âbâukum mâ enzelallâhu bihâ min sultânsultânin, inil hukmu illâ lillâhlillâhi, emere ellâ ta'budû illâ iyyâhiyyâhu, zâliked dînul kayyimu ve lâkinne ekseren nâsi lâ ya'lemûnya'lemûne.40. "Siz Allah'ı bırakıp; sadece sizin ve atalarınızın taktığı birtakım isimlere düzmece ilâhlara tapıyorsunuz. Allah, onlar hakkında hiçbir delil indirmemiştir. Hüküm ancak Allah'a aittir. O, kendisinden başka hiçbir şeye tapmamanızı emretmiştir. İşte en doğru din budur. Fakat insanların çoğu bilmezler." 12/YÛSUF-41 Yâ sâhıbeyis sicni emmâ ehadukumâ fe yeskî rabbehu hamrâhamren, ve emmel âharu fe yuslebu fe te'kulut tayru min re'sihre'sihî, kudiyel emrullezî fîhi testeftiyântesteftiyâni.41. "Ey zindan arkadaşlarım! Rüyanızın yorumuna gelince, biriniz efendisine şarap sunacak, diğeri ise asılacak ve kuşlar başından yiyecektir. Yorumunu sorduğunuz iş böylece kesinleşmiştir." 12/YÛSUF-42 Ve kâle lillezî zanne ennehu nâcin minhumazkurnî inde rabbike fe ensâhuş şeytânu zikre rabbihî fe lebise fîs sicni bid'a sinînsinîne.42. Yûsuf, onlardan kurtulacağını düşündüğü kişiye, "Efendinin yanında beni an", dedi. Fakat şeytan onu efendisine hatırlatmayı unutturdu da bu yüzden o, birkaç yıl daha zindanda kaldı. 12/YÛSUF-43 Ve kâlel meliku innî erâ seb'a bakarâtin simânin ye'kuluhunne seb'un icâfun ve seb'a sunbulâtin hudrin ve uhara yâbisât yâbisâtin, yâ eyyuhel meleu eftûnî fî ru'yâye in kuntum lir ru'yâ ta'burûnta'burûne.43. Kral, "Ben rüyamda yedi semiz ineği, yedi zayıf ineğin yediğini; ayrıca yedi yeşil başak ve yedi de kuru başak görüyorum. Ey ileri gelenler! Eğer rüya yorumluyorsanız, rüyamı bana yorumlayın" dedi. 12/YÛSUF-44 Kâlû adgâsu ahlâmahlâmin, ve mâ nahnu bi te'vîlil ahlâmi bi âlimînâlimîne.44. Dediler ki "Bunlar karma karışık düşlerdir. Biz böyle düşlerin yorumunu bilmiyoruz." 12/YÛSUF-45 Ve kâlellezî necâ minhumâ veddekere ba'de ummetin ene unebbiukum bi te'vîlihî fe ersilûnersilûni.45. Zindandaki iki kişiden kurtulmuş olanı, nice zamandan sonra Yûsuf'u hatırladı ve, "Ben size onun yorumunu haber veririm, hemen beni zindana gönderin" dedi. 12/YÛSUF-46 Yûsufu eyyuhes sıddîku eftinâ fî seb'ı bakarâtin simânin ye'kuluhunne seb'un icâfun ve seb'ı sunbulâtin hudrin ve uhare yâbisâtin, leallî erciu ilen nâsi leallehum ya'lemûnya'lemûne.46. Zindana varınca, "Yûsuf! Ey doğru sözlü! Rüyada yedi semiz ineği yedi zayıf ineğin yemesi, bir de yedi yeşil başakla diğer yedi kuru başak hakkında bize yorum yap. Ümid ederim ki vereceğin bilgi ile insanlara dönerim de onlar da senin değerini bilirler" dedi. 12/YÛSUF-47 Kâle tezreûne seb'a sinîne de'ebâde'eben, fe mâ hasadtum fe zerûhu fî sunbulihî illâ kalîlen mimmâ te'kulûnte'kulûne.47. Yûsuf dedi ki "Yedi yıl âdetiniz üzere ekin ekeceksiniz. Yiyeceğiniz az bir miktar hariç, biçtiklerinizi başağında bırakın." 12/YÛSUF-48 Summe ye'tî min ba'di zâlike seb'un şidâdun ye'kulne mâ kaddemtum lehunne illâ kalîlen mimmâ tuhsinûntuhsinûne.48. "Sonra bunun ardından yedi kurak yıl gelecek, saklayacağınız az bir miktar hariç bu yıllar için biriktirdiklerinizi yiyip bitirecek." 12/YÛSUF-49 Summe ye'tî min ba'di zâlike âmun fîhi yugâsun nâsu ve fîhi ya'sırûnya'sırûne.49. "Sonra bunun ardından insanların yağmura kavuşacağı bir yıl gelecek. O zaman bol rızka kavuşup şıra ve yağ sıkacaklar." 12/YÛSUF-50 Ve kâlel meliku'tûnî bihbihî, fe lemmâ câehur resûlu kâlerci' ilâ rabbike fes'elhu mâ bâlun nisvetillâtî katta'ne eydiyehunneydiyehunne, inne rabbî bi keydihinne alîmalîmun.50. Kral, "Onu bana getirin" dedi. Elçi, Yûsuf'a gelince Yûsuf dedi ki "Efendine dön de, ellerini kesen o kadınların derdi ne idi, diye sor. Şüphesiz Rabbim onların hilesini hakkıyla bilendir." 12/YÛSUF-51 Kâle mâ hatbukunne iz râvedtunne yûsufe an nefsihnefsihî, kulne hâşe lillâhi mâ alimnâ aleyhi min sû'sûin, kâletimre'etul azîzil âne hashasal hakku ene râvedtuhu an nefsihî ve innehu le mines sâdikînsâdikîne.51. Kral, kadınlara, "Yûsuf'tan murad almak istediğiniz zaman derdiniz ne idi?" dedi. Kadınlar, "Hâşâ! Allah için, biz onun bir kötülüğünü bilmiyoruz" dediler. Aziz'in karısı ise, "Şimdi gerçek ortaya çıktı. Ondan ben murad almak istedim. Şüphesiz Yûsuf doğru söyleyenlerdendir" dedi. 12/YÛSUF-52 Zâlike li ya'leme ennî lem ehunhu bil gaybi ve ennallâhe lâ yehdî keydel hâinînhâinîne. 52. Yûsuf, "Benim böyle yapmam, Aziz'in; yokluğunda, benim kendisine hainlik etmediğimi ve Allah'ın, hainlerin tuzaklarını başarıya ulaştırmayacağını bilmesi içindi" dedi. 12/YÛSUF-53 Ve mâ uberriu nefsî, innen nefse le emmâretun bis sûı illâ mâ rahime rabbî, inne rabbî gafûrun rahîmrahîmun. 53. "Ben nefsimi temize çıkarmam, çünkü Rabbimin merhamet ettiği hariç, nefis aşırı derecede kötülüğü emreder. Şüphesiz Rabbim çok bağışlayandır, çok merhamet edendir" dedi. 12/YÛSUF-54 Ve kâlel meliku'tûnî bihî estahlishu li nefsî, fe lemmâ kellemehu kâle innekel yevme ledeynâ mekînun emînemînun. 54. Kral, "Onu bana getirin, onu özel olarak yanıma alayım", dedi. Onunla konuşunca dedi ki "Şüphesiz bugün sen yanımızda yüksek makam sahibi ve güvenilir bir kişisin." 12/YÛSUF-55 Kâlec'alnî alâ hazâinil ardardı, innî hafîzun alîmalîmun. 55. Yûsuf, "Beni ülkenin hazinelerine bakmakla görevlendir. Çünkü ben iyi koruyucu ve bilgili bir kişiyim" dedi. 12/YÛSUF-56 Ve kezâlike mekkennâ li yûsufe fîl ardardı, yetebevveu minhâ haysu yeşâ'yeşâu, nusîbu bi rahmetinâ men neşâu ve lâ nudîu ecrel muhsinînmuhsinîne.56. Böylece Yûsuf'a, dilediği yerde oturmak üzere ülkede imkân ve iktidar verdik. Biz rahmetimizi istediğimize veririz ve iyi davrananların mükâfatını zayi etmeyiz. 12/YÛSUF-57 Ve le ecrul âhıreti hayrun lillezîne âmenû ve kânû yettekûnyettekûne. 57. Elbette ki, ahiret mükâfatı, inananlar ve Allah'a karşı gelmekten sakınanlar için daha iyidir. 12/YÛSUF-58 Ve câe ihvetu yûsufe fe dehalû aleyhi fe arefehum ve hum lehu munkirûnmunkirûne.58. Derken Yûsuf'un kardeşleri çıkageldiler ve yanına girdiler. Yûsuf onları tanıdı, onlar ise Yûsuf'u tanımıyorlardı. 12/YÛSUF-59 Ve lemmâ cehhezehum bi cehâzihim kâle'tûnî bi ahin lekum min ebîkum, e lâ terevne ennî ûfîl keyle ve ene hayrul munzilînmunzilîne. 59. Yûsuf, onların yüklerini hazırlatınca dedi ki "Sizin baba bir kardeşinizi de bana getirin. Görmüyor musunuz, ölçeği tam dolduruyorum ve ben misafir ağırlayanların en iyisiyim." 12/YÛSUF-60 Fe in lem te'tûnî bihî fe lâ keyle lekum indî ve lâ takrebûntakrebûni.60. "Eğer onu bana getirmezseniz, artık benim yanımda size verilecek tek ölçek zahire bile yoktur ve bir daha da bana yaklaşmayın." 12/YÛSUF-61 Kâlû senurâvidu anhu ebâhu ve innâ le fâ'ilûnfâ'ilûne. 61. Dediler ki "Onu babasından isteyeceğiz ve muhakkak bunu yaparız." 12/YÛSUF-62 Ve kâle li fityânihic'alû bidâatehum fî rihâlihim leallehum ya'rifûnehâ izenkalebû ilâ ehlihim leallehum yerci'ûnyerci'ûne. 62. Yûsuf, adamlarına dedi ki "Onların ödedikleri zahire bedellerini yüklerinin içine koyun. Umulur ki ailelerine varınca onu anlarlar da belki yine dönüp gelirler." 12/YÛSUF-63 Fe lemmâ receû ilâ ebîhim kâlû yâ ebânâ munia minnel keylu fe ersil meanâ ehânâ nektel ve innâ lehu le hâfizûnhâfizûne. 63. Onlar, babalarına döndüklerinde, "Ey babamız! Bize artık zahire verilmeyecek. Kardeşimizi Bünyamin'i bizimle gönder ki zahire alalım. Onu biz elbette koruruz" dediler. 12/YÛSUF-64 Kâle hel âmenukum aleyhi illâ kemâ emintukum alâ ahîhi min kablkablu, fallâhu hayrun hâfizâhâfizen ve huve erhamur râhimînrâhimîne.64. Yakub onlara, "Onun hakkında size ancak, daha önce kardeşi hakkında güvendiğim kadar güvenebilirim! Allah en iyi koruyandır ve O, merhametlilerin en merhametlisidir" dedi. 12/YÛSUF-65 Ve lemmâ fetehû metâahum vecedû bidâatehum ruddet ileyhim, kâlû yâ ebânâ mâ nebgî, hâzihî bidâatunâ ruddet ileynâ, ve nemîru ehlenâ ve nahfazu ehânâ ve nezdâdu keyle beîr beîrin, zâlike keylun yesîryesîrun.65. Yüklerini açıp zahire bedellerinin kendilerine geri verildiğini gördüler. "Ey babamız! Daha ne isteriz? İşte ödediğimiz bedeller de bize geri verilmiş. Onunla yine ailemize yiyecek getirir, kardeşimizi korur ve bir deve yükü zahire de fazladan alırız. Çünkü bu getirdiğimiz az bir zahiredir" dediler. 12/YÛSUF-66 Kâle len ursilehu meakum hattâ tu'tûni mevsikan minallâhi le te'tunnenî bihî illâ en yuhâta bikum, fe lemmâ âtevhu mevsikahum kâlallâhu alâ mâ nekûlu vekîlvekîlun.66. Babaları, "Kuşatılıp çaresiz durumda kalmanız hariç, onu bana geri getireceğinize dair Allah adına sağlam bir söz vermedikçe, onu sizinle göndermeyeceğim" dedi. Ona güvencelerini verdiklerinde, "Allah söylediklerimize vekildir" dedi. 12/YÛSUF-67 Ve kâle yâ beniyye lâ tedhulû min bâbin vâhidin vedhulû min ebvâbin muteferrikahmuteferrikatin, ve mâ ugnî ankum minallâhi min şeyşey'in inil hukmu illâ lillâhlillâhi, aleyhi tevekkeltu ve aleyhi fel yetevekkelil mutevekkilûnmutevekkilûne.67. Sonra da, "Ey oğullarım! Bir kapıdan girmeyin, ayrı ayrı kapılardan girin. Ama Allah'tan gelecek hiçbir şeyi sizden uzaklaştıramam. Hüküm ancak Allah'ındır. Ben O'na tevekkül ettim. Tevekkül edenler de yalnız O'na tevekkül etsinler" dedi. 12/YÛSUF-68 Ve lemmâ dehalû min haysu emerehum ebûhum, mâ kâne yugnî anhum minallâhi min şey'in illâ hâceten fî nefsi ya'kûbe kadâhâ, ve innehu le zû ilmin limâ allemnâhu ve lâkinne ekseren nâsi lâ ya'lemûnya'lemûne.68. Babalarının emrettiği şekilde ayrı kapılardan girdiklerinde bile bu, Allah'tan gelecek hiçbir şeyi onlardan uzaklaştıracak değildi. Sadece Yakub, içindeki bir dileği ortaya koymuş oldu. Şüphesiz o, biz kendisine öğrettiğimiz için bilgi sahibidir. Fakat insanların çoğu bilmezler. 12/YÛSUF-69 Ve lemmâ dehalû alâ yûsufe âvâ ileyhi ehâhu, kâle innî ene ehûke fe lâ tebteis bimâ kânû ya'melûnya'melûne.69. Yûsuf'un huzuruna girdiklerinde; o, kardeşi Bünyamin'i yanına bağrına bastı ve gizlice "Haberin olsun ben senin kardeşinim, artık onların yaptıklarına üzülme" dedi. 12/YÛSUF-70 Fe lemmâ cehhezehum bi cehâzihim ceales sikâyete fî rahli ahîhi, summe ezzene muezzinun eyyetuhel îru innekum le sârikûnsârikûne.70. Yûsuf, onların yüklerini hazırlatırken su kabını kardeşinin yüküne koydurdu. Sonra da bir çağırıcı şöyle seslendi "Ey kervancılar! Siz hırsızsınız." 12/YÛSUF-71 Kâlû ve akbelû aleyhim mâzâ tefkidûntefkidûne. 71. Yûsuf'un kardeşleri onlara dönerek, "Ne yitirdiniz?" dediler. 12/YÛSUF-72 Kâlû nefkıdu suvâalmeliki ve li men câe bihî hımlu beîrin ve ene bihî za'îmza'îmun.72. Onlar, "Hükümdar'ın su kabını yitirdik. Onu getirene bir deve yükü ödül var. Ben buna kefilim" dediler. 12/YÛSUF-73 Kâlû tallâhi lekad alimtum mâ ci'nâ li nufside fil ardı ve mâ kunnâ sârikînsârikîne.73. Dediler ki "Allah'a andolsun, siz de biliyorsunuz ki biz bu ülkede fesat çıkarmaya gelmedik, hırsız da değiliz." 12/YÛSUF-74 Kâlû fe mâ cezâuhû in kuntum kâzibînkâzibîne. 74. Onlar, "Eğer yalancı iseniz, hırsızlığın cezası nedir?" dediler. 12/YÛSUF-75 Kâlû cezâuhu men vucide fî rahlihî fe huve cezâuhcezâuhu, kezâlike neczîz zâlimînzâlimîne.75. Onlar da "Cezası, su kabı kimin yükünde bulunursa, o kimsenin kendisinin alıkonması onun cezasıdır. Biz zalimleri böyle cezalandırırız" dediler. 12/YÛSUF-76 Fe bedee bi ev'ıyetihim kable viâi ahîhi, summestahrecehâ min viâi ahîhahîhi, kezâlike kidnâ li yûsufyûsufe, mâ kâne li ye'huze ehâhu fî dînil meliki, illâ en yeşâallâhyeşâallâhu, nerfeu derecâtin men neşâ'neşâu, ve fevka kulli zî ilmin alîmalîmun.76. Bunun üzerine Yûsuf, kardeşinin yükünden önce onların yüklerini aramaya başladı. Sonra su kabını kardeşinin yükünden çıkardı. İşte biz Yûsuf'a böyle bir plan öğrettik. Yoksa kralın kanunlarına göre kardeşini alıkoyamazdı. Ancak Allah'ın dilemesi başka. Biz dilediğimiz kimsenin derecelerini yükseltiriz. Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bir bilen vardır. 12/YÛSUF-77 Kâlû in yesrık fe kad sereka ehun lehu min kablkablu, fe eserreha yûsufu fî nefsihî ve lem yubdihâ lehum kâle entum şerrun mekânâmekânen, vallâhu a'lemu bimâ tesifûntesifûne.77. Dediler ki "Eğer o çalmışsa, daha önce onun bir kardeşi de çalmıştı." Yûsuf, bunu içinde sakladı ve onlara belli etmedi. İçinden, "Siz kötü bir durumdasınız; anlattığınızı Allah çok daha iyi biliyor" dedi. 12/YÛSUF-78 Kâlû yâ eyyuhel azîzu inne lehû eben şeyhan kebîren fe huz ehadenâ mekânehmekânehu, innâ nerâke minel muhsinînmuhsinîne.78. Onlar, Yûsuf'a "Ey güçlü vezir! Bunun çok yaşlı bir babası var. Onun yerine bizden birini alıkoy. Şüphesiz biz senin iyilik edenlerden olduğunu görüyoruz" dediler. 12/YÛSUF-79 Kâle maâzâllâhi en ne'huze illâ men vecednâ metâanâ indehû innâ izen le zâlimûnzâlimûne.79. Yûsuf, "Malımızı yanında bulduğumuz kimseden başkasını tutmaktan Allah'a sığınırız. Şüphesiz biz o takdirde zulmetmiş oluruz" dedi. 12/YÛSUF-80 Fe lemmestey'esû minhu halesû neciyyâneciyyen, kâle kebîruhum e lem ta'lemû enne ebâkum kad ehaze aleykum mevsikan minallâhi ve min kablu mâ ferrattum fî yûsufyûsufe, fe len ebrahal arda hattâ ye'zene lî ebî ev yahkumallâhu lî ve huve hayrul hâkimînhâkimîne.80. Ondan ümitlerini kesince, kendi aralarında konuşmak üzere bir kenara çekildiler. Büyükleri dedi ki "Babanızın Allah adına sizden söz aldığını, daha önce de Yûsuf hakkında işlediğiniz kusuru bilmiyor musunuz? Artık babam bana izin verinceye veya Allah, hakkımda hükmedinceye kadar buradan asla ayrılmayacağım. O, hükmedenlerin en hayırlısıdır." 12/YÛSUF-81 Irciû ilâ ebîkum fe kûlû yâ ebânâ innebneke serakseraka, ve mâ şehidnâ illâ bimâ alimnâ ve mâ kunnâ lil gaybi hâfizînhâfizîne.81. "Siz babanıza dönün ve deyin ki "Ey babamız! Şüphesiz oğlun hırsızlık etti, biz ancak bildiğimize şahitlik ettik. Sana söz verdiğimiz zaman gaybı oğlunun hırsızlık edeceğini bilemezdik." 12/YÛSUF-82 Ves'elil karyetelletî kunnâ fîhâ vel îrelletî akbelnâ fîhâ, ve innâ le sâdikûnsâdikûne.82. "Bulunduğumuz kent halkına ve aralarında olduğumuz kervana da sor. Şüphesiz biz doğru söyleyenleriz." 12/YÛSUF-83 Kâle bel sevvelet lekum enfusukum emrâemren, fe sabrun cemîlcemîlun, asallâhu en ye'tiyenî bihim cemî'âcemî'an, innehu huvel alîmul hakîmhakîmu. 83. Yakub, "Nefisleriniz sizi bir iş yapmağa sürükledi. Artık bana düşen, güzel bir sabırdır. Umulur ki, Allah onların hepsini bana getirir. Çünkü O, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir" dedi. 12/YÛSUF-84 Ve tevellâ anhum ve kâle yâ esefâ alâ yûsufe vebyaddat aynâhu minel huzni fe huve kezîmkezîmun.84. Onlardan yüz çevirdi ve, "Vah! Yûsuf'a vah!" dedi ve üzüntüden iki gözüne ak düştü. O artık acısını içinde saklıyordu. 12/YÛSUF-85 Kâlû tallâhi tefteu tezkuru yûsufe hattâ tekûne haradan ev tekûne minel hâlikînhâlikîne.85. Oğulları, "Allah'a yemin ederiz ki, sen hâlâ Yusuf'u anıp duruyorsun. Sonunda üzüntüden eriyip gideceksin veya helâk olacaksın" dediler. 12/YÛSUF-86 Kâle innemâ eşkû bessî ve huznî ilallâhi ve a'lemu inallâhi mâ lâ ta'lemûnta'lemûne.86. Yakub, "Ben tasa ve üzüntümü ancak Allah'a arz ederim. Ben, Allah tarafından sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim" dedi. 12/YÛSUF-87 Yâ beniyyezhebû fe tehassesû min yûsufe ve ehîhi ve lâ te'yesû min revhillâhrevhıllâhi, innehu lâ ye'yesu min revhillâhi illel kavmul kâfirûnkâfirûne. 87. "Ey oğullarım! Gidin Yûsuf'u ve kardeşini araştırın. Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah'ın rahmetinden ümidini kesmez." 12/YÛSUF-88 Fe lemmâ dehalû aleyhi kâlû yâ eyyuhel azîzu messenâ ve ehlened durru ve ci'nâ bi bidâatin muzcâtin fe evfi lenel keyle ve tesaddak aleynâ, innallâhe yeczîl mutesaddikînmutesaddikîne.88. Bunun üzerine Mısır'a dönüp Yûsuf'un yanına girdiklerinde, "Ey güçlü vezir! Bize ve ailemize darlık ve sıkıntı dokundu. Değersiz bir sermaye ile geldik. Zahiremizi tam ölç, ayrıca bize sadaka ver. Şüphesiz Allah, sadaka verenleri mükâfatlandırır" dediler. 12/YÛSUF-89 Kâle hel alimtum mâ fealtum bi yûsufe ve ahîhi iz entum câhilûncâhilûne. 89. Yûsuf dedi ki "Siz henüz cahil kimseler iken Yûsuf ve kardeşine neler yaptığınızı biliyor musunuz?" 12/YÛSUF-90 Kâlû e inneke le ente yûsufyûsufu, kâle ene yûsufu ve hâzâ ahî kad mennallâhu aleynâ, innehu men yettekı ve yasbir fe innallâhe lâ yudî'u ecrel muhsinînmuhsinîne. 90. Kardeşleri, "Yoksa sen, sen Yûsuf musun?" dediler. O da, "Ben Yûsuf'um, bu da kardeşim. Allah, bize iyilikte bulundu. Çünkü, kim kötülükten sakınır ve sabrederse, şüphesiz Allah iyilik yapanların mükâfatını zayi etmez" dedi. 12/YÛSUF-91 Kâlû tallâhi lekad âserekellâhu aleynâ ve in kunnâ le hâtıînhâtıîne.91. Dediler ki "Allah'a andolsun, gerçekten Allah seni bize üstün kıldı. Gerçekten biz suç işlemiştik." 12/YÛSUF-92 Kâle lâ tesrîbe aleykumul yevmyevme, yagfirullâhu lekum ve huve erhamur râhimînrâhimîne. 92. Yûsuf dedi ki "Bugün size kınama yok. Allah sizi bağışlasın. O, merhametlilerin en merhametlisidir. 12/YÛSUF-93 Yezhebû bikamîsî hâzâ fe elkûhu alâ vechi ebî ye'ti basîrâbasîran, ve'tûnî bi ehlikum ecma'înecma'îne.93. Bu gömleğimi götürün de babamın yüzüne koyun ki, gözleri açılsın ve bütün ailenizi bana getirin" dedi. 12/YÛSUF-94 Ve lemmâ fasalatil'îru kâle ebûhum innî le ecidu rîha yûsufe lev lâ en tufennidûntufennidûni.94. Kervan Mısır'dan ayrılınca babaları, "Bana bunak demezseniz, şüphesiz ben Yûsuf'un kokusunu alıyorum" dedi. 12/YÛSUF-95 Kâlû tallâhi inneke le fî dalâlikel kadîmkadîmi. 95. Onlar da, "Allah'a yemin ederiz ki sen hâlâ eski şaşkınlığındasın" dediler. 12/YÛSUF-96 Fe lemmâ en câel beşîru elkâhu alâ vechihî fertedde basîrâbasiran, kâle e lem ekul lekum innî a'lemu minallâhi mâ lâ ta'lemûnta'lemûne.96. Müjdeci gelip gömleği Yakub'un yüzüne koyunca gözleri açılıverdi. Yakub, "Ben size, Allah tarafından, sizin bilemeyeceğiniz şeyleri bilirim demedim mi?" dedi. 12/YÛSUF-97 Kâlû yâ ebânestagfir lenâ zunûbenâ innâ kunnâ hâtıînhâtıîne.97. Oğulları, "Ey babamız! Allah'tan suçlarımızın bağışlanmasını dile. Biz gerçekten suçlu idik" dediler. 12/YÛSUF-98 Kâle sevfe estagfiru lekum rabbî, innehu huvel gafûrur rahîmrahîmu.98. Yakub, "Rabbimden sizin bağışlanmanızı dileyeceğim. Şüphesiz O, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir" dedi. 12/YÛSUF-99 Fe lemmâ dehalû alâ yûsufe âvâ ileyhi ebeveyhi ve kâledhulû mısra in şâallâhu âminînâminîne.99. Mısır'a gidip Yûsuf'un huzuruna girdiklerinde; Yûsuf ana babasını bağrına bastı ve "Allah'ın iradesi ile güven içinde Mısır'a girin" dedi. 12/YÛSUF-100 Ve refea ebeveyhi alel arşı ve harrû lehu succedâsucceden, ve kâle yâ ebeti hâzâ te'vîlu ru'yâye min kablu kad cealehâ rabbî hakkâhakkan, ve kad ahsene bî iz ahrecenî mines sicni ve câe bikum minel bedvi min ba'di en nezegaş şeytânu beynî ve beyne ıhvetî, inne rabbî latîfun limâ yeşâ'yeşâu innehu huvel alîmul hakîmhakîmu. 100. Ana babasını tahtın üzerine çıkardı. Hepsi ona Yûsuf'a saygı ile eğildiler. Yûsuf dedi ki "Babacığım! İşte bu, daha önce gördüğüm rüyanın yorumudur. Rabbim onu gerçekleştirdi. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra; Rabbim beni zindandan çıkararak ve sizi çölden getirerek bana çok iyilikte bulundu. Şüphesiz Rabbim, dilediği şeyde nice incelikler sergileyendir. Şüphesiz O, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir." 12/YÛSUF-101 Rabbi kad âteytenî minel mulki ve allemtenî min te'vîlil ehâdîsehâdîsi, fâtıras semâvâti vel ardı ente veliyyî fîd dunyâ Vel âhırehâhıreti, teveffenî muslimen ve elhıknî bis sâlihînsâlihîne. 101. Rabbim! Gerçekten bana mülk verdin ve bana sözlerin yorumunu öğrettin. Ey gökleri ve yeri yaratan! Dünyada ve ahirette sen benim velimsin. Benim canımı müslüman olarak al ve beni iyilere kat." 12/YÛSUF-102 Zâlike min enbâil gaybi nûhîhi ileykileyke, ve mâ kunte ledeyhim iz ecmaû emrehum ve hum yemkurûnyemkurûne. 102. İşte bu kıssa, gayb haberlerindendir. Onu sana biz vahiy yolu ile bildiriyoruz. Yoksa onlar tuzak kurarak işlerine karar verdikleri zaman sen onların yanında değildin. 12/YÛSUF-103 Ve mâ ekserun nâsi ve lev haraste bi mu'minînmu'minîne.103. Sen ne kadar şiddetle arzu etsen de insanların çoğu inanacak değillerdir. 12/YÛSUF-104 Ve mâ tes'eluhum aleyhi min ecrecrin, in huve illâ zikrun lil âlemînâlemîne.104. Hâlbuki sen buna karşılık onlardan bir ücret de istemiyorsun. O Kur'an âlemler içinde ancak bir öğüttür. 12/YÛSUF-105 Ve keeyyin min âyetin fîs semâvâti vel ardı yemurrûne aleyhâ ve hum anhâ mu'ridûnmu'ridûne.105. Göklerde ve yerde nice deliller vardır ki yanlarına uğrarlar da onlardan yüzlerini çevirerek geçerler. 12/YÛSUF-106 Ve mâ yu'minu ekseruhum billâhi illâ ve hum muşrikûnmuşrikûne.106. Onların çoğu Allah'a ancak ortak koşarak inanırlar. 12/YÛSUF-107 E fe eminû en te'tiyehum gâşiyetun min azâbillâhi ev te'tiyehumus sâatu bagteten ve hum lâ yeş'urûnyeş'urûne. 107. Yoksa Allah tarafından kendilerini kuşatacak bir azabın gelmeyeceğinden veya onlar farkında olmadan kıyametin ansızın gelip çatmayacağından emin mi oldular? 12/YÛSUF-108 Kul hâzihî sebîlî ed'û ilallâhi alâ basîretin ene ve menittebeanî, ve subhânallâhi ve mâ ene minel muşrikînmuşrikîne. 108. De ki "İşte bu benim yolumdur. Ben ve bana uyanlar bilerek Allah'a çağırırız. Allah'ın şanı yücedir. Ben, Allah'a ortak koşanlardan değilim." 12/YÛSUF-109 Ve mâ erselnâ min kablike illâ ricâlen nûhî ileyhim min ehlil kurâ, e fe lem yesîrû fîl ardı fe yanzurû keyfe kâne âkıbetullezîne min kablihim, ve le dârul âhıreti hayrun lillezînettekav, e fe lâ ta'kılûnta'kılûne.109. Biz senden önce de, memleketler halkından ancak kendilerine vahyettiğimiz birtakım erkekleri peygamber olarak gönderdik. Yeryüzünde dolaşıp da, kendilerinden önce gelenlerin akıbetlerinin nasıl olduğuna bakmadılar mı? Elbette ahiret yurdu Allah'a karşı gelmekten sakınanlar için daha iyidir. Hâlâ aklınızı kullanmıyor musunuz? 12/YÛSUF-110 Hattâ izestey'eser rusulu ve zannû ennehum kad kuzibû câehum nasrunâ fe nucciye men neşâ'neşâu, ve lâ yureddu be'sunâ anil kavmil mucrimînmucrimîne.110. Nihayet peygamberler ümitlerini kesecek hâle gelip yalanlandıklarını düşündükleri sırada, onlara yardımımız geldi de, böylece dilediğimiz kimseler kurtuluşa erdirildi. Azabımız ise, suçlular topluluğundan geri çevrilemez. 12/YÛSUF-111 Lekad kâne fî kasasıhim ibretun li ûlîl elbâbelbâbi, mâ kâne hadîsen yufterâ ve lâkin tasdîkallezî beyne yedeyhi ve tafsîle kulli şey'in ve huden ve rahmeten li kavmin yu'minûnyu'minûne.111. Andolsun ki, onların kıssalarında akıl sahipleri için ibret vardır. Kur'an, uydurulabilecek bir söz değildir. Fakat kendinden öncekileri tasdik eden, her şeyi ayrı ayrı açıklayan ve inanan bir toplum için de bir yol gösterici ve bir rahmettir. ❬ Önceki Sonraki ❭ وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَخَرُّوا۟ لَهُۥ سُجَّدًا ۖ وَقَالَ يَٰٓأَبَتِ هَٰذَا تَأْوِيلُ رُءْيَٰىَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّى حَقًّا ۖ وَقَدْ أَحْسَنَ بِىٓ إِذْ أَخْرَجَنِى مِنَ ٱلسِّجْنِ وَجَآءَ بِكُم مِّنَ ٱلْبَدْوِ مِنۢ بَعْدِ أَن نَّزَغَ ٱلشَّيْطَٰنُ بَيْنِى وَبَيْنَ إِخْوَتِىٓ ۚ إِنَّ رَبِّى لَطِيفٌ لِّمَا يَشَآءُ ۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلْعَلِيمُ ٱلْحَكِيمُ Ve refea ebeveyhi alel arşı ve harrû lehu succedâsucceden, ve kâle yâ ebeti hâzâ te’vîlu ru’yâye min kablu kad cealehâ rabbî hakkâhakkan, ve kad ahsene bî iz ahrecenî mines sicni ve câe bikum minel bedvi min ba’di en nezegaş şeytânu beynî ve beyne ıhvetî, inne rabbî latîfun limâ yeşâ’yeşâu innehu huvel alîmul hakîmhakîmu. Ana babasını tahtın üzerine çıkardı. Hepsi ona Yûsuf’a saygı ile eğildiler. Yûsuf dedi ki “Babacığım! İşte bu, daha önce gördüğüm rüyanın yorumudur. Rabbim onu gerçekleştirdi. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra; Rabbim beni zindandan çıkararak ve sizi çölden getirerek bana çok iyilikte bulundu. Şüphesiz Rabbim, dilediği şeyde nice incelikler sergileyendir. Şüphesiz O, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” Türkçesi Kökü Arapçası ve çıkardı ر ف ع وَرَفَعَ ana-babasını ا ب و أَبَوَيْهِ üstüne عَلَى tahtın ع ر ش الْعَرْشِ ve hepsi kapandılar خ ر ر وَخَرُّوا onun için لَهُ secdeye س ج د سُجَّدًا ve dedi ق و ل وَقَالَ babacığım ا ب و يَا أَبَتِ işte bu هَٰذَا yorumudur ا و ل تَأْوِيلُ rü’yanın ر ا ي رُؤْيَايَ مِنْ önceki ق ب ل قَبْلُ muhakkak قَدْ onu yaptı ج ع ل جَعَلَهَا Rabbim ر ب ب رَبِّي gerçek ح ق ق حَقًّا ve gerçekten وَقَدْ iyilik etti ح س ن أَحْسَنَ bana بِي zira إِذْ beni çıkardı خ ر ج أَخْرَجَنِي -dan مِنَ zindan- س ج ن السِّجْنِ ve getirdi ج ي ا وَجَاءَ sizi de بِكُمْ -den مِنَ çöl- ب د و الْبَدْوِ مِنْ sonra ب ع د بَعْدِ أَنْ fitne soktuktan ن ز غ نَزَغَ şeytan ش ط ن الشَّيْطَانُ aramıza ب ي ن بَيْنِي ve arasına ب ي ن وَبَيْنَ kardeşlerim ا خ و إِخْوَتِي gerçekten إِنَّ Rabbim ر ب ب رَبِّي çok ince düzenler ل ط ف لَطِيفٌ şeyi لِمَا dilediği ش ي ا يَشَاءُ şüphesiz O إِنَّهُ O هُوَ bilendir ع ل م الْعَلِيمُ her şeyi yerli yerince yapandır ح ك م الْحَكِيمُ Diyanet İşleri Başkanlığı Ana babasını tahtın üzerine çıkardı. Hepsi ona Yûsuf’a saygı ile eğildiler. Yûsuf dedi ki “Babacığım! İşte bu, daha önce gördüğüm rüyanın yorumudur. Rabbim onu gerçekleştirdi. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra; Rabbim beni zindandan çıkararak ve sizi çölden getirerek bana çok iyilikte bulundu. Şüphesiz Rabbim, dilediği şeyde nice incelikler sergileyendir. Şüphesiz O, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” Diyanet Vakfı Ana ve babasını tahtının üstüne çıkartıp oturttu ve hepsi onun için ona kavuştukları için secdeye kapandılar. Yusuf dedi ki Ey babacığım! İşte bu, daha önce gördüğüm rüyanın yorumudur. Rabbim onu gerçekleştirdi. Doğrusu Rabbim bana çok şey lütfetti. Çünkü beni zindandan çıkardı ve şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra sizi çölden getirdi. Şüphesiz ki Rabbim dilediğine lütfedicidir. Kuşkusuz O çok iyi bilendir, hikmet sahibidir.» Elmalılı Hamdi Yazır Sadeleştirilmiş Ana ve babasını taht üzerine çıkardı, hepsi Yusuf için secdeye kapandılar. Yusuf da Ey babacığım, işte bundan önceki rüyamın yorumu bu; gerçekten Rabbim onu gerçekleştirdi, cidden bana iyilikte bulundu; çünkü beni zindandan çıkardı; şeytan benimle kardeşlerimin arasını dürtüştürdükten bozduktan sonra sizi çölden buraya getirdi. Gerçekten Rabbim, dilediği şey için aldığı tedbirde çok hoş davranır. Gerçek şu ki, O, herşeyi çok iyi bilen, her yaptığın bir hikmete göre yapandır. Elmalılı Hamdi Yazır Anasıyla babasını yüksek bir taht üzerine oturttu ve hepsi birden Yusuf için secdeye kapandılar. Bunun üzerine Yusuf dedi ki İşte bu durum, o rüyamın çıkmasıdır. Gerçekten Rabbim onu hak rüya kıldı. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra, beni zindandan çıkarmakla ve sizi çölden getirmekle Rabbim bana hakikaten ihsan buyurdu. Doğrusu Rabbim dilediğine lutfunu ihsan eder. Şüphesiz O, her şeyi bilir, hüküm ve hikmet sahibidir.» Ali Fikri Yavuz Ebeveynini taht üzerine çıkardı, onlar da ebeveyn ve on bir kardeş kendisine hürmet için eğildiler veya kendisine kavuştuklarından şükür secdesine kapandılar. Yûsuf dedi ki “-Ey babacığım! işte bu, önceden gördüğüm rüyanın tâbiridir. Doğrusu Rabbim onu tahakkuk ettirdi, hakikaten bana ihsan buyurdu. Çünkü beni zindandan çıkardı, şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra sizi, çölden bana getirdi. Muhakkak ki Rabbim, dilediğine lütfedicidir; çünkü O Alîm’dir, Hakîm’dir. Elmalılı Hamdi Yazır Orijinal Ve ebeveynini taht üzerine çıkardı, hepsi onun için secdeye kapandılar, ve ey babacığım, dedi işte bundan evvelki ru´yamın te´vili bu, hakikaten rabbım, onu hak kıldı, hakikaten bana ihsan buyurdu çünkü beni zındandan çıkardı ve sizi badiyeden getirdi. Şeytan benimle biraderlerimin arasını dürtüşdürdükten sonra, hakikat rabbım meşiyetinde lâtif, hakikat bu, o, öyle alîm, öyle hakîm Fizilal-il Kuran Ana babasını makam koltuğuna oturttu, bu arada hep birlikte önünde secdeye kapandılar. Bunun üzerine Hz. Yusuf, babasına dedi ki; Babacığım, bu olay, bir zamanlar gördüğüm rüyanın somut yorumudur, Rabbim o rüyayı gerçeğe dönüştürdü. Ayrıca beni hapisten çıkararak ve şeytanın kışkırtması sonucunda kardeşlerimle aramın açılmasından sonra sizleri çöl ortasından kaldırıp yanıma getirerek bana lütufta bulundu. Hiç kuşkusuz Rabbim dilediklerine karşı lütufkâr davranır. O her şeyi bilen ve her yaptığını yerinde yapandır.» Hasan Basri Çantay Babasını ve anasını tahtının üstüne çıkarıb oturtdu. Hepsi onun için ona kavuşdukları için secdeye kapandılar. Yuusuf dedi ki Ey babam, işte bu, evvelce gördüğüm rü´yânın tehakkukudur. Gerçek, Rabbim onu doğru çıkardı. Bana iyilik etdi. Çünkü beni zindandan çıkardı. Şeytan benimle kardeşlerimizin arasını bozduktan sonra da O, sizi çölden getirdi. Şübhesiz ki Rabbim, dileyeceği şeyleri çok güzel, çok ince tedbîr edendir. Hakkıyle bilen, tam hikmet saahibi olan Odur». İbni Kesir Ana-babasını tahtın üzerine çıkarıp oturttu. Hepsi onun için secdeye kapandılar. Dedi ki Babacığım; işte bu; vaktiyle gördüğüm rüyanın gerçekleşmesidir. Doğrusu Rabbım, onu gerçekleştirdi ve bana ihsan etti de; şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra, beni zindandan çıkardı ve sizi çölden getirdi. Muhakkak ki Rabbım, dilediğine lütufkardır. Muhakkak ki O´dur O, Hakim, Alim. Ömer Nasuhi Bilmen Ve babası ile anasını yüksek bir taht üzerine kaldırdı ve onun için hepsi secdeye kapandılar ve dedi ki Ey pederim! İşte bu, evvelce görmüş olduğum rüyamın te´vilidir. Onu Rabbim vakıa mutabık kıldı ve muhakkak ki, bana ihsanda bulundu. Çünkü beni zindandan çıkardı ve sizi çölden getirdi, benim ile kardeşlerimin arasını şeytan bozduktan sonra. Şüphe yok ki, Rabbim dilediği şey için pek latîf tedbir sahibidir. Muhakkak ki alîm, hakîm olan O´dur O. Tefhim-ul Kuran Babasını ve annesini tahta çıkarıp oturttu; onun için secdeye kapandılar. Dedi ki Ey Babam, bu, daha önceki rüyamın yorumudur. Doğrusu Rabbim onu gerçek kıldı. Bana iyilik etti, çünkü beni zindandan çıkardı. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını açtıktan sonra, O, çölden sizi getirdi. Şüphesiz benim Rabbim, dilediğini pek ince düzenleyip tedbir edendir. Gerçekten bilen, hüküm ve hikmet sahibi olan O´dur.»

yusuf suresi 100 ayet okunuşu